Άρθρο 15 Αντιστροφή του βάρους απόδειξης

Όταν το θιγόμενο πρόσωπο επικαλείται γεγονότα ή στοιχεία, από τα οποία πιθανολογείται η εκδήλωση περιστατικού βίας ή παρενόχλησης σύμφωνα με το παρόν Μέρος, ο καθ’ ου φέρει το βάρος να αποδείξει στο δικαστήριο ή ενώπιον αρμόδιας διοικητικής αρχής ότι δεν συνέτρεξαν τέτοιες περιστάσεις. Το προηγούμενο εδάφιο δεν ισχύει στην ποινική δίκη.

  • 27 Μαΐου 2021, 23:31 | Kacey

    Καταργείται το τεκμήριο αθωότητας. Παράνοια. Δηλαδή θα μπορεί ο καθένας να επικαλεστεί ΟΤΙ επιθυμεί, και αυτό θα δημιουργεί υποχρέωση αποζημίωσης από την πλευρά του καταγγελόμενου ΜΟΝΟ και μόνο επειδη κάποιος ισχυρίστηκε κάτι. Την ίδια στιγμή και ενώ απαγορεύονται καταγραφές συνομιλιών, βιντεοσκόπηση στο χώρο εργασίας κλπ κλπ, ο καταγγελόμενος θα πρέπει με κάποιο (μαγικό ? ) τρόπο να αποδείξει ότι δεν συνέβη το περιστατικό, ενώ ακριβώς η απουσία περιστατικού προκαλέι και απουσία αποδεικτικών στοιχείων.

    Πιο απλά: πως μπορώ εγώ να αποδείξω ότι δεν απείλησα/άπλωσα το χέρι μου στην υπάλληλό μου πριν δύο μήνες όταν αυτή σήμερα λέει ότι το έκανα, όταν για την δική της πλευρά αρκεί το ότι το ισχυρίζεται, ενώ για τη δική μου πλευρά απαγορεύεται κάθε τρόπος καταγραφής του τι συμβαίνει μέσα στον εργασιακό χώρο?

  • Η αντιστροφή του βάρους απόδειξης χωρίς κανένα βάρος απόδειξη των ισχυρισμών από την πλευρά του καταγγέλλοντος αφήνει περιθώριο για κατάχρηση και εκβιασμούς στον χώρο εργασίας. Πρέπει να ισχύσει η βασική αρχή δικαίου κατά την οποία αυτός που ισχυρίζεται κάτι φέρει και το βάρος της απόδειξης. Με την υπό ψήφιση διάταξη, καλείται ο εργοδότης να αποδείξει ότι δεν συνέτρεξε περίπτωση άσκησης βίας ή παρενόχλησης. Επίσης, μπορεί αυτή η διάταξη να συνδεθεί και με το άρθρο 65 του νομοσχεδίου περί άκυρης απόλυσης.

  • 26 Μαΐου 2021, 21:15 | APOSTOLOS

    η αντιστροφή του βάρους απόδειξης σε συνδυασμό με την πρόβλεψη της παραγράφου 3 του άρθρου 12 είναι βέβαιο ότι θα οδηγήσει σε αβάσιμες καταγγελίες.

  • η παράγραφος αυτή πρέπει να καταργηθεί η άλλως εναλλακτικά προτείνονται
    τα ακόλουθα

    Ο προβλεπόμενος όρος «καθ’ ου » να προσδιοριστεί οπωσδήποτε με τη ρητή εξαίρεση του εργοδότη, εκτός αν είναι αυτός ο καταγγελλόμενος. Η ασάφεια του όρου καθ’ ου – εκτός από ανεπίτρεπτη συνταγματικά και δικονομικά – περιλαμβάνει χωρίς διάκριση και τον εργοδότη, ανεξάρτητα αν αυτός είναι ή όχι ο «θύτης» της καταγγελλόμενης περίπτωσης, δεδομένης της δυνατότητας του θύματος να στραφεί και κατά του εργοδότη προβάλλοντας π.χ. αστικές αξιώσεις κατ’ αυτού διότι π.χ. δεν κατάρτισε τις πολιτικές που όφειλε, ή δεν ενημέρωσε ή δεν παρείχε πληροφορίες κλπ.

  • 26 Μαΐου 2021, 13:04 | ΧΗΤΟΣ Α.Β.Ε.Ε.

    Προτείνεται η κατάργηση του άρθρου. Η δυνατότητα υποβολής ανέξοδης καταγγελίας χωρίς να απαιτείται θεμελίωση των ισχυρισμών από την πλευρά του καταγγέλλοντος, οδηγεί στην υποβάθμιση ισχύος του εκάστοτε Κανονισμού Εργασίας, καταργεί το τεκμήριο αθωότητας του καταγγελλόμενου και μπορεί να χρησιμοποιηθεί για ξεκαθάρισμα προσωπικών διαφορών εντός των εργασιακών χώρων .
    Εξάλλου το άρθρο αυτό βρίσκεται σε αντίφαση με το άρθρο 48 παρ 3, όπου ορίζεται :
    «3. Αν εργαζόμενος, που θεωρεί ότι απολύθηκε κατά παράβαση της παρ. 1, τεκμηριώνει ενώπιον δικαστηρίου ή άλλης αρμόδιας αρχής πραγματικά περιστατικά ικανά να στηρίξουν την πεποίθηση ότι απολύθηκε γιατί ζήτησε ή έλαβε άδεια ή διευκόλυνση του παρόντος Μέρους, εναπόκειται στον εργοδότη να αποδείξει ότι η απόλυση έγινε για άλλους λόγους. Η ρύθμιση της παρούσας δεν ισχύει στην ποινική δίκη».

