Αρχική Δημόσια ηλεκτρονική διαβούλευση για το νομοσχέδιο για την προστασία της εργασίαςΆρθρο 58 Συμφωνία περί διευθέτησης του χρόνου εργασίας – Τροποποίηση της παρ. 6 και προσθήκη παρ. 12 στο άρθρο 41 του ν. 1892/1990

Άρθρο 58 Συμφωνία περί διευθέτησης του χρόνου εργασίας – Τροποποίηση της παρ. 6 και προσθήκη παρ. 12 στο άρθρο 41 του ν. 1892/1990

1. Στο τέλος της παρ. 6 του άρθρου 41 του ν. 1892/1990 (Α 101) προστίθενται δύο εδάφια ως εξής:
«
Εάν δεν υπάρχει συνδικαλιστική οργάνωση ή δεν επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ της συνδικαλιστικής οργάνωσης και του εργοδότη, μπορεί, κατόπιν αιτήματος του εργαζομένου, να εφαρμοσθεί το σύστημα διευθέτησης του χρόνου εργασίας, μετά από έγγραφη συμφωνία. Σε κάθε περίπτωση, απαγορεύεται η καταγγελία της σύμβασης εργασίας για τον λόγο ότι ο εργαζόμενος αρνήθηκε πρόταση του εργοδότη για συμφωνία διευθέτηση του χρόνου εργασίας.»
2. Στο άρθρο 41 του ν. 1892/1990 προστίθεται παρ. 12 ως εξής:
«12. Στην περίπτωση που λυθεί η σύμβαση εργασίας πριν από τη λήψη, εν όλω ή εν μέρει, του χρονικού αντισταθμίσματος που προβλέπεται κατά την περίοδο της μειωμένης απασχόλησης της παρ. 1, ο εργαζόμενος λαμβάνει, κατά τη λύση, αποζημίωση για τις υπερβάλλουσες ώρες που έχει απασχοληθεί σύμφωνα με τα οριζόμενα στο άρθρο 4 του ν. 2874/2000 (Α’ 286)».

Σχόλια
  • 27 Μαΐου 2021, 21:44 | Ελληνική Ένωση Επιχειρήσεων Οργανωμένης Εστίασης

    Στην παρ. 1 η δυνατότητα της πρότασης για διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα πρέπει να μπορεί να γίνεται κατόπιν αιτήματους του εργαζόμενου ή του εργοδότη [προτείνετια προσθήκη] και όχι μόνο του εργαζόμενου

  • 27 Μαΐου 2021, 21:54 | Σκίννερ Ανδρέας-Γεώργιος

    Δεδομένης της άνισης ισχύος ανάμεσα στον εργοδότη και τον εργαζόμενο, ο εργοδότης θα υποχρεώνει τον εργαζόμενο να «αιτηθεί» διευθέτηση εργασίας, οδηγώντας τον σε ντε φάκτο 10ωρη απασχόληση, η οποία αντιβαίνει με το άρθρο 54 του παρόντος, αλλά και το σύνολο των Συλλογικών Συμβάσεων Εργασίας της χώρας. Για τον λόγο αυτό δεν πρέπει να θεσπιστεί η ατομική διευθέτηση του χρόνου εργασίας, η οποία θα οδηγήσει στην ντε φάκτο θέσπιση 2 επιπλέον ωρών εργασίας ημερησίως, χωρίς καμία προσαύξηση. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας πρέπει να πραγματοποιείται μόνο εντός των πλαισίων της εκάστοτε ΣΣΕ, βάσει της αρχής της ευνοϊκότερης διάταξης, ειδάλλως οι ΣΣΕ θα παραγκωνιστούν και οι εργαζόμενοι θα καταδικαστούν σε ανίσχυρη θέση διαπραγμάτευσης με τους εργοδότες.
    Η αποζημίωση για τις υπερβάλλουσες ώρες σε περίπτωση απόλυσης, ωσάν υπερεργασία ή υπερωρία, δεν αποτελούν επαρκή προστασία των εργαζομένων απέναντι στην πρόσληψη και υποχρεωτική εργασία κατά 10 ώρες ημερησίως, 10 ώρες επιπλέον την εβδομάδα, για 6 μήνες και αμέσως μετά απόλυση.
    Ενδεικτικά, στις 26 εβδομάδες του 6μηνου, ο εργαζόμενος με 40ωρο, θα εργαστεί κατά 1040 ώρες. Με το 10ωρο θα εργάζεται 1300, ήτοι 260 ώρες παραπάνω. Η αφαίρεση των 260 παραπάνω ωρών από το επόμενο εξάωρο θα σημαίνει 780 ώρες, 30 ώρες εβδομαδιαίως, ή 32,5 ρεπό, τα οποία σε κάθε περίπτωση δεν αντισταθμίζουν την αυξημένη φθορά και κόπωση του εργαζομένου, η οποία αυξάνεται εκθετικά όσες ώρες δουλεύει. Συν την ανάγκη σταθερού ωραρίου για προσαρμογή του ανθρωπίνου οργανισμού στον κιρκάδιο ρυθμό, συν την ανάγκη για «8 ώρες εργασίας, 8 ώρες αναψυχής, 8 ώρες ανάπαυσης», οι οποίες αποτελούν αίτημα και κεκτημένο ήδη από την εποχή του Ρόμπερτ Όουεν και οι οποίες ήδη παρακάμπτονται από εργασία μακριά από την κατοικία, προκύπτει ότι η 10ωρη εργασία δεν πρέπει να εισαχθεί με καμία μορφή.

  • 27 Μαΐου 2021, 17:43 | Αλκιβιάδης Πούλιας

    Προκειμένου να είναι αποτελεσματική, λειτουργική και εφαρμόσιμη η διάταξη αυτή, πρέπει να προστεθεί και η δυνατότητα διευθέτησης του χρόνου εργασίας, μετά από αίτημα του εργοδότη και όχι αποκλειστικά κατόπιν αιτήματος του εργαζομένου. Εφόσον η διευθέτηση γίνεται με συμφωνία και ο εργαζόμενος προστατεύεται από καταγγελία ή δυσμενή συνέπεια εάν αρνηθεί, δεν υπάρχει κάποιος λόγος να μην υπάρχει η δυνατότητα και από τον εργοδότη να προτείνει διευθέτηση του χρόνου εργασίας.

  • 26 Μαΐου 2021, 23:31 | ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ

    Η προτεινόμενη τροποποίηση του αρ. 41 του ν. 1892/1990 προβλέπει την εφαρμογή του συστήματος διευθέτησης με ατομική συμφωνία, ελλείψει συνδικαλιστικής οργάνωσης ή συμφωνίας με αυτήν, μετά από αίτημα του εργαζόμενου.

    Η προτεινόμενη τροποποίηση πρέπει να απαλειφθεί καθώς θα οδηγήσει σε καταστρατήγηση των διατάξεων για το χρόνο εργασίας, εφόσον γίνεται με ατομική συμφωνία και ελλείπει η

    Η εγγενής διαπραγματευτική ανισορροπία των μερών στο πεδίο της ατομικής σύμβασης εργασίας, δεν μπορεί να αποτελέσει εγγύηση για την εφαρμογή του συστήματος διευθέτησης με ατομική συμφωνία.

    ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ
    ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ε.ΤΕ. ΟΜΙΛΟΥ ΔΕΗ-ΚΗΕ
    ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ
    ΜΕΛΟΣ ΔΣ Ε.Κ.ΑΘΗΝΑΣ

  • 26 Μαΐου 2021, 22:26 | ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΩΝ ΕΠΕΞΕΡΓΑΣΙΑΣ ΚΡΕΑΤΟΣ – ΣΕΒΕΚ

    Σε επιχειρήσεις που δεν έχουν εργατικά σωματεία ακυρώνεται στην πράξη η δυνατότητα του εργοδότη να διευθετήσει την λειτουργία της επιχείρησής του με βάση τις πραγματικές ανάγκες της αγοράς, αφού το δικαίωμα διευθέτησης χρόνου δίνεται μονομερώς στον εργαζόμενο. Επίσης δεν καθορίζονται οι προτεραιότητες σε περίπτωση που αρκετοί εργαζόμενοι ζητήσουν ανάλογες διευθετήσεις.

  • 26 Μαΐου 2021, 19:45 | Σύλλογος Εργαζομένων Ι.Τ.Ε.

    Το άρθρο αυτό δίνει την δυνατότητα στον εργοδότη να επιβάλλει μονομερώς την κατάργηση του οκταώρου και την εργασία με ωράρια που τον εξυπηρετούν. Ιδιαίτερα στην περίπτωση όπου δεν υπάρχουν σωματεία ή ακόμα και στην περίπτωση που υπάρχουν σωματεία αλλά δεν επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ σωματείων και εργοδότη, ο εργοδότης που έχει την ισχύ θα ασκεί πιέσεις στον εργαζόμενο για να αποδεχτεί και φαινομενικά να προτείνει ο ίδιος (ο εργαζόμενος) το ευέλικτο ωράριο. Αυτός ο όρος πρέπει να απαλειφθεί. Επίσης, δεν αναφέρεται στο άρθρο ποιος είναι εκείνος που επιλέγει το πρόγραμμα και τον χρόνο εκπλήρωσης του χρονικού αντισταθμίσματος.

  • 26 Μαΐου 2021, 19:12 | Γιώργος Π.

    Ο εργαζόμενος δεν μπορεί να αντιπαρατεθεί με τον εργοδότη του ΓΙ ΑΥΤΟ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΝΟΜΟΙ ΝΑ ΤΟΝ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΥΝ.
    Εσείς κάνετε ένα νόμο που ΚΑΝΕΙ ΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟ ΔΗΛΑΔΗ ΑΦΑΙΡΕΙ ΤΗΝ ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΤΟΥ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΕΠΙΤΡΕΠΕΙ ΣΤΟΝ ΕΡΓΟΔΟΤΗ ΝΑ ΜΗΝ ΠΛΗΡΩΝΕΙ ΥΠΕΡΩΡΙΕΣ. ΑΚΥΡΩΣΤΕ ΤΩΡΑ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ που να μηδαμινά θετικά υπάρχουν μόνο για να ρίχνουν στάχτη στα μάτια των εργαζομένμων και όχι για την ουσία

  • 26 Μαΐου 2021, 17:03 | Goldair Handling Α.Ε.

