- Ο τίτλος του άρθρου 3 του ν.4009/2011 (Α’ 195) αναδιατυπώνεται ως εξής: «Ακαδημαϊκές ελευθερίες και ακαδημαϊκό άσυλο».
- Η παράγραφος 2 του άρθρου 3 του ν.4009/2011 (Α’ 195) αναριθμείται σε παράγραφο 3 και ως παράγραφος 2 προστίθεται η εξής:
«2. Το ακαδημαϊκό άσυλο αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση των ακαδημαϊκών ελευθεριών, την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών, την προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία, έναντι οποιουδήποτε επιχειρεί να το καταλύσει».
Σε περιπτωση φθορας ιδιως δημοσιας περιουσιας και γενικα εκνομων ενεργειων, ιδιως κατα της ζωης,να ενημερωνονται αμεσα οι αστυνομικες αρχες απο τους αρμοδιους του πανεπιστημιακου ιδρυματος, οι οποιοι ελεγχονται σε αντιθετη περιπτωση, προς εφαρμογη των νομιμων και αποκατασταση των φθορων δαπαναις των υπαιτιων κσι οχι
των υπολοιπων φορολογουμενων.
Δεν συμφωνούμε με τη διάταξη για το άσυλο, καθότι επαναφέρει το θεσμικό πλαίσιο στο παρελθόν (ν. 3549/2007 και 3685/2008, νόμοι Γιαννάκου), ενώ είναι ιδιαίτερα ασαφές ως προς το ποιος έχει δικαίωμα να παρεμβαίνει στην ακαδημαϊκή ζωή χωρίς να την παραβιάζει και ποια θα είναι η αρχή που θα έχει το δικαίωμα απόφασης του πότε παραβιάζεται το Πανεπιστημιακό άσυλο (Επιτροπή Ασύλου).
Λέτε ότι το άσυλο αναγνωρίζεται για την κατοχύρωση κάποιων πραγμάτων. Θα κάνω την παραδοχή ότι αυτός που αναγνωρίζει το άσυλο και που κατοχυρώνει τα κατοχυροτέα είναι το κράτος. Η παράγραφος 2 είναι τότε ισοδύναμη με το εξής:
«Το κράτος αναγνωρίζει το ακαδημαϊκό άσυλο για να κατοχυρώσει [κάποια πράγματα].»
Τι σημαίνει όμως ότι το κράτος αναγνωρίζει το ακαδημαϊκό άσυλο; Αν δεν το αναγνώριζε, ποια θα ήταν η διαφορά;
Για να απαντηθεί αυτό το ερώτημα, πρέπει να ξέρουμε τι εννοείται με τη λέξη «άσυλο». Ως προς αυτό υπάρχουν πολλές απόψεις, και στη σελίδα http://www.itia.ntua.gr/blog/2015/06/26/what-is-asylum/ αναφέρω τέσσερις διαφορετικές που έχω συναντήσει. Φαίνεται καθένας να έχει τη δικιά του άποψη για το τι είναι άσυλο, και το νομοσχέδιο δεν το ξεκαθαρίζει καθόλου. Το αποτέλεσμα είναι η νέα παράγραφος να μην είναι κατανοητό ούτε τι λέει ούτε ποιος είναι ο στόχος της.
Πιο αναλυτική έκθεση έχω αναρτήσει στη διεύθυνση http://www.itia.ntua.gr/blog/2015/06/26/what-is-asylum/, όπου εξηγώ περισσότερα προβλήματα και κάνω και πιο συγκεκριμένη πρόταση.
