Αρχική Ενσωμάτωση στην ελληνική νομοθεσία της Οδηγίας (EE) 2016/2341 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου της 14ης Δεκεμβρίου 2016Άρθρο 4 Προαιρετική εφαρμογή σε ιδρύματα που διέπονται από την οδηγία 2009/138/ΕΚ (Άρθρο 4 της Οδηγίας (ΕΕ) 2016/2341)

Άρθρο 4 Προαιρετική εφαρμογή σε ιδρύματα που διέπονται από την οδηγία 2009/138/ΕΚ (Άρθρο 4 της Οδηγίας (ΕΕ) 2016/2341)

Σε περίπτωση εφαρμογής των διατάξεων των άρθρων 9 έως 14, των άρθρων 19 έως 22, του άρθρου 23 παράγραφοι 1 και 2, και των άρθρων 24 έως 58 της παρούσας οδηγίας στις δραστηριότητες παροχής επαγγελματικών συντάξεων των ασφαλιστικών επιχειρήσεων του κλάδου ζωής σύμφωνα με το άρθρο 2 παράγραφος 3 στοιχείο α) σημεία i) έως iii) και το άρθρο 2 παράγραφος 3 στοιχείο β) σημεία ii) έως iv) της οδηγίας 2009/138/ΕΚ, ο διαχωρισμός, η διαχείριση και η οργάνωση όλων των στοιχείων του ενεργητικού και παθητικού που αντιστοιχούν στην παροχή επαγγελματικών συντάξεων πραγματοποιούνται χωριστά από τις υπόλοιπες δραστηριότητες των ασφαλιστικών επιχειρήσεων του κλάδου ζωής, χωρίς καμία δυνατότητα μεταφοράς.
Στην περίπτωση που αναφέρεται στο πρώτο εδάφιο του παρόντος άρθρου, και μόνο όσον αφορά τις δραστηριότητες παροχής επαγγελματικών συντάξεων, οι ασφαλιστικές επιχειρήσεις του κλάδου ζωής δεν υπάγονται στα άρθρα 76 έως 86, στο άρθρο 132, στο άρθρο 134 παράγραφος 2, στο άρθρο 173, στο άρθρο 185 παράγραφος 5, στο άρθρο 185 παράγραφοι 7 και 8 και στο άρθρο 209 της οδηγίας 2009/138/ΕΚ.
Στην περίπτωση ενεργοποίησης των ως άνω ασφαλιστικών επιχειρήσεων σε δραστηριότητες παροχής επαγγελματικών συντάξεων η αρμόδια αρχή , για την εποπτεία των ασφαλιστικών επιχειρήσεων του κλάδου ζωής που καλύπτονται από την οδηγία 2009/138/ΕΚ, καθώς και οι συναρμόδιες αρχές της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και η Εθνική Αναλογιστική Αρχή εξετάζουν, στο πλαίσιο του εποπτικού τους έργου και σύμφωνα με την αρμοδιότητά τους, τον αυστηρό διαχωρισμό των σχετικών με την παροχή επαγγελματικών συντάξεων δραστηριοτήτων.

Σχόλια
  • 20 Νοεμβρίου 2019, 18:48 | ΕΝΩΣΗ ΘΕΣΜΙΚΩΝ ΕΠΕΝΔΥΤΩΝ

    Το άρθρο αυτό, το οποίο επίσης απλά μεταφέρεται από την Οδηγία, δημιουργεί διάφορα προβλήματα:
    α. κατ’αρχήν αναφέρει «σε περίπτωση ενεργοποίησης των ασφαλιστικών επιχειρήσεων σε δραστηριότητες επαγγελματικών συντάξεων» και δεν υπεισέρχεται στις προϋποθέσεις που στηρίζουν αυτή την επιλογή. Στην πραγματικότητα αυτό το άρθρο της Οδηγίας είναι έτσι γραμμένο για να μπορεί να περιλάβει όλες τις μορφές του λεγόμενου «δεύτερου πυλώνα» που υπάρχουν σε όλα τα κράτη-μέλη, όπως το να καλύψει τα υφιστάμενα σχήματα στη Γαλλία τα οποία δεν έχουν τη μορφή του δικού μας ΤΕΑ. Συνεπώς δεν μπορεί απλώς να μεταφερθεί σε ελληνικό νόμο αυτολεξεί.
    β. τα ελληνικά ΤΕΑ είναι μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα και δημιουργούνται μεταξύ κοινωνικών εταίρων. Τι καθεστώς θα διέπει το «όχημα» αυτό που θα δημιουργείται από ασφαλιστική εταιρεία;
    γ. πως θα λειτουργήσει η εποπτεία μεταξύ της ΤΤΕ που εποπτεύει τις ασφαλιστικές εταιρείες, της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς και της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής που εποπτεύουν τα ΤΕΑ.
    Ως Ε.Θ.Ε. θεωρούμε ότι το άρθρο 4, αν πρόκειται να ενσωματωθεί στην ελληνική έννομη τάξη, χρειάζεται εκτεταμένη διαβούλευση και συγκεκριμένη αναδιατύπωση.