    Επί του άρθρου 58 (Μέρος IV, Κεφάλαιο Α) του νομοσχεδίου –

    Συμφωνία περί διευθέτησης του χρόνου εργασίας:

    Στην παρ. 1 του άρθρου 58 (με την οποία προστίθενται εδάφια στο τέλος της παρ. 6 του άρθρου 41 του Ν. 1892/1990), να απαλειφθεί η λέξη «σύστημα» από την προτεινόμενη διάταξη περί διευθέτησης με ατομική συμφωνία, καθότι η λέξη αυτή ενέχει έννοια συλλογική και δεν συνάδει απόλυτα με την «ατομική συμφωνία», που αφορά ένα μεμονωμένο εργαζόμενο.
    Να προστεθεί διάταξη με ξεχωριστή παράγραφο στο άρθρο 58, η οποία, κατ’ εξαίρεση γενικής ρύθμισης που εισάγει ο νομοθέτης και ειδικώς για τις επιχειρήσεις επίγειας εξυπηρέτησης, να παρέχει τη δυνατότητα στον εργοδότη υπό συγκεκριμένες προϋποθέσεις και/ή για συγκεκριμένο χρονικό διάστημα να εφαρμόσει με απόφασή του (διευθυντικό δικαίωμα) σύστημα διευθέτησης του χρόνου εργασίας που θα αφορά τους εργαζομένους ολόκληρης της επιχείρησης ή μιας αυτοτελούς εκμετάλλευσης ή μιας αυτοτελούς δραστηριότητας ή ενός τμήματος, κατόπιν ενημέρωσης και διαβούλευσης με τους εκπροσώπους των εργαζομένων στην επιχείρηση [Ενδεικτικά, (α) η αντιμετώπιση των συνεπειών της κρίσης δημόσιας υγείας covid-19 και μέχρι 31-12-2024 ; (β) σε περίπτωση επιχειρήσεων που, όπως προκύπτει με βάση τα στοιχεία ενός τουλάχιστον εκ των δύο προηγούμενων ετών, κάποια συγκεκριμένη περίοδο του έτους ο αριθμός των εργαζομένων τους παρουσιάζει αύξηση άνω του 25% (περίοδος αυξημένης απασχόλησης) σε σχέση με την αμέσως προηγούμενη ισόχρονη περίοδο. Η συγκρίσιμη περίοδος της αυξημένης απασχόλησης και της μειωμένης απασχόλησης, αντίστοιχα, δεν μπορεί να είναι μικρότερες των τριών (3) μηνών και μεγαλύτερες των τεσσάρων (4) μηνών η καθεμία]. Ασφαλώς, η άσκηση του συγκεκριμένου δικαιώματος σε κάθε περίπτωση δεν θα πρέπει να γίνεται καταχρηστικά, όπως συμβαίνει άλλωστε με κάθε δικαίωμα.

  • 26 Μαΐου 2021, 15:53 | ΕΤΙΤΑ

    Η παρούσα διάταξη θεωρείται ως ταφόπλακα στο 8ωρο εργασίας και αυτό γιατί ο εργοδότης έτσι και αλλιώς αντιδρά στις συλλογικές ρυθμίσεις και με αυτό το άρθρο θα προχωρά εύκολα σε ατομικές συμφωνίες διευθέτησης.
    Άλλωστε δεν είναι νέο το φαινόμενο της σύστασης από τον εργοδότη ενώσεων προσώπων. Είναι οξύμωρο και ανεφάρμοστο η συμφωνία διευθέτησης να υπογράφεται κατόπιν αιτήματος του εργαζομένου και στη συνέχεια να προβλέπεται ότι αν αρνηθεί την πρόταση του εργοδότη για ατομική συμφωνία διευθέτησης και απολυθεί για τον λόγο αυτό…η απόλυση να είναι άκυρη. Προβλέπεται στο παρών ότι το δικαίωμα της πρότασης ανήκει στον εργαζόμενο, συνεπώς πώς η πρόταση θα υποβάλλεται από τον εργοδότη?
    Παρελκυστική η παρούσα διάταξη και προτείνεται να απαλειφθεί.

  • 26 Μαΐου 2021, 14:25 | ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΑΧΑΪΑΣ

    να εφαρμοσθεί το σύστημα διευθέτησης του χρόνου εργασίας κατόπιν αιτήματος του εργαζόμενου η του εργοδότη.

  • 26 Μαΐου 2021, 14:45 | Εργατικό Κέντρο Κατερίνης

    Με τις δύο μόλις προτάσεις, με τις οποίες συντάξατε την πρώτη παράγραφο, παραδέχεστε ως Υπουργείο αυτό που επί έτη φωνάζουμε ότι στην ουσία δεν μπορεί να υπάρξει διαπραγμάτευση επί ίσοις όροις μεταξύ ενός εργαζομένου και του εργοδότη του. Οι εξαιρέσεις είναι ελάχιστες για να ρυθμίσετε με αυτές τον κανόνα. Ο εργαζόμενος με αυτήν τη ρύθμιση, γίνεται έρμαιο της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Πρέπει να διαγραφεί.
    Τέλος σημειώνουμε οτι διευθέτηση γίνεται για έκτακτους και ειδικούς λόγους εποχικότητας μιας επιχείρησης, συνεπώς δε χωρά σε αυτήν αίτημα από τον ίδιο τον εργαζόμενο.
    Η διευθέτηση πρέπει να παραμείνει μόνο με όρους συλλογικής συμφωνίας, όπου το σωματείο μπορεί να διαφυλάξει το συμφέρον για τον κάθε εργαζόμενο και να εξυπηρετηθεί και η πραγματική ανάγκη για μια επιχείρηση που έχει αποδεδειγμένη εποχικότητα στον κύκλο εργασιών της.

  • 26 Μαΐου 2021, 14:11 | Πρωτοβουλία ΕΛΛΑ-ΔΙΚΑ ΜΑΣ

    Προτείνεται να τροποποιηθεί ως ακολούθως:

    1. Στο τέλος της παρ. 6 του άρθρου 41 του ν. 1892/1990 (Α 101) προστίθενται δύο εδάφια ως εξής: «Εάν δεν υπάρχει συνδικαλιστική οργάνωση ή δεν επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ της συνδικαλιστικής οργάνωσης και του εργοδότη, μπορεί, κατόπιν αιτήματος του εργαζομένου ή του εργοδότη να εφαρμοσθεί το σύστημα διευθέτησης του χρόνου εργασίας, μετά από έγγραφη συμφωνία. Σε κάθε περίπτωση, απαγορεύεται η καταγγελία της σύμβασης εργασίας για τον λόγο ότι ο εργαζόμενος αρνήθηκε πρόταση του εργοδότη για συμφωνία διευθέτηση του χρόνου εργασίας.»

  • 26 Μαΐου 2021, 14:16 | Ε.Παπαδόπουλος

    Μερικές άναρχες σκέψεις από κάποιον που δουλεύει στον ιδιωτικό τομέα κοντά στα 20 χρόνια και χωρίς να μπω στη διαδικασία να σχολιάσω τα άρθρα του «νομοσχεδίου» εξειδικευμένα