Η νέα διατύπωση του άρθρου περί ασύλου, αλλά ακόμα και η χρήση του επιθετικού του προσδιορισμού «πανεπιστημιακό» και όχι «ακαδημαϊκό», είναι σαφές ότι θεωρεί ως φυσικό υποκείμενο που θα απολαμβάνει την προστασία που αποδίδεται στην έννοια άσυλο, όχι όλη την κοινωνία (όπως έκανε ο 1268/82), αλλά την πανεπιστημιακή κοινότητα (όπως έκανε ο «ν. Γιαννάκου»). Ο περιορισμένος χώρος αυτών των σχολίων δεν μου επιτρέπει εμπεριστατωμένη τεκμηρίωση, καταθέτω όμως την κάθετη διαφωνία μου με την προσέγγιση αυτή. Ας φανταστούμε την εικόνα του Πολυτεχνείου του ’73 με δικαίωμα ασύλου μόνο για τους φοιτητές. Και ας μην υπάρξει τυχόν αντίλογος του τύπου «αυτά πλέον δεν χρειάζονται, η δημοκρατία μας είναι στέρεη και δεδομένη». Μάλιστα, όσο στέρεη ήταν και η οικονομία στη χώρας μας μέχρι πριν 5-6 χρόνια, αλλά προέκυψαν τα μνημόνια, όσο στέρεη είναι και η δημοκρατία σε κάθε χώρα της Ευρώπης, αλλά προέκυψε η φασιστική κυβέρνηση του Κιέβου.
Αλλά και εντός των πλαισίων της πανεπιστημιακής κοινότητας δημιουργεί σοβαρές εσωτερικές αντιθέσεις, αφού η «προστασία του δικαιώματος στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία», σε μια σειρά από περιπτώσεις, δεν μπορεί να ισχύει ταυτόχρονα για όλες τις ομάδες της πανεπιστημιακής κοινότητας. Ας υποθέσουμε ότι διοικητικοί υπάλληλοι (πχ. υπό την απειλή της απόλυσης) πραγματοποιούν κατάληψη του Ιδρύματος προασπιζόμενοι το δικαίωμά τους στην εργασία. Μαθήματα δεν επιτρέπουν να πραγματοποιούνται, επομένως οι φοιτητές δεν μπορούν ταυτόχρονα να απολαμβάνουν το δικαιώμά τους στη γνώση. Αν μάλιστα κάποιος από τους φοιτητές θελήσει να προστατέψει το δικαίωμά του στη γνώση μπορεί, επικαλούμενος το εν λόγω άρθρο, να προσφύγει στις δικαστικές αρχές και να ζητήσει την παρέμβασή τους, πράγμα που οι αρχές οφείλουν να κάνουν. Με άλλα λόγια, το υπουργείο ετοίμασε το νομοθετικό πλαίσιο για την εν τη γεννέσει διάλυση κάθε δυναμικής διεκδίκησης από ομάδα της πανεπιστημιακής κοινότητας, όταν οποιαδήποτε άλλη ομάδα αντιτίθεται στη διεκδίκηση αυτή και θα μπορεί να επικαλεστεί την κατάλυση του δικού της δικαιώματος για να ζητήσει την άμμεση παρέμβαση των δημόσιων αρχών. Μπορεί αυτό το καθαρά απεργοσπαστικό νομοθετικό πλαίσιο να εντάσσεται στα πλαίσια αριστερής πολιτικής;
Εάν υπάρχει ειλικρινής και ουσιαστικός διάλογος επί του ασύλου και όχι υπεκφυγές με την παράθεση νόμων και ερμηνειών τους, να απαντηθεί παρακαλώ το ερώτημα, σε ποιους παρέχεται άσυλο τα τελευταία τουλάχιστον 30 χρόνια. Αναφορά συγκεκριμένων γεγονότων και αποτελεσμάτων για το ίδιο το πανεπιστήμιο. Ποιοι το επικαλέστηκαν, ωφέλη και ζημίες.