  • 20 Νοεμβρίου 2019, 15:10 | Ιωάννης Τζανάκος, Γ.Γ. ΕΛΕΤΕΑ

    3) Το άρθρο 4 περί προαιρετικής εφαρμογής των διατάξεων του νόμου σε ασφαλιστικές εταιρίες, αναφέρει ότι «σε περίπτωση ενεργοποίησης των ασφαλιστικών επιχειρήσεων σε δραστηριότητες επαγγελματικών συντάξεων», χωρίς να διευκρινίζεται αν και πότε είναι εφικτή μία τέτοια ενεργοποίηση και υπό ποιες προϋποθέσεις. Πρόκειται για άρθρο που έχει σαφή εφαρμογή στο πλαίσιο του δεύτερου πυλώνα ασφάλισης σε άλλες χώρες της ΕΕ αλλά είναι εκτός πλαισίου, και ως εκ τούτου, δείχνει αποκομμένο από την ελληνική πραγματικότητα των ΤΕΑ του υφιστάμενου νόμου 3029/2002. Πέρα από τις γενικές διατάξεις που ορίζει το άρθρο περί της εύλογης απαίτησης για διαχωρισμό των στοιχείων ενεργητικού και παθητικού των επαγγελματικών συντάξεων από τις υπόλοιπες δραστηριότητες των ασφαλιστικών επιχειρήσεων, διανοίγονται κρίσιμα ζητήματα όπως για παράδειγμα:

    α. υπό ποιες προϋποθέσεις δύνανται ασφαλιστικές επιχειρήσεις να δημιουργούν ΤΕΑ;
    β. πρόκειται για ένα νέο είδος ΤΕΑ κερδοσκοπικού ή μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα;
    γ. η πρωτοβουλία σύστασης και η διακυβέρνηση τέτοιων νέου είδους ΤΕΑ, ανήκει στους κοινωνικούς εταίρους ή στον ασφαλιστικό πάροχο;
    δ. ποιο είναι το πλαίσιο των αρμοδιοτήτων της Τράπεζας της Ελλάδος (αποκλειστικός μέχρι σήμερα επόπτης των ασφαλιστικών επιχειρήσεων), της Εθνικής Αναλογιστικής Αρχής και της Επιτροπής Κεφαλαιαγοράς, στον έλεγχο του διαχωρισμού των επαγγελματικών συντάξεων από τις υπόλοιπες δραστηριότητες των ασφαλιστικών επιχειρήσεων;

    Η Ελληνική Ένωση Ταμείων Επαγγελματικής Ασφάλισης θεωρεί τον μη κερδοσκοπικό χαρακτήρα της επαγγελματικής ασφάλισης αδιαπραγμάτευτο και sine qua non για την υγιή ανάπτυξη του θεσμού. Οποιαδήποτε ρύθμιση που αφορά το άρθρο 4 απαιτεί μία πολυεπίπεδη (με αρκετούς εμπλεκόμενους) και ιδιαίτερη διαβούλευση, καθώς ενδέχεται να αλλοιώσει τον αρχικό προσανατολισμό του νομοθέτη, όπως διατυπώθηκε στον ιδρυτικό νόμο 3029/2002 στον οποίο άλλωστε κάνει ρητή αναφορά το σχέδιο νόμου.

  • 15 Νοεμβρίου 2019, 16:20 | Νικολάου Κωνσταντίνος

    Μέχρι σήμερα, βάσει του κανονισμού δεοντολογίας των ΤΕΑ, υπήρχε υποχρεωτικώς διαχωρισμός, λόγω σύγκρουσης συμφερόντων (conflict of interest), ανάμεσα σε διάφορες λειτουργίες ενός ΤΕΑ. Για παράδειγμα, δεν επιτρέπεται σε μια εταιρία να έχει το ρόλο και του διαχειριστή επενδύσεων και του διαχειριστή κινδύνου. Αυτό καταργείται για τις ασφαλιστικές; Αν όχι, θα πρέπει να γραφτεί ξεκάθαρα. Αν ναι, πρόκειται για περίπτωση δημιουργίας ανταγωνιστικού πλεονεκτήματος με νόμο, δηλαδή κάποιος θα μπορεί να προσφέρει σύνολο υπηρεσιών δημιουργώντας οικονομίες κλίμακος και κάποιος όχι.

Σχόλια