    1) Η καθιέρωση της 10ωρης εργασίας (γι’ αυτό πρόκειται όσο και αν κάποιοι θέλουν να το ωραιοποιήσουν) αποτελεί ένα σαφές σχέδιο πλήρως οπισθοδρόμησης της χώρας και καταστροφής τόσο των τωρινών μεσηλίκων εργαζομένων, όσο και ακόμα περισσότερο της νεότερης γενιάς.
    2) 10 ώρες εργασία την ημέρα (κατ’ ελάχιστο καθώς αυτή θα γίνει η νέα κανονικότητα), 1 ώρα μετακίνηση από και προς τον χώρο εργασίας και άλλη 1 ώρα για βασικές προσωπικές ανάγκες σημαίνει 12 ώρες που αφορούν άμεσα και έμμεσα την εργασία. Αν προσθέσουμε και 8 ώρες απαραίτητης ξεκούρασης, προκύπτει το φοβερό υπόλοιπο των 4 ωρών για όλα τα υπόλοιπά της καθημερινότητας ! Είναι μία εξαιρετική πραγματικά «διευθέτηση» του χρόνου του εργαζομένου ! Και το πιο «επαναστατικό» από όλα είναι ότι όλα αυτά θα συμβαίνουν χωρίς κανένα οικονομικό όφελος ! Πραγματικά πιστεύω ότι αυτό τον εργασιακό ‘παράδεισο» θα τον ζηλέψουν όλοι οι Ευρωπαίοι «συμπολίτες» μας και θα επιθυμούν να έρθουν χωρίς δεύτερη σκέψη στην χώρα μας για επαγγελματική αποκατάσταση.
    3)Το «νομοσχέδιο» είναι πραγματικά εχθρικό απέναντι στους νέους ανθρώπους αυτού του τόπου και ακόμα περισσότερο σε όσους σκέφτονται να δημιουργήσουν οικογένεια. Αλήθεια ποιες υποδομές παρέχει το δημόσιο για δύο γονείς που θα δουλεύουν κατ’ ελάχιστον δεκάωρα για την επιμέλεια των παιδιών τους; Μήπως θεωρείται ότι και εδώ η λύση μπορεί να δοθεί από τον «ιδιωτικό τομέα»; Νομίζεται ότι δύο άνθρωποι που εργάζονται για συνολικές αποδοχές π.χ. 1000€, είναι σε θέση να πληρώνουν 200€ για την φύλαξη των τέκνων τους; Γνωρίζεται ή αδιαφορείτε για το έντονο δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει η χώρα; Σας αγγίζουν οι συνέπειες του στο ασφαλιστικό; Θεωρείται και εδώ την ιδιωτικοποίηση την λύση στο πρόβλημα; Ποιος αλήθεια θα καλύψει το συνταξιοδοτικό κόστος της δικής μου γενιάς (40ρηδων) όταν και εφόσον έρθει η ώρα της συνταξιοδότησης;
    4) Έχετε ασχοληθεί (εγώ το αποκλείω) με τα πραγματικά προβλήματα της εργασίας στην χώρα μας λαμβάνοντας υπόψη εκθέσεις διαφόρων διεθνών οργανισμών (π.χ. ΟΟΣΑ); Το κύριο πρόβλημα που παρουσιάζεται είναι η χαμηλή παραγωγικότητα, παρά τις περισσότερες κατά μέσο όρο ώρες εργασίας. Επίσης εντοπίζεται ένα μεγάλο κενό σε δεξιότητες. Νομίζεται ότι η συνεχής υποτίμηση της εργασίας στον ιδιωτικό τομέα μπορεί να οδηγήσει σε αναστροφή της κατάστασης; Αλήθεια ποιες είναι οι ευθύνες των οικονομικών ελίτ της χώρας που θέλουν εργαζόμενους έτοιμους από το δημόσιο εκπαιδευτικό σύστημα χωρίς να επενδύσουν ούτε ένα ευρώ στο ανθρώπινο δυναμικό;
    5) Θα αναφέρω αυτά που αναδεικνύει η έκθεση του ΟΟΣΑ
    ( http://www.oecd.org/economy/greece-economic-snapshot/) για το παραπάνω. Αρχικά (σελ.11) τονίζει ότι «η αύξηση της παραγωγικότητας είναι το κλειδί για την βελτίωση του επιπέδου διαβίωσης και το αντίδοτο για όσα αρνητικά επιφέρει η δημογραφική ανισορροπία». Στη σελ. 9 διαπιστώνει ότι «η αύξηση του κατώτατου και η κατάργηση του υποκατώτατου μισθού ωφέλησε στην ενίσχυση των εισοδημάτων, χωρίς αρνητικές συνέπειες στην απασχόληση» (αυτό αφορά για ότι θα νομοθετήσετε στην συνέχεια). Επίσης στην σελ.64 τονίζει ότι » η παραγωγικότητα της έρευνας είναι πολύ χαμηλή», ενώ στη σελ.10 τονίζει ότι “τα ποσοστά φτώχειας στις ηλικίες 18-24 είναι ιδιαίτερα υψηλά”. Για όλα τα παραπάνω υπαίτιος θεωρείται ο εργαζόμενος, τον οποίο καταδικάζεται σε μία μίζερη, εξαντλητική και χωρίς καμία προοπτική διαβίωση.
    6) Το “νομοσχέδιο” αποτελεί το οριστικό τέλος οποιασδήποτε σκέψης αναστροφής του κύματος του Brain Drain που σημάδεψε την χώρα μας στα προηγούμενα χρόνια. Δεν υπάρχει περίπτωση κανένας νέος επιστήμονας που έχει μεταναστεύσει στο εξωτερικό, να αποδεχθεί συνθήκες εργασίας με απλήρωτες και ατελείωτες υπερωρίες, με μισθούς των 500€ που δεν εξασφαλίζουν ούτε το βασικό επίπεδο διαβίωσης και μόνο κίνητρο την απειλή απόλυσης (τις οποίες κατ’ ουσία απελευθερώνεται πλήρως). Μάλιστα είναι βέβαιο ότι θα υπάρξει και νέο κύμα αποδήμησης, λόγω ακριβώς των άθλιων εργασιακών συνθηκών που διαμορφώνεται.Και για να ευθυμήσουμε λίγο θα αναφέρω τους λόγους για τους οποίους θεωρεί ο ΣΕΒ (ο πραγματικός δηλαδή συντάκτης του νομοσχεδίου σας) ότι οφείλεται το Brain Drain
    ( https://www.sev.org.gr/Uploads/Documents/Brain_Drain_executive_summary.pdf)
    α) Στρεβλό παραγωγικό μοντέλο
    β) Σχετικά χαμηλό επίπεδο οικνομικών απολαβών
    γ) Μη ικανοποιητικές συνθήκες εργασίας
    δ) Χαμηλό επίπεδο υποκειμενικής και υλικής ευημερίας όπως αυτό μετράται με τους δείκτες με τους δείκτες ποιότητας του ΟΟΣΑ (προτελευταία θέση στις χώρες ΟΟΣΑ και τελευταία στην ΕΕ).
    ΤΟΣΕΣ ΠΙΚΡΕΣ ΑΛΗΘΕΙΕΣ ΜΟΝΟ ΑΠΟ ΚΑΠΟΙΟΥΣ ΑΝΤΙΘΕΤΟΥΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΣΑΣ ΘΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑ ! Βέβαια χρήζει διερεύνησης (ίσως και ψυχιατρικής) γιατί οι εκθέσεις του ΣΕΒ ενώ αναγνωρίζουν το πρόβλημα, απαιτούν νομοθέτηση των ακριβώς αντιθέτων απο τα συμπεράσματα των ερευνών τους !
    7) Το ΣΕΠΕ αποτελούσε διαχρονικά το μόνο αποκούμπι και τον μόνο μηχανισμό που μπορούσε να απευθυνθεί ο εργαζόμενος σε περιπτώσεις εργοδοτικής ασυδοσίας και το μόνο πραγματικό φόβητρο της αυθαιρεσίας. Φροντίσατε να τον αποδυναμώσετε όσο περισσότερο γίνεται και προσπαθήσατε να μας πείσετε ότι το “αναβαθμίζετε”, μέσω της ουσιαστικής κατάργησής του. Ούτε κουβέντα για ενίσχυση, ούτε κουβέντα για (ουσιαστικές) αρμοδιότητες. “Αναβάθμιση σε Ανεξάρτητη Αρχή” ! Επειδή αρέσκεσθε στις αναφορές σας να προστρέχεσθε σε ευρωπαϊκά πρότυπα μπορείτε να μας πείτε σε πόσες χώρες της Ε.Ε η Επιθέωρηση Εργασίας είναι ανεξάρτητη αρχή; Με μία πολύ εύκολη έρευνα στο διαδίκτυο, σε καμία καθώς όλες ανήκουν στα αντίστοιχα υπουργεία Εργασίας.
    8) Αλήθεια σας ενδιαφέρει στο ελάχιστο η μείωση των δυσθεώρητων ποσοστών ανεργίας; Θεωρείται ότι το “νομοσχέδιο” σας συμβάλλει σε αυτή την κατεύθυνση; Η ουσιαστική απελευθέρωση των απολύσεων θα ωφελήσει την απασχόληση; Φιλοσοφικά τα ερωτήματα (τα οποία άλλωστε δεν σας αφορούν).
    9) Με την ψήφιση του “νομοσχεδίου” και σε συνδυασμό με αυτό που έρχεται (ασφαλιστικό), θεωρώ ότι πλέον δεν θα έχετε αντικείμενο ενασχόλησης και το υπουργείο σας θα πρέπει να καταργηθεί. Ή ίσως να μετονομαστεί από Υπουργείο Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων σε Υπουργείο Εργοδοσίας, Απλήρωτης Εργασίας, Ανεργίας και Κοινωνικής Αναλγησίας.
    10) Υπάρχουν και πάρα πολλά άλλα που θα μπορούσα να αναφέρω (κατάργηση ΣΣΕ, κατάργηση κυριακάτικης αργίας, ουσιαστική απαγόρευση συνδικαλιστικής δράσης κλπ.), αλλά πιστεύω ότι έτσι και αλλιώς δεν σας αφορούν. Απλά μόνο οργή (ή και γέλια) μπορεί να φέρει η ονομασία του “νομοσχεδίου” ως “προστασίας της εργασίας” και “ισορροπίας μεταξύ επαγγελματικής και ιδιωτικής ζωής”.

  • 26 Μαΐου 2021, 14:04 | ΣΕΒΕΚ

    Σε επιχειρήσεις που δεν έχουν εργατικά σωματεία ακυρώνεται στην πράξη η δυνατότητα του εργοδότη να διευθετήσει την λειτουργία της επιχείρησής του με βάση τις πραγματικές ανάγκες της αγοράς, αφού το δικαίωμα διευθέτησης χρόνου δίνεται μονομερώς στον εργαζόμενο. Επίσης δεν καθορίζονται οι προτεραιότητες σε περίπτωση που αρκετοί εργαζόμενοι ζητήσουν ανάλογες διευθετήσεις.

  • 26 Μαΐου 2021, 14:07 | ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΣΥΛΛΟΓΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΕ ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΑ ΙΔΡΥΜΑΤΑ ΙΔΙΩΤΙΚΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

    Η διάταξη είναι το σκαλοπάτι για την κατάργηση του οκταώρου και με νομική κατοχύρωση. Ο εργοδότης με πρόσχημα τη μη συμφωνία με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις θα προχωρά στην υπογραφή ελεύθερων ατομικών συμβάσεων και ο εργαζόμενος θα υποκύπτει στις πιέσεις του εργοδότη για επιμήκυνση του ωραρίου και μάλιστα με τη σύμφωνη γνώμη του εργαζόμενου.
    Το συγκεκριμένο άρθρο όχι μόνο δεν διασφαλίζει τους εργαζόμενους, απεναντίας επιτρέπει στον εργοδότη να ζητήσει επιτακτικά και εν τέλει να επιβάλει διευθέτηση του χρόνου εργασίας και μάλιστα με «αίτημα» του εργαζόμενου. Σε κάθε περίπτωση ο ισχυρός σε αυτήν την ελεύθερη εργασιακή σχέση είναι πάντα ο εργοδότης. Επίσης, δεν αναφέρεται στο άρθρο ποιος είναι εκείνος που επιλέγει το πρόγραμμα και τον χρόνο εκπλήρωσης του χρονικού αντισταθμίσματος.
    Να απαλειφθεί η φράση «σε περίπτωση μη συμφωνίας με τις συνδικαλιστικές οργανώσεις», για να υπάρχει η στοιχειώδης προστασία στον ανυπεράσπιστο εργαζόμενο.