Σίγουρα σε μία δημοκρατική χώρα θα πρέπει να διασφαλίζεται με κάθε δυνατό μέσο η ελευθερία στην διακίνηση ιδεών και έρευνας μέσα στα ακαδημαϊκά ιδρύματα. Ωστόσο, αυτή η ελευθερία δεν θα πρέπει να ταυτίζεται με την ανοχή σε παράνομες πράξεις. Είναι αδιανόητο, το έτος 2015, να γίνονται κάθε τρεις και λίγο, καταλήψεις επ’ αόριστον, από άτομα συγκεκριμένου ιδεολογικού χώρου, κλείνοντας με φασιστικό τρόπο τα ιδρύματα. Είναι αδιανόητο, να προστατεύονται αυτά τα άτομα, πίσω από το δικαίωμα του ασύλου, για να προξενούν καταστροφές στο χώρο του ιδρύματος, να κλέβουν και να καταστρέφουν εξοπλισμό και να χάνονται ώρες διδασκαλίας και ερευνητικής δραστηριότητας στοιχίζοντας προφανώς τόσο στα μέλη ΔΕΠ, όσο και στους φοιτητές και στο δημόσιο. Ο νόμος περί ασύλου πρέπει να είναι σαφής στην έννοια της ελευθερίας μέσα στο πανεπιστήμιο. Σε περιπτώσεις έκνομων ενεργειών, πόσο μάλλον όταν έχει δοθεί εντολή από εισαγγελικό λειτουργό (βλ. κατάληψη Νομικής φέτος) είναι αδιανόητο να προστατεύονται 5 και 10 άτομα λόγω ασύλου.
Προφανώς οι ιδέες πρέπει να διακινούνται ελεύθερα στα πανεπιστήμια.
όμως:
ΟΧΙ
1. Στη διακοπή του μαθήματος από οποιαδήποτε παράταξη παράταξη, που στο όνομα της ελευθερίας καταχράται τη διδακτική ώρα.
2. Στις ζημιές-αφίσες εντός του πανεπιστημίου. Απαιτείται σεβασμός και πολιτισμός.
3. Άτομα εκτός της πανεπιστημιακής κοινότητας , θα πρέπει υπάρχει τρόπος να ελεγχθούν και ταυτοποιηθούν.
Ασυλο στην ελεύθερη διακίνηση ιδεών και όχι στη διακίνηση περιθωριακών τύπων εντός του Πανεπιστημίου. Έστω και η ελάχιστη καταστροφή να πληρώνεται από αυτόν που την έκανε και όχι από τον Έλληνα φορολογούμενο!
ΤΟ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟ ΑΣΥΛΟ ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΥΠΟΘΕΣΗ ΠΟΛΥ ΣΟΒΑΡΗ ΠΟΥ ΠΡΟΥΠΟΘΕΤΕΙ ΠΛΗΡΗ ΝΟΜΙΚΗ ΓΝΩΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΛΛΗΛΙΚΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΟΣ ΕΝΟΣ ΕΚΑΣΤΟΥ ΜΕΛΟΥΣ ΤΗΣ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΗΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΑΥΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΟΡΓΑΝΙΚΗΣ ΘΕΣΕΩΣ ΕΚΑΣΤΟΥ ΜΕΛΟΥΣ… ΥΠΟΧΡΕΟΥΜΑΣΤΕ ΝΑ ΠΡΟΣΤΡΕΞΟΥΜΕ ΣΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΠΕΡΙ ΑΕΙ ΚΑΙ ΤΟΥ Δ.Υ.ΚΩΔΙΚΑ 1811/1951 ΚΑΙ ΜΕΤΑΓΕΝΕΣΤΕΡΩΝ … ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΠΟΛΙΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΩΝ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ..
ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΕΦΟΣΟΝ ΑΠΑΝΤΗΘΟΥΝ ΤΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ( ΑΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΠΟΙΟΙ ΕΙΝΑΙ… ΟΙ ΑΛΛΟΙ ΠΟΡΟΙ)… ΕΚΤΟΣ ΤΟΥ ΚΡΑΤΙΚΟΥ ΠΡΟΥΠΟΛΟΓΙΣΜΟΥ ΠΟΥ ΚΑΤΑΤΙΘΕΝΤΑΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΜΙΣΘΟΔΟΣΙΑ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ ΣΤΑ ΑΕΙ ΚΑΙ ΣΤΙΣ ΕΝΤΟΣ ΑΕΙ ΔΗΜΟΣΙΕΣ ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ..ΟΠΩΣ ΟΡΙΖΟΥΝ ΟΙ ΝΟΜΟΙ…ΤΟΤΕ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΤΟΤΕ ΘΑ ΑΠΑΝΤΗΣΟΥΜΕ ΣΤΟ ΕΡΩΤΗΜΑ ΠΕΡΙ ΕΦΑΡΜΟΓΗΣ…ΥΠΑΡΞΗΣ ΚΑΙ ΤΗΡΗΣΗΣ ΑΚΑΔΗΜΑΙΚΟΥ ΑΣΥΛΟΥ…
ΜΕΧΡΙ ΤΟΤΕ ΠΡΕΠΕΙ Η ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ ΚΑΙ ΤΑ ΕΠΟΤΕΥΟΝΤΑ ΤΑ ΝΠΔΔ ΑΝΩΤΑΤΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΥΠΟΥΡΓΕΙΑ ΝΑ ΜΕΛΕΤΗΣΟΥΝ ΕΝΔΕΛΕΧΩΣ ΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΣΥΣΤΑΣΗΣ ΟΙΚΟΔΟΜΙΚΩΝ …ΚΑΙ ΟΙΝΟΜΙΚΩΝ ΣΥΜΒΟΥΛΙΩΝ …ΤΩΝ ΙΔΡΥΤΙΚΩΝ ΝΟΜΩΝ 5343/1932 ΑΡΘΡΟ 355 ΚΑΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 17 ΤΟΥ ΙΔΡΥΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΤΟΥ Α.Π.Θ.ΓΙΑ ΣΑΦΕΣΤΕΡΗ ΕΚΤΙΜΗΣΗ ΤΗΣ ΥΠΑΡΧΟΥΣΑΣ ΔΟΜΗΣ ΚΑΙ ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΕΝΤΟΣ ΤΩΝ ΑΕΙ.
Η ακαδημαϊκή ελευθερία με την έννοια της ελεύθερης διακίνησης ιδεών είναι κατοχυρωμένη και δεν υπάρχει κανένας περιορισμός στη γνώση και τη μάθηση εντός του ΑΕΙ. Σε αξιόποινες όμως πράξεις πρέπει να εφαρμόζεται η κοινή νομοθεσία. Παραδείγματα αξιόποινων πράξεων:
– χρήση και εμπορία ναρκωτικών ουσιών εντός του ΑΕΙ
– καταστροφή περιουσιακών στοιχείων και υποδομών του ΑΕΙ
– κατάληψη του ΑΕΙ και βίαιη διακοπή των μαθημάτων και της λειτουργίας του
Υπέρ του ασύλου. Τουλάχιστον στο Πανεπιστήμιο κανείς να μη διώκεται για τις ιδέες του
Στις χώρες του πολιτισμένου κόσμου – ΗΠΑ, Μεγ. Βρετανία, Αυστραλία, Δυτική Ευρώπη ο θεσμός του ασύλου δεν υφίσταται αφού υπάρχει δημοκρατία και οι ακαδημαϊκές ελευθερίες είναι αυτονόητες. Το πανεπιστημιακό άσυλο δημιουργήθηκε επί χούντας όταν οι ελευθερία ήταν περιορισμένη και τα δικαιώματα σχεδόν ανύπαρκτα. Σήμερα στην Ελλάδα το πανεπιστημιακό άσυλο ορίζεται ως το δικαίωμα του καθενός να καταστρέφει την πανεπιστημιακή περιουσία, να εμπορεύεται ναρκωτικά μέσα στον πανεπιστημιακό χώρο, να χρησιμοποιεί το πανεπιστήμιο για να μην συλληφθεί από την αστυνομία κλπ. Επομένως η Ελλάδα βρίσκεται πολύ μακριά από τον πολιτισμό και ως τριτοκοσμικό κράτος χρησιμοποιεί το άσυλο για να μπορεί να προστατεύει όλα τα παρακρατικά στοιχεία όταν αυτά εισέλθουν στον πανεπιστημιακό χώρο. Κανένα μέλος ΔΕΠ που έχει θητεύσει στο εξωτερικό δεν μπορεί να καταλάβει γιατί οι πολιτικοί στην Ελλάδα επιμένουν στην εφαρμογή του ασύλου. Μήπως είναι καιρός να καταλάβουν οι εκάστοτε υπουργοί παιδείας ότι η ανώτατη παιδεία στην Ελλάδα χρειάζεται μόνο χρήματα και αυστηρή λογοδοσία αντί για άσυλα και πράσινα άλογα.
