Άρθρο 50 Διαχείριση κινδύνων και ρευστότητας

1. Ο διαχειριστής του ΟΕΕ λαμβάνει τα κατάλληλα μέτρα για την αναγνώριση, τη μέτρηση, τη διαχείριση και την παρακολούθηση όλων των κινδύνων που είναι σχετικοί με την επενδυτική στρατηγική του ΟΕΕ, σύμφωνα με τα προβλεπόμενα στο άρθρο 15 του ν. 4209/2013 και στον Κανονισμό (ΕΕ) 231/2013. Ο διαχειριστής ορίζει ανώτατο επίπεδο μόχλευσης για κάθε ΟΕΕ που διαχειρίζεται το οποίο δεν μπορεί να υπερβαίνει το 150% της καθαρής αξίας του ενεργητικού του ΟΕΕ.
2. Ο διαχειριστής του ΟΕΕ εφαρμόζει κατάλληλο σύστημα διαχείρισης ρευστότητας και διασφαλίζει τη συνέπεια μεταξύ της επενδυτικής στρατηγικής, των χαρακτηριστικών ρευστότητας και της πολιτικής εξαγορών, σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 16 του ν. 4209/2013 και τον Κανονισμό (ΕΕ) 231/2013.

  • 1 Απριλίου 2020, 14:07 | Elena Papachristou & Alexis Kontogiannis – Ζέπος και Γιαννόπουλος Δικηγορική Εταιρεία

    Όπως αναφέραμε και στο σχόλιο επί του άρθρου 38 ο εν λόγω περιορισμός στο ανώτατο επίπεδο μόχλευσης καθιστά το επενδυτικό αυτό όχημα λιγότερο ευέλικτο και ελκυστικό για πιθανούς επενδυτές και ταυτόχρονα λιγότερο ανταγωνιστικό σε σύγκριση με το μοντέλο που υιοθετείται σε άλλα κράτη- μέλη της ΕΕ. Σε αντίθεση με τον ποσοτικό περιορισμό που θέτει το παρόν σχέδιο νόμου, σε αρκετά κράτη- μέλη της ΕΕ οι όποιοι περιορισμοί στο ανώτατο επίπεδο μόχλευσης (εάν υπάρχουν ανάλογα πάντα με το εκάστοτε επενδυτικό περιβάλλον) αφορούν αποκλειστικά ΟΕΕ οι οποίοι απευθύνονται σε ιδιώτες επενδυτές ενώ αντίθετα για τους θεσμικούς επενδυτές δεν υφίστανται ανάλογοι περιορισμοί. Επομένως προτείνουμε να επανεξεταστεί ο υφιστάμενος περιορισμός λαμβάνοντας υπόψη και τη δυνατότητα κατηγοριοποίησης των ΟΕΕ σε ΟΕΕ που απευθύνονται σε ιδιώτες επενδυτές και σε ΟΕΕ που απευθύνονται αποκλειστικά σε θεσμικούς επενδυτές