  • 26 Μαΐου 2021, 14:08 | Χάρης Κυπριανίδης

    Ο χρόνος εργασίας συναρτάται αναγκαστικά με την ασφάλεια και την υγεία του εργαζομένου και ρυθμίζεται τόσο από το εσωτερικό όσο και από το κοινοτικό δίκαιο.
    Αρχικά η οδηγία 93/104/ΕΚ του Συμβουλίου της 23ης-11-1993 καθόρισε τις στοιχειώδεις (ελάχιστες) προδιαγραφές ασφάλειας και υγείας όσον αφορά στην οργάνωση του χρόνου εργασίας. Η οδηγία αυτή ενσωματώθηκε στο εσωτερικό δίκαιο με το ΠΔ 88/1999.
    Η Οδηγία αυτή τροποποιήθηκε από την οδηγία 2000/34, η οποία στη συνέχεια αντικαταστάθηκε από την οδηγία 2003/88. Η οδηγία 2000/34 ενσωματώθηκε στην ελληνική έννομη τάξη με το ΠΔ 76/2005, που τροποποίησε το προηγούμενο ΠΔ 88/99.
    Ακόμη, το ΠΔ 88/99 (όπως τροποποιήθηκε με το ΠΔ 76/2005 και ισχύει), προβλέπει (άρθρο 14) τη δυνατότητα παρεκκλίσεων από διατάξεις του , οι οποίες επιτρέπονται μόνο με ΣΣΕ μεταξύ των πλέον αντιπροσωπευτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων εργοδοτών και εργαζομένων ή μεταξύ εργοδοτών και των πλέον αντιπροσωπευτικών συνδικαλιστικών οργανώσεων εργαζομένων ή με συμφωνίες μεταξύ των εργοδοτών και εκπροσώπων των εργαζομένων στα εργασιακά συμβούλια υπό τον όρο ότι
    – στους εργαζόμενους χορηγούνται ισοδύναμες περίοδοι αντισταθμιστικής ανάπαυσης ή,
    – σε εξαιρετικές περιπτώσεις που είναι αντικειμενικά αδύνατη η χορήγηση ισοδυνάμων περιόδων αντισταθμιστικής ανάπαυσης παρέχεται στους οικείους εργαζομένους κατάλληλη προστασία σύμφωνα με την εκτίμηση επαγγελματικού κινδύνου.
    Στο εσωτερικό δίκαιο, η διευθέτηση του χρόνου εργασίας είναι ήδη νομοθετημένη
    Η διευθέτηση αποτελεί σύστημα κατανομής του χρόνου εργασίας που υλοποιείται με το συμψηφισμό αυξημένων ωρών απασχόλησης μιας περιόδου με τις λιγότερες ώρες μιας άλλης περιόδου.
    1. Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας ρυθμίζεται με το άρθρο 42 του ν. 3986/2011:
    Σε επιχειρήσεις που εφαρμόζουν συμβατικό ωράριο μέχρι 40 ώρες εβδομαδιαίως επιτρέπεται για μια περίοδο αυξημένης απασχόλησης ο εργαζόμενος να απασχολείται 2 ώρες την ημέρα επιπλέον των 8 ωρών , με την προϋπόθεση ότι οι επιπλέον ώρες αφαιρούνται από τις ώρες εργασίας άλλης χρονικής περιόδου. Αντί της μείωσης των ωρών απασχόλησης μπορεί να χορηγείται στον εργαζόμενο ανάλογη ημερήσια ανάπαυση ή συνδυασμός μειωμένων ωρών και ημερών ανάπαυσης
    2 Προβλέπονται δύο συστήματα διευθέτησης :
    Α) σε εξάμηνη βάση ( η περίοδος αυξημένης απασχόλησης και η αντίστοιχη περίοδος μειωμένης απασχόλησης δεν μπορούν να υπερβαίνουν τους 6 μήνες ανα έτος)
    Β) σε ετήσια βάση (μέχρι 256 ώρες από το συνολικό χρόνο εργασίας εντός ενός (1) ημερολογιακού έτους μπορούν να κατανέμονται με αυξημένο αριθμό ωρών σε χρονικές περιόδους που δεν μπορούν να υπερβαίνουν τις 32 βδομάδες ετησίως , με αντίστοιχο μειωμένο αριθμό ωρών απασχόλησης για το υπόλοιπο διάστημα του ημερολογιακού έτους )
    3. Ο εργαζόμενος έχει δικαίωμα να αρνηθεί την παροχή επιπλέον εργασίας αν δεν είναι σε θέση να την εκτελέσει και η άρνησή του δεν είναι καταχρηστική . Η άρνηση αυτή του εργαζόμενου δεν αποτελεί λόγο καταγγελίας της σύμβασης εργασίας του
    4. Σε κάθε περίπτωση, ακόμη και στις περιόδους αυξημένης απασχόλησης, πρέπει να τηρούνται οι προβλέψεις της νομοθεσίας σχετικά με την υποχρεωτική ημερήσια και εβδομαδιαία ανάπαυση. Επομένως απαγορεύεται η εργασία να παρέχεται συνεχώς (και τις 7 μέρες της εβδομάδας) ακόμη και αν αφορά περιορισμένο χρονικό διάστημα. Συναφώς πρέπει να παρέχεται και η προβλεπόμενη ημερήσια ανάπαυση, η οποία για κάθε περίοδο είκοσι τεσσάρων (24) ωρών, δεν μπορεί να είναι κατώτερη από έντεκα (11) συνεχείς ώρες (άρθρο 3 του ΠΔ 88/1999 όπως τροποποιήθηκε από το ν. 4093/2012). Οι διατάξεις για την ημερήσια και εβδομαδιαία ανάπαυση συνιστούν κανόνες αναγκαστικού δικαίου τόσο του εσωτερικού όσο και του ενωσιακού δικαίου
    5. Η εφαρμογή του συστήματος διευθέτησης καθορίζεται :
    • Με επιχειρησιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας ή
    • Με συμφωνία του εργοδότη με συνδικαλιστική οργάνωση ή
    • Με συμφωνία του εργοδότη με το συμβούλιο των εργαζομένων ή
    • Με συμφωνία του εργοδότη με ένωση προσώπων (Η ένωση προσώπων συστήνεται από το 25% τουλάχιστον των εργαζομένων στην επιχείρηση πάνω από 20 εργαζομένους και 15% αν ο αριθμός των εργαζομένων είναι κατ ανώτατο αριθμό 20 εργαζόμενοι. Κατά τα λοιπά εφαρμόζεται η διάταξη του εδαφίου γγ` της παρ. 3 του άρθρου 1 του ν. 1264/1982
    • Με επιχειρησιακές ή κλαδικές σσε μπορεί να καθορίζεται άλλο σύστημα διευθέτησης ανάλογα με τις ιδιαιτερότητες της επιχείρησης ή του κλάδου.

    6. Η δυνατότητα καθορισμού της διευθέτησης εργασίας με συμφωνία εργοδότη – ένωσης προσώπων , με δεδομένο το ρόλο και την αποστολή των τελευταίων αποτελεί πρόβλεψη που πρέπει να καταργηθεί . Όπως έχουμε επανειλημμένα επισημάνει οι εκπρόσωποι των «μορφωμάτων» των ενώσεων προσώπων δεν απολαμβάνουν καμιάς συνδικαλιστικής προστασίας, γεγονός που δεν τους επιτρέπει να λειτουργήσουν με ανεξαρτησία έναντι του εργοδότη, καθιστώντας τους υποχείριο του εργοδότη. Με τα δεδομένα αυτά επιβάλλεται η κατάργηση των ενώσεων προσώπων και της δυνατότητας τους να συνάπτουν δεσμευτικές συμφωνίες με τον εργοδότη .
    Είναι χαρακτηριστικό ότι η Επιτροπή Συνδικαλιστικής Ελευθερίας, το ανώτατο ελεγκτικό όργανο της Διεθνούς Οργάνωσης Εργασίας, έχει επανειλημμένα ζητήσει την αναθεώρηση των διατάξεων σχετικά με τις ενώσεις προσώπων, ύστερα από κοινωνικό διάλογο, με σκοπό τη διασφάλιση του ρόλου των συνδικαλιστικών οργανώσεων στις ελεύθερες συλλογικές διαπραγματεύσεις.