Ως συμβολισμός πρέπει να διατηρηθεί, μιας και αντιπροσωπεύει την ελύθερη διακίνηση ιδεών και απόψεων. Ωστόσο, όταν το καπηλεύονται ομάδες προκειμένου να αντιμάχονται την Αστυνομία, τότε αυτεπάγγελτα – χωρίς καν την ανάμειξη του Πρύτανη – θα πρέπει να επέρχεται η έννομη επιβολή της τάξης εντός του ακαδημαϊκού χώρου.
Να υπάρχει άσυλο αλλά και ελεύθερη πρόσβαση της Αστυνομίας. Το Πανεπιστήμιο δεν είναι χώρος όπου ο καθένας δρα ανεξέλεγκτα.
Σε τι ακριβώς συνίσταται το «άσυλο», όταν κανονικά εφαρμόζεται η κοινή νομοθεσία επί ποινικών παραβάσεων; Τίνος το δικαίωμα στη γνώση, τη μάθηση και την εργασία προστατεύεται; Υπάρχει μια ασάφεια που πρέπει να διαλυθεί.
Το ακαδημαικο ασυλο πρεπει να καταργηθει. Δεν εχει νοημα η υπαρξη του σε μια ευνομουμενη κοινωνια χωρις να υπαρχει απειλη απο ολοκληροτικα καθεστωτα. Τα πανεπιστημια πρεπει να φυλλασονται και να μην μπορει να εισβαλει σε αυτα και να προκαλει καταστροφες και κλοπες! Για αυτο το λογο υπαρχουν οι καμερες και φυλακες.
1. στο άρθρο 8 παράγραφος 22 πρέπει να διευκρινιστεί ότι η λήξη συμμετοχής κλπ αφορά τα ερευνητικά προγράμματα και όχι την διδασκαλία σε ΠΜΣ της οποίας η έναρξη και λήξη είναι ανεξάρτητη του χρόνου συνταξιοδότησης
2. στην προηγούμενη νομοθεσία οι ομότιμοι μπορούσαν να διδάσκουν περιορισμένο αριθμό προπτυχιακών μαθημάτων ως «προσκεκλημένοι ομιλητές». μήπως πρέπει να διασφαλιστεί και αυτό ;
3. στην προηγούμενη νομοθεσία οι ομότιμοι μετείχαν ως επιβλέποντες σε διδακτορικέ διατριβές εφ’ όσον ο ορισμός τους έγινε όσο ήταν εν ενεργεία, και μπορούν να ορίζονται ως μέλη τριμελών συμβουλευτικών επιτροπών και μετά την ομοτιμοποίησή τους. Νομίζω ότι πρέπει να διασφαλιστεί και αυτό.
Στο αρθρο 13 αν ενα ατομο η μια ομαδα ατομων εισερχομενο στον χωρο του εκπαιδευτικου ιδρυματος παρεμποδιζει πχ την διεξαγωγη μαθηματος ( δηλ διαδωση γνωσης) τοτε διωκονται νομικά ??