Άρθρο 165 – Λύση της εταιρείας με δικαστική απόφαση μετά από αίτηση του έχοντος έννομο συμφέρον

1. Η εταιρεία μπορεί να λυθεί με δικαστική απόφαση μετά από αίτηση οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον εάν: α) κατά τη σύσταση της εταιρείας δεν καταβλήθηκε το κεφάλαιο που ήταν καταβλητέο, ολικά ή μερικά, σύμφωνα με τις διατάξεις του νόμου και του καταστατικού, και εξακολουθεί να είναι μη καταβεβλημένο κατά την υποβολή της αίτησης, ή β) η εταιρεία δεν έχει το ελάχιστο κεφάλαιο που ορίζεται κάθε φορά από το νόμο, ή γ) η εταιρεία δεν έχει υποβάλει προς καταχώριση χρηματοοικονομικές καταστάσεις δύο (2) τουλάχιστον συνεχών διαχειριστικών χρήσεων, εγκεκριμένες από τη γενική συνέλευση.

2. Η αίτηση κοινοποιείται στην εταιρεία, εκδικάζεται δε με τη διαδικασία της εκούσιας δικαιοδοσίας από το μονομελές πρωτοδικείο της έδρας της εταιρείας.

3. Το δικαστήριο, πριν εκδώσει την απόφασή του, παρέχει στην εταιρεία εύλογη προθεσμία για άρση των λόγων λύσης, εκτός αν αιτιολογημένα θεωρεί ότι το μέτρο αυτό είναι άσκοπο. Η προθεσμία αυτή μπορεί να είναι δύο (2) έως τέσσερις (4) μήνες. Εάν παρασχεθεί η παραπάνω προθεσμία, το δικαστήριο μπορεί να διατάξει μέτρα για την προσωρινή ρύθμιση των εταιρικών υποθέσεων.

4. Η αίτηση για λύση της εταιρείας και η απόφαση που διατάσσει τη λύση της υποβάλλονται σε δημοσιότητα.

  • 30 Μαΐου 2018, 13:10 | ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ

    Στο Άρθρο 165 : Στις περιπτώσεις (α) και (β) της παρ.1 να ορισθεί επακριβώς ότι το έννομο δημόσιο συμφέρον εφαρμόζεται με αίτηση της προς τη δικαστική αρχή η αρμόδια υπηρεσία Γ.Ε.Μ.Η..

  • 24 Μαΐου 2018, 20:01 | Χρυσούλα

    Η δικαστική λύση της εταιρείας λόγω μείωσης των ίδιων κεφαλαίων κάτω του 1/10 του μετοχικού κεφαλαίου πλέον δεν προβλέπεται; Δηλαδή πλέον δεν ενδιαφέρει το ελληνικό δημόσιο η προστασία της αγοράς ; Έχετε αναλογιστεί τις συνέπειες της κατάργησης αυτού του μέτρου ; Δεν θα προλαβαίνετε να μετράτε τα φέσια στην αγορά. Αφού αποφασίσατε να τροποποιήσετε το νόμο που διέπει τις ΑΕ θα έπρεπε να είχατε διδαχθεί από τα αίτια που οδήγησαν την χώρα μας στην άνευ προηγούμενου οικονομική κρίση με συνέπειες πρώτα από όλα στους πολίτες της και να λαμβάνετε εκείνα τα μέτρα που θα προστατεύουν τις συναλλαγές και όχι την ασυδοσία της αγοράς που θα οδηγήσει με μαθηματική ακριβεία το παρόν σχέδιο νόμου.