    7.Το σύστημα διευθέτησης του χρόνου εργασίας δεν έχει τύχει μέχρι σήμερα ευρείας εφαρμογής . Οι λόγοι είναι α) ότι τα συνδικάτα επιτελώντας το θεσμικό τους ρόλο λειτουργούν προστατευτικά στο νόμιμο χρόνο εργασίας, β) ότι ι εργοδότες όταν υπάρχει ανάγκη επιπλέον εργασίας προσφεύγουν στην υπερεργασία και την υπερωριακή απασχόληση η αμοιβή των οποίων είναι χαμηλή , γ) ο κατακερματισμός της εργασίας , δ) η επικράτηση ευέλικτων μορφών απασχόλησης (μερική εργασία, εκ περιτροπής κλπ ), μέσω των οποίων επιτυγχάνεται εντατικοποίηση της εργασίας. Είναι γνωστό ότι οι εργοδότες διαθέτουν ήδη όλα τα εργαλεία επιβολής ελαστικών και άτυπων εργασιακών σχέσεων. Επιπλέον, δεδομένης και της έλλειψης επαρκών ελέγχων , μεγάλη μερίδα εργοδοτών επωφελείται από την επικράτηση υψηλών ποσοστών ανεργίας και παραβατικότητας στην αγορά εργασίας , που λειτουργούν ήδη συμπιεστικά στα εργασιακά δικαιώματα
    Επί του ΣχΝ: Το ιδιαίτερα κρίσιμο στοιχείο της προωθούμενης ρύθμισης είναι το γεγονός ότι η διευθέτηση του χρόνου εργασίας θα μπορεί πλέον να εφαρμόζεται με συμφωνία εργοδότη -εργαζόμενου. Δηλαδή ο ουσιώδης όρος που αφορά στο χρόνο εργασίας θα μπορεί να ρυθμίζεται πλέον όχι με συλλογική, αλλά με ατομική σύμβαση εργασίας, όπου ο εργοδότης είναι κυρίαρχος. Με το ΣχΝ η εφαρμογή του συστήματος διευθέτησης θα ανήκει πλέον ουσιαστικά στο διευθυντικό δικαίωμα του εργοδότη. Έτσι, με την ψήφιση του ΣχΝ θα του παρασχεθεί ένα ακόμη εργαλείο για την περαιτέρω ελαστικοποίηση της εργασίας και την αποφυγή πληρωμής υπερεργασίας και υπερωριών. Η τυχόν απαιτούμενη αίτηση του εργαζόμενου δεν έχει καμιά αξία, δεδομένου ότι, λόγω της υπάρχουσας εγγενούς ανισότητας στη σχέση εργαζόμενου – εργοδότη, σε καμιά περίπτωση, ιδίως στις παρούσες συνθήκες επισφάλειας, ο εργαζόμενος δεν θα μπορέσει εύκολα να αρνηθεί την πρόταση του εργοδότη να υποβάλει αίτημα διευθέτησης του χρόνου εργασίας, αφού στο επίπεδο αυτό -και μάλιστα χωρίς τη μεσολάβηση συνδικαλιστικής οργάνωσης- ο εργοδότης είναι κυρίαρχος και θα μπορεί να επιβάλει τη θέλησή του στον εργαζόμενο.
    Αυτό σημαίνει ότι , ακόμη και σε κανονικές συνθήκες, η απαιτούμενη αίτηση των εργαζομένων (για διευθέτηση), συνηθέστατα δεν θα είναι προϊόν ελεύθερης βούλησης, αλλά εξαναγκασμένη ενέργεια, λόγω της υπάρχουσας σχέσης εξάρτησης από τον εργοδότη ή των απειλών (απόλυσης, βλαπτικής μεταβολής κλπ) που τη συνοδεύουν.
    Η προϋπόθεση που θέτει η διάταξη, της μη ύπαρξης συνδικαλιστικής οργάνωσης ή μη επίτευξης συμφωνίας μεταξύ συνδικαλιστικής οργάνωσης και εργοδότη, προκειμένου να συμφωνηθεί η διευθέτηση ατομικά με τον εργαζόμενο, δεν μεταβάλει τα πράγματα , δεδομένου ότι στην Ελλάδα ποσοστό περίπου 99,9 % των επιχειρήσεων είναι μικρο-μεσαίες (ΜμΕ), όπου λόγω του μικρού αριθμού εργαζομένων δεν υπάρχουν σωματεία.

    Με τον τρόπο αυτό η ρύθμιση του χρόνου εργασίας και η καταστρατήγησή του έρχεται στα χέρια του εργοδότη, ο οποίος θα μπορεί να προχωρά κατά το δοκούν σε διευθετήσεις . Είναι φανερό ότι η προωθούμενη ρύθμιση ανατρέπει αναγκαστικούς κανόνες του εσωτερικού δικαίου που κατοχυρώνουν το οκτάωρο και έρχεται σε αντίθεση και με το κοινοτικό δίκαιο

    Τα αποτελέσματα της επικείμενης ρύθμισης
    • Παρακάμπτονται οι συνδικαλιστικές οργανώσεις, παραβιάζεται η συλλογική αυτονομία τους και πλήττεται η συνδικαλιστική δράση και λειτουργία τους.
    • Πλήττεται η συνδικαλιστική ελευθερία
    • δεν θα δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας
    • θα επέλθει μείωση των αποδοχών των εργαζομένων , μέσω μη πληρωμής της επιπλέον εργασίας τους , κατά τις περιόδους αυξημένης απασχόλησης
    • Με την αποδυνάμωση της Επιθεώρησης Εργασίας και την απουσία ή δυσχέρεια ελέγχων, υπάρχουν φόβοι ότι το μέτρο θα οδηγήσει, στην πραγματικότητα, σε παραβίαση των ορίων της επιτρεπόμενης ημερήσιας και εβδομαδιαίας απασχόλησης και θα καταστρατηγήσει το 8ωρο

  • 26 Μαΐου 2021, 12:07 | ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΡΟΔΟΥ

    Η διευθέτηση του χρόνου εργασίας σε περιοχές οι οποίες στηρίζονται στον τουρισμό μόνο αρνητικές επιπτώσεις θα έχουν στους εργαζόμενους και κατ’ επέκταση στις τοπικές κοινωνίες. Συγκεκριμένα η αύξηση του οχτάωρου σε δεκάωρου με τη μορφή επιστρεφόμενων ωρών ή ρεπό ή σε άδεια μειώνει το ετήσιο εισόδημα των εργαζομένων αφού όλες οι προσαυξήσεις των υπερεργασιών – υπερωριών – δουλεμένων ρεπό θα κοπούν μαχαίρι. Ενώ η ανεργία θα αυξηθεί αφού οι ώρες που θα δουλεύουν παραπάνω οι εργαζόμενοι θα καλύπτουν θέσεις εργασίας π.χ. εποχικών που θα προσλαμβάνονταν για να τις καλύψουν.

    Ζητάμε την επαναλειτουργία του ΟΜΕΔ σε προ μνημονιακης εποχής, ώστε οι εργαζόμενοι να μπορούν να διευθετούν τον χρόνο μόνοι τους μέσα από τα σωματεία τους Επιχειρησιακά – Κλαδικά

  • 26 Μαΐου 2021, 11:18 | Ένωση Μονίμων & Δοκίμων Λιμενεργατών ΟΛΠ

    Ο χρόνος εργασίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένος με την υγεία και ασφάλεια στην εργασία. Κάθε αύξηση στο ημερήσιο ωράριο εργασίας δημιουργεί επιπλέον κινδύνους για τους εργαζόμενους. Ακόμη όμως κι αν υπάρξει ανάγκη για οποιαδήποτε αλλαγή για τα ζητήματα ωραρίου ή άλλου θέματος που αφορά στο ΠΔ 88/99 υπάρχει η δυνατότητα παρεκκλίσεων από διατάξεις του αλλά μόνο μέσω ΣΣΕ διότι πολύ απλά η σχέση του κάθε εργαζόμενου μεμονωμένα με τον εργοδότη δεν είναι ισότιμη σε καμία περίπτωση.

  • 26 Μαΐου 2021, 10:30 | ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ

    Η προτεινόμενη τροποποίηση του αρ. 41 του ν. 1892/1990 προβλέπει την εφαρμογή του συστήματος διευθέτησης με ατομική συμφωνία, ελλείψει συνδικαλιστικής οργάνωσης ή συμφωνίας με αυτήν, μετά από αίτημα του εργαζόμενου.
    Η προτεινόμενη τροποποίηση πρέπει να απαλειφθεί καθώς θα οδηγήσει σε καταστρατήγηση των διατάξεων για το χρόνο εργασίας, εφόσον γίνεται με ατομική συμφωνία και ελλείπει η εγγενής διαπραγματευτική ανισορροπία των μερών στο πεδίο της ατομικής σύμβασης εργασίας, δεν μπορεί να αποτελέσει εγγύηση για την εφαρμογή του συστήματος διευθέτησης με ατομική συμφωνία.

    ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ
    ΠΡΟΕΔΡΟΣ Ε.ΤΕ. ΟΜΙΛΟΥ ΔΕΗ-ΚΗΕ
    ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΟΣ ΣΥΜΒΟΥΛΟΣ ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ
    ΜΕΛΟΣ ΔΣ Ε.Κ.ΑΘΗΝΑΣ

  • 25 Μαΐου 2021, 21:35 | Γρηγόρης Z.

    Ως υπάλληλος έχω ήδη κληθει να υπογράψω δεκάδες «αυτόβουλες» επιστολές προς τον εργοδότη μου, συντεταγμένες από το νομικό τμήμα του. Οι συμφωνίες εργοδότη-εργαζόμενου είναι ετεροβαρείς και για το 99% των εργαζόμενων στην Ελλάδα στην πλήρη διακριτική ευχέρεια του εργοδότη. Κάθε εργασιακό δικαίωμα που γίνεται διαπραγματεύσιμο και πιθανό αντικείμενο συμφωνίας, πρέπει να θεωρείται πλέον ανύπαρκτο. Το προτεινόμενο νομοσχέδιο καθιστά την αγορά εργασίας και την καθημερινότητα λίγο περισσότερο τριτοκοσμική για την πλειονότητα των πολιτών.

  • 25 Μαΐου 2021, 20:03 | ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟΥ ΑΕΡΟΠΟΡΙΚΩΝ ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ

    Η προτεινόμενη τροποποίηση του αρ. 41 του ν. 1892/1990 προβλέπει την εφαρμογή του συστήματος διευθέτησης με ατομική συμφωνία, ελλείψει συνδικαλιστικής οργάνωσης ή συμφωνίας με αυτήν, μετά από αίτημα του εργαζόμενου.
    Η προτεινόμενη τροποποίηση πρέπει να απαλειφθεί καθώς θα οδηγήσει σε καταστρατήγηση των διατάξεων για το χρόνο εργασίας, εφόσον γίνεται με ατομική συμφωνία.
    Η εγγενής διαπραγματευτική ανισορροπία των μερών στο πεδίο της ατομικής σύμβασης εργασίας, δεν μπορεί να αποτελέσει εγγύηση για την εφαρμογή του συστήματος διευθέτησης με ατομική συμφωνία.

