Άρθρο 22 – Ενημέρωση και τοποθέτηση του κρατουμένου

1. Μετά τη διαδικασία της εισαγωγής ο κρατούμενος διαμένει για χρονικό διάστημα μέχρι επτά ημερών σε χώρο ή τμήμα του καταστήματος που διατίθεται αποκλειστικά για τους νεοεισερχόμενους. Κατά το διάστημα αυτό ολοκληρώνονται οι διαδικασίες εκτίμησης των προσωπικών και κοινωνικών αναγκών, της κατάστασης της σωματικής και ψυχικής υγείας καθώς και των αναγκών ασφάλειας και προστασίας του κρατουμένου και η ενημέρωσή του για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του.
2. Αμέσως μετά την εισαγωγή του ο κρατούμενος οδηγείται στον αρχιφύλακα του καταστήματος για να τοποθετηθεί προσωρινά στον χώρο ή το τμήμα υποδοχής των νεοεισερχόμενων κρατουμένων. Ανάλογα με την κατάστασή του και εντός επτά ημερών από την εισαγωγή του, ο κρατούμενος οδηγείται στον Διευθυντή, στον ιατρό, στην κοινωνική υπηρεσία του καταστήματος, στον ψυχολόγο, στον σύμβουλο εκπαίδευσης του καταστήματος ή στον κοινωνιολόγο που εκτελεί χρέη συμβούλου εκπαίδευσης ή στον Διευθυντή σχολικής μονάδας που λειτουργεί στο κατάστημα και στον υπεύθυνο ειδικού προγράμματος απεξάρτησης εγκεκριμένου οργανισμού ή φορέα για την υλοποίηση δράσεων ειδικής μεταχείρισης χρηστών εξαρτημένων από ναρκωτικές ουσίες. Αν ο κρατούμενος δεν διαθέτει ατομικό βιβλιάριο ή δελτίο υγείας οδηγείται στον ιατρό εντός 24 ωρών το αργότερο.
3. Ο Διευθυντής ή σε περίπτωση απουσίας του ο νόμιμος αναπληρωτής του ενημερώνει αμελλητί τον κρατούμενο για τα δικαιώματα και τις υποχρεώσεις του, καθώς και για τον εσωτερικό κανονισμό του καταστήματος κράτησης και παραδίδει στον κρατούμενο σχετικό ενημερωτικό έντυπο, που εκδίδεται με ευθύνη και φροντίδα του Υπουργείου Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων. Οι αλλοδαποί κρατούμενοι ενημερώνονται για τα παραπάνω σε γλώσσα που κατανοούν. Προς εξυπηρέτηση του ανωτέρω σκοπού μπορεί να ζητηθεί η συνδρομή της οικείας προξενικής αρχής ή ειδικού διερμηνέα.
4. Ο ιατρός εξετάζει τον κρατούμενο, ο οποίος υποχρεούται να αναφέρει το ιατρικό του ιστορικό. Αν ο ιατρός διαπιστώσει ότι ο κρατούμενος είναι ασθενής, ζητεί να γίνει αιματολογικός έλεγχος και ακτινογραφία θώρακα, τον υποβάλλει στην κατάλληλη θεραπευτική αγωγή ή τον παραπέμπει για εξέταση από ειδικό ιατρό. Ιδιαίτερη μέριμνα καταβάλλεται για τη διάγνωση του AIDS, της ηπατίτιδας, της φυματίωσης, της εξάρτησης από ουσίες, του κινδύνου αυτοκτονίας ή αυτοκαταστροφής. Όπου επιβάλλεται, ο ιατρός μεριμνά για την παραπομπή του κρατουμένου σε κατάλληλο θεραπευτικό κατάστημα, όπως ορίζεται στο άρθρο 30 του παρόντος.
5. Ο κοινωνικός λειτουργός και ο ψυχολόγος σε ιδιαίτερη συνέντευξη με τον κρατούμενο, συζητούν μαζί του για τα ατομικά, οικογενειακά, επαγγελματικά ή άλλα προβλήματα που δημιουργούνται από τον περιορισμό του στο κατάστημα κράτησης, τον ενημερώνουν για την παρεχόμενη από αυτούς συμπαράσταση και του παρέχουν την απαραίτητη συνδρομή. Μετά τη συνέντευξη, και σε εύλογο χρόνο, ο κοινωνικός λειτουργός συντάσσει σύντομη έκθεση με την περιγραφή των παραπάνω προβλημάτων, όπως προέκυψαν από τη συζήτηση, και θέτει την έκθεση αυτή σε ατομική μερίδα κοινωνικής έρευνας. Στην ίδια μερίδα θέτει και αντίγραφα εγγράφων από τη δικογραφία τα οποία κρίνει απαραίτητα. Οι ατομικές μερίδες κοινωνικής έρευνας των κρατουμένων διατηρούνται στο αρχείο της κοινωνικής υπηρεσίας του καταστήματος. Η έκθεση που συντάσσεται κατά τα προηγούμενα δεν προσκομίζεται στο δικαστήριο χωρίς τη συναίνεση του κρατουμένου. Σε αντίθετη περίπτωση η έκθεση αυτή δεν αποτελεί αποδεικτικό μέσο. Η παραπάνω απαγόρευση δεν αίρει τις κατά το άρθρο 37 παράγραφος 2 του Κώδικα Ποινικής Δικονομίας υποχρεώσεις για ανακοίνωση αξιόποινης πράξης που διώκεται αυτεπαγγέλτως στον αρμόδιο εισαγγελέα. Ο κοινωνικός λειτουργός μπορεί, σε εξαιρετικές περιπτώσεις να καλείται για να εξετάζεται ως μάρτυρας στο Δικαστήριο Έκτισης Ποινών και να καταθέτει για τη συμπεριφορά του κρατουμένου κατά τη διάρκεια της κράτησής του. Ο ψυχολόγος τηρεί επίσης ατομική μερίδα στην οποία καταγράφει τις διαπιστώσεις του από τη συζήτηση με τον κρατούμενο και θέτει σ’ αυτήν σύντομη έκθεση αξιολόγησης του κρατουμένου βασισμένη σε ψυχομετρικά εργαλεία τα οποία του παρέχει η υπηρεσία και έχει εκπαιδευθεί στη χρήση τους. Τα αναφερόμενα για την έκθεση του κοινωνικού λειτουργού και την υποχρέωσή του για ανακοίνωση αξιόποινων πράξεων στον αρμόδιο εισαγγελέα ισχύουν και για τον ψυχολόγο.
6. Ο σύμβουλος εκπαίδευσης ή ο κοινωνιολόγος που εκτελεί καθήκοντα συμβούλου εκπαίδευσης ή ο Διευθυντής σχολικής μονάδας που λειτουργεί στο κατάστημα και ο υπεύθυνος ειδικού προγράμματος απεξάρτησης εγκεκριμένου οργανισμού ή φορέα για την υλοποίηση δράσεων ειδικής μεταχείρισης χρηστών εξαρτησιογόνων ουσιών διερευνούν τις εκπαιδευτικές ανάγκες του κρατουμένου και τις ανάγκες αντιμετώπισης της εξάρτησής του αντιστοίχως, εισηγούμενοι σχετικά στα κατά περίπτωση αρμόδια όργανα του καταστήματος.
7. Μετά το πέρας της διαδικασίας που περιγράφεται στις προηγούμενες παραγράφους του παρόντος άρθρου και εντός τριών ακόμη εργάσιμων ημερών, το Συμβούλιο καταστήματος κράτησης αποφασίζει την οριστική τοποθέτηση του κρατουμένου σε συγκεκριμένο τμήμα και χώρο του καταστήματος ή προτείνει στην ΚΕΜ τη μεταγωγή του σε άλλο καταλληλότερο κατάστημα κράτησης. Προς τούτο εκτιμάται ιδιαιτέρως η πραγματική ή νομική κατάσταση του κρατουμένου κατά τις διακρίσεις των προηγούμενων άρθρων του παρόντος κώδικα. Εάν προταθεί η μεταγωγή σε άλλο κατάστημα κράτησης, ο κρατούμενος τοποθετείται σε τμήμα ή χώρο του καταστήματος εκτός αυτού που διατίθεται για τους νεοεισερχόμενους, μέχρι να διευθετηθεί το ζήτημα ανάλογα με την απόφαση της ΚΕΜ.