  • 23 Μαΐου 2018, 12:36 | Οδυσσέας

    Από την αιτιολογική έκθεση του νόμου προκύπτει ο περιορισμός της κρατικής εποπτείας των Α.Ε. και συγκεκριμένα αναφέρεται ότι δημιουργούσε ζητήματα ίσης μεταχείρισης των επιχειρήσεων.
    Θα πρέπει λοιπόν σαφώς να αναφέρεται καταρχήν αν η αρμόδια εποπτέουσα αρχή έχει έννομο συμφέρον και στη συνέχεια υποχρέωση να προβεί σε αίτηση για τη λύση της εταιρείας.
    Εφόσον λοιπόν έχει, υπερασπιζόμενη το γενικό συμφέρον, θα πρέπει να μειωθεί η γραφειοκρατία και το κόστος:
    – η διαδικασία επίδοσης εγγράφων προς την εταιρεία να γίνεται ηλεκτρονικά μέσω της υπηρεσίας ΓΕΜΗ.
    – η αίτηση για λύση προς το δικαστήριο με συνημμένα τα δικαιολογητικά που αποδεικνύουν τους λόγους λύσης να γίνεται από το νομικό σύμβουλο της εποτεύουσας αρχής μετά από εισήγηση της υπηρεσίας και ατελώς.

  • 23 Μαΐου 2018, 08:34 | Βασιλική

    Έννομο συμφέρον δεν έχει και η αρμόδια εποπτεύουσα αρχή? Γιατί δεν το γράφει ρητά ο νόμος? Η Υπηρεσία ΓΕΜΗ θα πρέπει να έχει το δικαίωμα να παραπέμπει σε λύση με δικαστική απόφαση, εκεί υποβάλονται τα στοιχεία εκεί διαπιστώνεται και η παράλειψη υποβολής οικονομικών καταστάσεων για συνεχόμενες χρήσεις.

  • 20 Μαΐου 2018, 18:28 | ΕΥΣΤΡΑΤΙΟΣ ΑΓΡΙΤΕΛΛΗΣ

    Στο άρθρο 165 του προσχεδίου νόμου αναφέρεται εκ νέου η λύση με δικαστική απόφαση. Η λύση όμως με δικαστική απόφαση (άρθρο 48 του παλαιού ΚΝ 2190/20)είναι χρονοβόρος και απαιτεί μεγάλη διαδικασία.Πλήθος εταιρειών έχουν να υποβάλλουν ισολογισμούς για πάνω από 3 διαχειριστικές χρήσεις και κατά συνέπεια πρέπει :
    α. να ενημερωθεί η εταιρεία για τη μη υποβολή ισολογισμών και τις συνέπειες που επισύρει αυτό, β. να κληθεί κατά το άρθρο 20 του Συντάγματος να διατυπώσει τις απόψεις της,γ. να υποβληθεί σχετική εισήγηση από τα νομικά Τμήματα των Περιφερειακών Ενοτήτων στην Οικονομική Επιτροπή της Περιφέρειας για τη λήψη απόφασης λύσης της εταιρείας με δικαστική απόφαση, δ.να ληφθεί απόφαση λύσης από την Οικονομική Επιτροπή και να παραπεμφθεί στο Πρωτοδικείο,ε.το αρμόδιο Πρωτοδικείο να αποφασίσει τη λύση.
    Όπως αναλύθηκε η διαδικασία είναι χρονοβόρος και δαπανηρή.Γιατί σε εποχή κρίσης, οι ΠΕ που στερούνται εσόδων θα είναι υποχρεωμένες να καταβάλλουν τις αμοιβές των νομικών Συμβούλων, των δικαστικών Επιμελητών , έξοδα δικαστηρίου κλπ. με ίδιο όφελος μηδενικό για τις ίδιες, εκτός ίσως από την εκκαθάριση του αρχείου των α.ε. που εν τοις πράγμασι θα αποδειχθεί πολυδάπανο.
    Ως εκ τούτου, θα έλεγα ότι η πλέον ενδεδειγμένη και αντιγραφειοκρατική λύση θα ήταν η ανάκληση της άδειας λειτουργίας της εταιρείας μετά από εισήγηση της Υπηρεσίας και απόφαση Αντιπεριφερειάρχη.