  • 25 Μαΐου 2021, 14:01 | ΠΑΝΕΛΛΗΝΙΑ ΟΜΟΣΠΟΝΔΙΑ ΕΝΕΡΓΙΕΑΣ

    ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΕΙΣ ΕΠΙ ΤΟΥ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑΣ,

    3. Σχετικά με τη διάταξη του αρ. 58 – Διευθέτηση του χρόνου εργασίας
    Η προτεινόμενη τροποποίηση του αρ. 41 του ν. 1892/1990 προβλέπει την εφαρμογή του συστήματος διευθέτησης με ατομική συμφωνία, ελλείψει συνδικαλιστικής οργάνωσης ή συμφωνίας με αυτήν, μετά από αίτημα του εργαζόμενου.
    Η προτεινόμενη τροποποίηση πρέπει να απαλειφθεί καθώς θα οδηγήσει σε καταστρατήγηση των διατάξεων για το χρόνο εργασίας, εφόσον γίνεται με ατομική συμφωνία και ελλείπει η
    Η εγγενής διαπραγματευτική ανισορροπία των μερών στο πεδίο της ατομικής σύμβασης εργασίας, δεν μπορεί να αποτελέσει εγγύηση για την εφαρμογή του συστήματος διευθέτησης με ατομική συμφωνία.

    Πανελλήνια Ομοσπονδία Ενέργειας , ημερομηνία 25/5/2021

  • 25 Μαΐου 2021, 11:55 | Ady z

    Συμφωνία είναι μια λεξη βολικη για τους εργοδότες σημαίνει κατα βαθος εκμετάλλευση της δυνατότητας του νομου κ απειλεί προς τον εργαζόμενο να εφαρμόσει τα θελω του εργοδότη…κ αυτο το ξέρουν ολοι οτι απ την στιγμή που η ανεργια ειναι κοντα στο 20 της 100 κ ουσιαστικος ελεγχος απο την επιθεώρηση εργασιας δεν θα υπάρχει ο εργοδότης θα εκμεταλευεται απολυτα το αρθρο αυτο

  • 25 Μαΐου 2021, 11:23 | Κατερίνα

    υπάρχει αντίφαση τoυ εδαφίου 1 με το εδάφιο 2. Αν η διευθέτηση είναι αποκλειστική πρωτοβουλία του εργαζομένου, πώς το εδάφιο 2 λέει ότι η άρνησή του να συμφωνήσει σε διευθέτηση δεν είναι λόγος καταγγελίας;

  • 24 Μαΐου 2021, 15:30 | ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ ΦΑΡΜΑΚΕΥΤΙΚΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΣΦΕΕ

    IV. Άρθρο 58 – Διευθέτηση του χρόνου εργασίας

    Σημερινά Δεδομένα

    Σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 41 του Ν. 1892/90 (όπως ισχύει μετά την τροποποίησή του με το άρθρο 42 του Ν. 3986/2011), που αφορούν τη διευθέτηση του χρόνου εργασίας:

    Κατά την περίοδο της αυξημένης απασχόλησης (τόσο στο σύστημα της εξάμηνης, όσο και στο σύστημα της12μηνης διευθέτησης), δεν δίδεται η δυνατότητα να αλλάξει (δηλαδή να αυξηθεί ή να μειωθεί) ο συνήθης αριθμός των ημερών εβδομαδιαίας απασχόλησης, αλλά μόνον ο αριθμός των ωρών εργασίας στις ημέρες αυτές. Με άλλα λόγια, από τις διατάξεις του άρθρου 41 του Ν. 1892/90, δεν προκύπτει ότι, κατά την περίοδο αυξημένης απασχόλησης, το σύνηθες πενθήμερο μπορεί να γίνει 4ήμερο ή 6ήμερο, αλλά παραμένει πενθήμερο.

    Δυνατότητα μείωσης του συνήθους αριθμού ημερών εβδομαδιαίας απασχόλησης, όταν εφαρμόζεται σύστημα διευθέτησης του χρόνου εργασίας, δίδεται μόνον κατά την περίοδο μειωμένης απασχολήσεως.

    Επιπροσθέτως, στην παράγραφο 8 του άρθρου 41 του Ν. 1892/90 προβλέπεται πως «Αν για οποιονδήποτε λόγο, ιδίως εξαιτίας παραίτησης ή απόλυσης του εργαζομένου, δεν εφαρμόζεται ή δεν ολοκληρώνεται η διευθέτηση του χρόνου εργασίας σύμφωνα με τον παρόντα νόμο, έχουν πλήρη εφαρμογή όλες οι προστατευτικές διατάξεις που καθορίζουν τις συνέπειες της υπέρβασης του ημερήσιου και εβδομαδιαίου ωραρίου εργασίας».

    Παρατηρήσεις – Προτάσεις

    Α.H βούληση του Υπουργείου Εργασίας, όπως επανειλημμένως έχει επικοινωνηθεί, είναι, κατά την περίοδο αυξημένης απασχόλησης, να δίδεται η δυνατότητα να αλλάζει (δηλαδή να αυξάνεται ή και να μειώνεται) ο συνήθης αριθμός των ημερών εβδομαδιαίας απασχόλησης (και όχι μόνον ο αριθμός των ωρών εργασίας στις ημέρες αυτές). Η συγκεκριμένη βούληση, η οποία αποτελεί και βούληση των εταιρειών του κλάδου μας, ευθυγραμμίζεται πλήρως με τους στόχους της εργασιακής μεταρρύθμισης που επιχειρείται με το Σ.Ν..

    Για τους λόγους αυτούς, προτείνεται η τροποποίηση των παραγράφων 1α και 5α του άρθρου 41 του Ν. 1892/90, ως εξής:

    «1.α. Σε επιχειρήσεις στις οποίες εφαρμόζεται συμβατικό ωράριο εργασίας έως σαράντα (40) ωρών εβδομαδιαίως, επιτρέπεται για μία χρονική περίοδο (περίοδος αυξημένης απασχόλησης) ο εργαζόμενος να απασχολείται δύο (2) ώρες την ημέρα επιπλέον των οκτώ (8) ωρών και τέσσερις (4) ή πέντε (5) ή έξι (6) ημέρες εβδομαδιαίως, ανεξαρτήτως του νομίμου ή συμφωνηθέντος συστήματος εβδομαδιαίας απασχόλησής του (πενθήμερο ή εξαήμερο), υπό την προϋπόθεση ότι οι επιπλέον των σαράντα (40) (ή του μικρότερου συμβατικού ωραρίου) ώρες εργασίας την εβδομάδα αφαιρούνται από τις ώρες εργασίας μιας άλλης χρονικής περιόδου (περίοδος μειωμένης απασχόλησης). Αντί της παραπάνω μειώσεως των ωρών εργασίας, επιτρέπεται να χορηγείται στον εργαζόμενο ανάλογη ημερήσια ανάπαυση (ρεπό) ή συνδυασμός μειωμένων ωρών εργασίας και ημερών αναπαύσεως. Το χρονικό διάστημα των περιόδων αυξημένης και μειωμένης απασχόλησης δεν υπερβαίνει συνολικά τους έξι (6) μήνες σε διάστημα δώδεκα (12) μηνών (περίοδος αναφοράς)».

    «5.α. Κατά την περίοδο της αυξημένης απασχόλησης των παραγράφων 1 και 2, η ημερήσια απασχόληση του εργαζομένου δεν επιτρέπεται να υπερβαίνει τις δέκα (10) ώρες, ενώ εβδομαδιαίως η απασχόληση αυτή είναι δυνατόν να παρέχεται επί τέσσερις (4) ή πέντε (5) ή έξι (6) ημέρες. Στις υπερβάσεις του νόμιμου ημερήσιου ωραρίου μέχρι το ανώτατο όριο των δέκα (10) ωρών, στις υπερβάσεις των σαράντα (40) ωρών εβδομαδιαίως καθώς και στις υπερβάσεις των πέντε (5) ημερών εβδομαδιαίως, όταν το εφαρμοζόμενο σύστημα εβδομαδιαίας απασχόλησης είναι πενθήμερο, δεν εφαρμόζονται οι διατάξεις του άρθρου 1 του ν. 3385/2005 (Α` 210), όπως αυτό αντικαταστάθηκε και ισχύει με την παρ. 10 του άρθρου 74 του ν. 3863/ 2010 (Α΄ 115), και του άρθρου 8 του Ν. 3846/2010 (Α΄66)».

    Β.Όπως προαναφέρθηκε, στην παράγραφο 8 του άρθρου 41 του Ν. 1892/90 προβλέπεται ήδη πως «Αν για οποιονδήποτε λόγο, ιδίως εξαιτίας παραίτησης ή απόλυσης του εργαζομένου, δεν εφαρμόζεται ή δεν ολοκληρώνεται η διευθέτηση του χρόνου εργασίας σύμφωνα με τον παρόντα νόμο, έχουν πλήρη εφαρμογή όλες οι προστατευτικές διατάξεις που καθορίζουν τις συνέπειες της υπέρβασης του ημερήσιου και εβδομαδιαίου ωραρίου εργασίας».

    Κατά συνέπεια, η περιλαμβανόμενη στη 2η παράγραφο του άρθρου 58 του Σ.Ν. προτεινόμενη διάταξη , είτε δεν θα πρέπει να περιληφθεί στο Σ.Ν. (διότι υπάρχει ήδη), είτε πρέπει να αντικαταστήσει την προαναφερθείσα παράγραφο 8 του άρθρου 41 του Ν. 1892/90.