  • 25 Οκτωβρίου 2017, 14:29 | ΕΛΕΝΗ ΑΓΑΠΗΤΟΥ

    Σύμφωνα με το άρθρο 1)»οι ατομικές μερίδες κοινωνικής έρευνας των κρατουμένων διατηρούνται στο αρχείο της κοινωνικής υπηρεσίας του καταστήματος και 2) Ο ψυχολόγος τηρεί επίσης ατομική μερίδα στην οποία καταγράφει τις διαπιστώσεις του από τη συζήτηση με τον κρατούμενο και θέτει σ’ αυτήν σύντομη έκθεση αξιολόγησης του κρατουμένου βασισμένη σε ψυχομετρικά εργαλεία τα οποία του παρέχει η υπηρεσία και έχει εκπαιδευθεί στη χρήση τους.
    Δεν είναι σαφές αν στο αρχείο που τηρείται έχει πρόσβαση ο Δ/ντης του Καταστήματος.
    Επίσης θεωρούμε οτι θα έπρεπε ο νόμος να ορίζει ότι οι ιατροι, κοινωνικοί λειτουργοί ψυχολογοι κλπ θα πρέπει να ενημερώνουν το Δ/ντη του Καταστήματος για τα αποτελέσματα της έρευνας τους ώστε ο Δ/ντης να έχει άποψη για την προσωπικότητα του κρατουμένου πόσο μάλλον αν έχει διαπιστωθεί απο κάποιον απο τους ανωτέρω υπαλλήλους ότι ο κρατούμενος έχει αυτοκαταστροφικές τάσεις κλπ