  • 26 Μαΐου 2021, 13:24 | ActionAid

    Η αντιστροφή του βάρους απόδειξης είναι ένα από τα πιο σημαντικά και απαραίτητα ζητήματα που ρυθμίζονται και θα πρέπει να ισχύσει και σε λοιπές μορφές και είδη έμφυλης βίας. Είναι δεδομένο ότι το εκάστοτε θύμα, ειδικά στις εργασιακές σχέσεις, όπου η διαπραγματευτική ανισότητα είναι ο κανόνας, βρίσκεται ήδη σε δυσμενή θέση και αυτό αποτελεί σε πολλές περιπτώσεις τον λόγο για τον οποίο δεν είναι εύκολη η απόδειξη της παρενόχλησης ή/ και της βίας που ασκείται ή έχει ασκηθεί. Είναι απαραίτητο, ωστόσο, να εξασφαλιστεί ότι θα υπάρχει πρόσβαση σε όλες τις απαραίτητες πληροφορίες σε συμφωνία πάντα με το νομικό πλαίσιο και δεν θα τίθενται δυσανάλογα προσκόμματα στη λήψη πληροφοριών που είναι απαραίτητες για τα ζητήματα απόδειξης.

  • 26 Μαΐου 2021, 12:08 | Πρωτοβουλία ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ

    Προτείνεται η διαγραφή του άρθρου

  • Να συμπεριλάβει και τα αντίποινα ώστε να απαιτείται ο καθ’ ου να αποδείξει ότι το μέτρο που έλαβε έναντι του εργαζομένου (π.χ απόλυση) δεν συνδέεται με την καταγγελία. Να διευκρινιστεί, σε δίκες σχετικές με καταγγελία σύμβασης εργασίας λόγω βίας ή παρενόχλησης, ότι α) ο κανόνας κατανομής του βάρους απόδειξης του άρθρου 65 παρ. 2 του ΣχΝ δεν ισχύει, και β) ότι στην περίπτωση αυτή, η κατανομή του βάρους απόδειξης γίνεται με βάση το άρθρο 15 του ΣχΝ.

  • Να συμπεριλάβει και τα αντίποινα ώστε να απαιτείται ο καθ’ ου να αποδείξει ότι το μέτρο που έλαβε έναντι του εργαζομένου (π.χ απόλυση) δεν συνδέεται με την καταγγελία. Να διευκρινιστεί, σε δίκες σχετικές με καταγγελία σύμβασης εργασίας λόγω βίας ή παρενόχλησης, ότι α) ο κανόνας κατανομής του βάρους απόδειξης του άρθρου 65 παρ. 2 του ΣχΝ δεν ισχύει, και β) ότι στην περίπτωση αυτή, η κατανομή του βάρους απόδειξης γίνεται με βάση το άρθρο 15 του ΣχΝ.

  • 16 Μαΐου 2021, 22:10 | ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ

    Το συγκεκριμένο άρθρο (και όχι μόνο) αποτελεί ένα πραγματικό ΝΟΜΙΚΟ ΕΚΤΡΩΜΑ. Κυριολεκτικά καταργεί το τεκμήριο της αθωότητας, ενώ αφαιρεί από τον κατήγορο κάθε υποχρέωση να αποδείξει την παρανομία του κατηγορούμενου. Το παρόν θα δημιουργήσει άμεσα μπαράζ εκβιασμών στις εργασιακές σχέσεις, καθώς οι ανήθικοι εργαζόμενοι θα το χρησιμοποιούν για να αποτρέψουν απολύσεις τους, για να αποκτήσουν μεγαλύτερους μισθούς ή απλώς για να αποκτήσουν κέρδη από αποζημιώσεις.
    Ένα ανήθικο, ανόητο και καταστροφικό άρθρο…

  • 15 Μαΐου 2021, 19:23 | Ν.Πρίτσινας

    Το βάρος θεμελιώσεως των πραγματικών ισχυρισμών ανατίθεται στο διάδικο μέρος, το οποίο επικαλείται θετικές προϋποθέσεις ισχύος δικαιώματος, διότι κατά γενικό κανόνα, ο οποίος ισχύει οριζοντίως σε διαφορετικών αρχών έννομες τάξεις, ο διάδικος που επικαλείται τη βοήθεια του νόμου πρέπει και να αποδείξει τη βάση της υποθέσεως, μια και αναμένεται ευκολότερη η θεμελίωση των θετικών από τους αρνητικούς ισχυρισμούς. Ο κανόνας αυτός θεωρείται ότι ισχύει ως «παγκόσμιο εθιμικό δίκαιο».