    Γ.Τέλος, στην πρώτη παράγραφο του άρθρου 58 του Σ. Ν., παρατηρείται η εξής αντίφαση:

    Στο πρώτο εδάφιο της παραγράφου αναφέρεται πως το σύστημα διευθέτησης (εάν δεν υπάρχει συνδικαλιστική οργάνωση ή δεν επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ της συνδικαλιστικής οργάνωσης και του εργοδότη) μπορεί να εφαρμοσθεί «κατόπιν αιτήματος του εργαζομένου». Στο δεύτερο εδάφιο της παραγράφου αναφέρεται πως απαγορεύεται η απόλυση για το λόγο ότι «ο εργαζόμενος αρνήθηκε την πρόταση του εργοδότη για συμφωνία διευθέτησης του χρόνου εργασίας».

    Όμως, εάν το αίτημα για διευθέτηση πρέπει να υποβληθεί από τον εργαζόμενο, πώς, στη συνέχεια, γίνεται λόγος για απόλυση κατόπιν αρνήσεως όμοιας πρότασης του εργοδότη;

    Κατά τη γνώμη μας, εάν η συγκεκριμένη διατύπωση παραμείνει, θα μπορεί να συναχθεί το συμπέρασμα είτε πως η διευθέτηση θα μπορεί να πραγματοποιηθεί όχι μόνον κατόπιν αιτήματος του εργαζόμενου προς τον εργοδότη, αλλά και του δεύτερου προς τον πρώτο, είτε ότι η διάταξη κάνει λόγο για αίτημα του εργαζόμενου προσχηματικώς.

    Για το λόγο αυτόν προτείνουμε την εξής διατύπωση:

    «Εάν δεν υπάρχει συνδικαλιστική οργάνωση ή δεν επιτευχθεί συμφωνία μεταξύ της συνδικαλιστικής οργάνωσης και του εργοδότη, μπορεί, κατόπιν αιτήματος του εργαζομένου, να εφαρμοσθεί το σύστημα διευθέτησης του χρόνου εργασίας, μετά από έγγραφη συμφωνία. Σε κάθε περίπτωση, απαγορεύεται η καταγγελία της σύμβασης εργασίας για τον λόγο ότι ο εργαζόμενος αρνήθηκε να συμπράξει στη σύναψη της προαναφερθείσας συμφωνίας».

    Αντίστοιχη με την ανωτέρω διατύπωση θα πρέπει να περιληφθεί και στο τέλος της περίπτωσης γιγ, της παραγράφου 1 του άρθρου 65 του Σ.Ν..

  • 22 Μαΐου 2021, 19:48 | ΓΙΩΡΓΟΣ Θ.

    Μα είναι δυνατόν να πιστεύετε ότι αυτή η ατομικη συμφωνία μεταξύ εργοδότη και εργαζόμενου θα είναι προιόν ελεύθερης βούλησης;; Η ζείτε σε άλλον πλανήτη ή -το πιθανότερο – είναι πολιτική σας επιλογή να νομιμοποιήσετε τον εκβιασμό του εργαζόμενου απο τον εργοδότη.

    Απόσυρση κάθε διάταξης που αφήνει τον εργαζόμενο έρμαιο στις ορέξεις του εργοδότη για υπερεκμετάλλευση.Να φέρετε νόμους για να κινητροδοτήσετε τους εργοδότες να προσλάβουν επιπλέον προσωπικό όταν χρειάζονται περισσότερη εργασια.

  • 20 Μαΐου 2021, 15:59 | Αλεξάνδρα Τ.

    Όπως έχει επισημανθεί πολλάκις, η επί ίσοις όροις ατομική διαπραγμάτευση του χρόνου εργασίας μεταξύ του εργαζομένου και του εργοδότη, είναι ουτοπική, και υποδηλώνει είτε βαθιά άγνοια των συνθηκών στην αγορά εργασίας, είτε σύμπλευση με τα συμφέροντα των εργοδοτών, ή και τα δύο.

    Επιπλέον, και δεδομένου του ότι κάποιοι εργαζόμενοι θα έχουν μεγαλύτερα περιθώρια ή μεγαλύτερη ανάγκη στο να συμφωνήσουν σε αυτές τις «φιλικές διευθετήσεις», και κάποιοι άλλοι όχι, δημιουργείται αθέμιτος ανταγωνισμός μεταξύ των «ευέλικτων» και των «μη ευέλικτων» εργαζομένων, που αναπόφευκτα θα επηρεάσει, για παράδειγμα, τις πολιτικές προσλήψεων και προαγωγών στις ιδιωτικές επιχειρήσεις, και ο οποίος σε βάθος χρόνου θα οδηγήσει στην de facto εδραίωση της «ευελιξίας». Αλλά και σε ότι αφορά τις ασφαλιστικές δικλείδες του νόμου, δεν υπάρχει ουσιαστική προστασία του εργαζομένου που αρνήθηκε τη διευθέτηση ωραρίου, καθώς προφανώς ακόμα και αν δεν μπορεί να είναι τυπικά αυτός ο λόγος της καταγγελίας, η αφορμή μπορεί να είναι άλλη, όπως και δεν υπάρχει ουσιαστική διασφάλιση της τήρησης του μειωμένου ωραρίου εργασίας.

  • 19 Μαΐου 2021, 20:08 | Κατερινα Μ.

    σε περίπτωση που αυτή η πρόβλεψη παραμείνει θα πρέπει να είναι ξεκάθαρο και να ελέγχεται ότι πράγματι πρόκειται για δικαίωμα του εργαζομένου και το αίτημα προέρχεται εγρράφως από τον εργαζόμενο και δεν είναι έπειτα πρωτοβουλία ή πίεση του εργοδότη.
    κάτι τέτοιο βέβαια είναι ενδεχομένως δυσχερές να ελεγχθεί/επιβεβαιωθεί σε μια σχέση εξαρτημένης εργασίας και ο κίνδυνος είναι με την εισαγωγή της πρόβλεψης αυτής να καταστρατηγηθεί τόσο το νόμιμο ωράριο που ο νόμος αυτός θέλει να διαφυλάξει όσο και οι προτεινόμενες αλλαγές στις υπερωρίες (καθώς με τη διευθέτηση στην ουσία δεν θα χρησιμοποιείται η δυνατότητα υπερωρίας)

  • 18 Μαΐου 2021, 17:30 | Γιωργος Π

    Το ωράριο πρέπει να περιοριστεί στις 6 ώρες ημερησίως , στις 4 ημέρες εβδομαδιαίως και να αυξηθούν οι ημέρες άδειας των εργαζομένων χωρίς μείωση αποδοχών.
    Όλα αυτά θα αναγκάσουν τις επιχειρήσεις να δημιουργήσουν ΝΕΕΣ ΘΕΣΕΙΣ εργασίας και έτσι να ΚΑΤΑΠΟΛΕΜΗΘΕΙ Η ΑΝΕΡΓΙΑ

  • 18 Μαΐου 2021, 00:32 | Ανδρέας Δ.

    είναι εμφανές ότι σκοπός του άρθρου είναι η νομιμοποίηση της εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Ατομικά ο εκάστοτε προϊστάμενος θα υποχρεώνει τον εργαζόμενο να αιτηθεί να εργαστεί περισσότερες ώρες, τις οποίες δεν θα τις λάβει ποτέ ως ρεπό ούτε θα τις πληρωθεί. Άλλωστε με ρεπό δεν γέμισε ποτέ το στομάχι κανενός. Όσο για τη ψηφιακή κάρτα, αν δεν έχει gps επάνω, ώστε να φαίνεται στην ΕΡΓΑΝΗ ότι ο εργαζόμενος επέστρεψε σπίτι του, θα την «χτυπάει» και θα γυρνάει στο πόστο του για να κάτσει άλλες 4-5 ώρες… Σαφέστατα, φαίνεται η προσπάθεια του νομοθέτη να κινεζοποιήσει την εργασία στη χώρα. Κρίμα, γιατί πάλι η μεσαία τάξη είναι αυτή που δέχεται τα λυσσαλέα χτυπήματα μιας ακόμα αντιλαϊκής κυβέρνησης.

  • 17 Μαΐου 2021, 18:27 | Ηλίας Κ,

    Το ανωτέρω άρθρο δεν διασφαλίζει τον εργαζόμενο, αλλά δίνει «πάτημα¨στους εργοδότες να προτείνουν ελαστικά ωράρια κατά το δοκούν.
    Το πρόβλημα είναι ότι δεν μπορεί να ελεγχθεί ότι ο εργαζόμενος θα είναι αυτός που θα ζητάει τη διευθέτηση του ωραρίου του και δεν θα του επιβάλλεται αυτή από τον εκάστοτε εργοδότη. Ήδη υπάρχουν πολλά περιστατικά όπου εκβιάζεται ο εργαζόμενος να συναινέσει στις απαιτήσεις εργοδοτών και στην πλειονότητα τους αυτές οι περιπτώσεις, κακώς βέβαια, δεν καταγγέλονται.
    Θεωρώ ότι το άρθρο δεν θα λύσει τα υπάρχοντα προβλήματα αλλά θα τα μεγιστοποιήσει σε βάρος των εργαζομένων, πρέπει να μπουν όρια και να θεσπιστούν δικλείδες ασφαλείας υπέρ των εργαζομένων. ‘Ετσι όπως είναι διατυπωμένο με τις ασάφειες και τις αντιφάσεις που περιέχει είναι ξεκάθαρα υπέρ των εργοδοτών-επιχειρηματιών.

  • 17 Μαΐου 2021, 12:11 | Χρήστος Δ

    Η ελαστική μορφή εργασίας στο ωράριο αλλά και σε άλλες μορφές της, υποστηρίζονται εδώ και χρόνια και από άλλες Ευρωπαικές χώρες. Η ειδοποιός διαφορά είναι ότι έκει υπάρχει σοβαρός λόγος ύπαρξης. Πιο συγκεκριμένα στην Ολλανδία δίνεται η δυνατότητα «συμπύκνωσης» της εργασιακής εβδομάδας, αλλά με στόχο, εκτός των άλλων, την Αποκέντρωση. Ο εργοδότης όμως έχει την υποχρέωση να παρέχει κατάλλυμα και τροφή στον εργαζόμενο για το τριήμερο ή τεταήμερο εργασίας του. Με αυτόν τον τρόπο αποσυμφορούνται τα αστικά κέντρα (οι εργαζόμενοι επιστρέφουν στα χωριά τους για το υπόλοιπο της εβδομάδας) και οι εργαζόμενοι απολαμβάνουν παροχών, ώστε να έχουν ισοκατανομή χρόνου σε εργασία και οικογενειακή εστία. Τα μέτρο αυτό που θέλετε να περάσετε στερείται κοινωνικής μέριμνας και γι αυτό οφείλετε είτε να το αποσύρετε, είτε να το ολοκληρώσετε, ώστε να είναι εφάμιλλο της Ευρωπαικής κουλτούρας. Είναι ελλειπέτατο επιχειρημάτων κι εγείρει πάρα πολλά ερωτηματικά. Όσο για την, χωρίς αναστολές, εμπιστοσύνη που δείχνετε στους Έλληνες επιχειρηματίες, ιδιαίτερα για εργασειακά θέματα, μοιάζει εξαιρετικά ύποπτο σε όλους εμάς τους πολύπειρους, σε εργασειακές «καταδιωκτικές» μορφές όλων των ειδών,υπαλλήλους. Ξεκινήστε καλύτερα από την ενδυνάμωση των φορέων επιθεώρησης κι ελέγχου εργασίας.

  • 16 Μαΐου 2021, 20:30 | Δ.Κ.

    Εδώ νομίζω ότι δεν είναι απόλυτα σαφές ποιός μπορεί να έχει την πρωτοβουλία για την πρόταση διευθέτησης του χρονου εργασίας. Γιατί ενώ αναφέρεται ότι γίνεται κατόπιν αιτήματος του εργαζόμενου, στη συνέχεια διαβάζουμε ότι απαγορεύεται η καταγγελία της σύμβασης εργασίας για τον λόγο ότι ο εργαζόμενος αρνήθηκε πρόταση του εργοδότη για συμφωνία διευθέτησης του χρόνου εργασίας. Με τι θα διαφωνήσει ο εργαζόμενος? Με τη δικιά του πρόταση? Εκτός αν εννοείται ότι διαφωνεί με αντιπρόταση του εργαδότη.

  • 16 Μαΐου 2021, 12:26 | Λευκή Κιοσσέ

    Η διάταξη αποτελεί το έρεισμα για την κατάργηση του οκταώρου. Ο εργοδότης θα επιδιώκει ατομικές συμφωνίες διευθέτησης. Θυμηθείτε τι έγινε με τις ενώσεις προσώπων » ειδικού σκοπού » προκειμένου να υπογραφούν ταχύτατα επιχειρησιακές σ.σ.ε. Ένας – ένας εργαζόμενος καλούνταν από τον εργοδότη να υπογράψει για τη σύσταση ένωσης προσώπων. Το ίδιο θα γίνει και με τις ατομικές συμφωνίες διευθέτησης.Και πώς συμβαδίζει η συμφωνία διευθέτησης να υπογράφεται » κατόπιν αιτήματος του εργαζομένου » και στη συνέχεια να προβλέπεται ότι αν αρνηθεί πρόταση του εργοδότη για ατομική συμφωνία διευθέτησης και απολυθεί για τον λόγο αυτό…η απόλυση να είναι άκυρη. Αφού υποτίθεται το δικαίωμα της πρότασης ανήκει στον εργαζόμενο, πώς γίνεται η πρόταση να γίνεται από τον εργοδότη ; Από τη διάταξη την ίδια καθίσταται ολοφάνερο, ποιος θα προτείνει σε ποιον.

  • 15 Μαΐου 2021, 18:55 | Θεόφιλος Β.

    Όσον αφορά τη διευθέτηση χρόνου εργασίας θεωρώ ότι είναι στη σωστή κατεύθυνση αλλά πρέπει να προβλεφθεί ρητά, ότι η χρήση της θα προβλέπεται μόνο και μόνο εάν οι επιχειρήσεις εφαρμόζουν το σύστημα της ψηφιακής κάρτας εργασίας, ειδάλλως ελλοχεύει ο κίνδυνος της εκμετάλλευσης του εργαζόμενου.

  • 15 Μαΐου 2021, 14:20 | Ιωάννης.

    Συλλογικές συμβάσεις παντού και με μεγάλη χρονική διάρκεια για τους εργαζόμενους. Και όχι πάνω από οχτώ ώρες συνολικής εργασίας. Άμεση αύξηση του κατώτατου μισθού.

  • 14 Μαΐου 2021, 18:46 | Γιώργος Π.

    Η κατάργηση του οκτάωρου είναι ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΗ.
    Είναι ψέμα ότι διατηρείται το οκτάωρο. Είναι αυταπόδεικτο ότι όποιος δουλεύει είτε 6 ώρες είτε 10 ώρες ΑΝΑ ΗΜΕΡΑ, ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΟΚΤΑΩΡΟ.
    Το ότι συνολικά έχει δουλέψει τις ίδιες ώρες δεν αλλάζει το γεγονός ότι ΣΕ ΗΜΕΡΗΣΙΑ ΒΑΣΗ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟ.
    Επίσης, η αφαίρεση της αποζημίωσης για την υπερεργασία και τις υπερωρίες είναι ΠΟΛΥ ΒΑΡΥ ΧΤΥΠΗΜΑ για τα ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΑ ΦΤΩΧΩΝ, ΧΑΜΗΛΟΜΙΣΘΩΝ ανθρώπων

  • 14 Μαΐου 2021, 12:57 | ΒΑΚΑΛΟΠΟΥΛΟΥ ΜΑΡΙΑ

    Η χωρίς όρια διευθέτηση του χρόνου εργασίας ποιούς κλάδους ωφελεί;

    Μέχρι σήμερα χωρίς τη διάταξη αυτή τηρούνταν αποκλειστικα η 8 ωρη απασχόληση η σε περιπτώσεις υπερβασης του χρόνου εργασίας ο εργαζόμενος λάμβανε αποζημίωση;

    Διότι τα στατιστικά στοιχεία της ΕΕ αναδεικνύουν οτι η χώρα μας έχει το μεγαλύτερο μέσο χρόνο εργασίας σε συγκριση με τις λοιπές χώρες της ΕΕ κι όπως γνωρίζουμε είτε εμπειρικά είτε επίσης από σχετικές ερευνες η αμοιβή των υπερωριών και της υπερεργασίας υπολείπεται σημαντικά για το σύνολο των εργαζόμενων.

    Δεν μπορεί ο εργοδότης αφού έχει αυξημένες ανάγκες καποια χρονική περίοδο να καθορίσει σύστημα βαρδιών ή απλά να πληρώνει τις χρονικές υπερβάσεις αφού θα εχει και αύξηση των εργασιών του ως νομιμη ανταπόδοση προς τον εργαζόμενο;

    Αρα η διάταξη αυτή κε Υπουργέ στόχο έχει την αλλοίωση του 8ωρου και την αυθαιρεσία και νομιμοποίηση των αθέμιτων πρακτικών των εργοδοτών. Ιδιαίτερα αν αναλογιστούμε ποιός κλάδος είναι ο μεγαλύτερος εργοδότης στη χώρα.

    Οπότε καλό θα ήταν να μην επικαλείστε τις πραγματικές ανάγκες των εργαζόμενων είτε για ελεύθερο χρόνο , σπουδές, φροντίδα τέκνων κλπ για να γίνει ακόμα πιο ελαστική η αγορά εργασίας σε μια χώρα που κρατά τα σκήπτρα την ευελιξία και στο χρόνο εργασίας αλλά ομολογήστε ότι σε μια περίοδο ανάπτυξης της οικονομίας θέλετε να «βοηθήσετε» την κερδοφορία συγκεκριμένων επιχειρήσεων και κλάδων που πάντα ήταν και είναι, ο πυρήνας της αυθαιρεσίας και της πλήρους ελαστικότητας των εργασιακών σχέσεων στη χώρα.
    Στοιχείο που δε βοηθά ούτε μια βιώσιμη ανταγωνιστικότητα και την ευημερία των πολιτών και της κοινωνίας.
    Η απόσυρση του άρθρου είναι επιτακτική υπό το πρίσμα toy Work Life Balance που πολύ σωστά εισάγεται στο παρόν νομοσχέδιο και αποτελεί τη βέλτιστη ευρωπαική πρακτική.

  • 14 Μαΐου 2021, 08:21 | onoufrios

    ΘΑ ΕΠΙΔΙΩΚΟΥΝ ΟΙ ΕΡΓΟΔΟΤΕΣ ΤΗ ΜΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ ΓΙΑ ΝΑ ΚΑΝΟΥΝ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ Ο ΟΜΕΔ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΔΥΝΑΜΩΘΕΙ ΚΑΙ ΔΕΝ ΥΠΟΧΡΕΩΝΕΙ ΓΙΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΕΣ ΣΥΜΒΑΣΕΙΣ. ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΕΙ ΤΟ ΑΡΘΡΟ Η ΝΑ ΑΠΑΛΕΙΦΘΕΙ Ο ΟΡΟΣ ΄΄ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΜΗ ΣΥΜΦΩΝΙΑΣ ΜΕ ΤΙΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΟΡΓΑΝΩΣΕΙΣ΄΄. ΑΝ ΘΕΛΑΤΕ ΝΟΜΙΜΟΤΗΤΑ ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΘΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΕΤΕ ΔΙΧΩΣ ΤΗ ΡΥΘΜΙΣΗ ΤΩΝ ΑΤΟΜΙΚΩΝ ΣΥΜΒΑΣΕΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΥΕΛΙΚΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ

Σχόλια