Άρθρο 158 – Ευθύνη διαχειριστή αφερεγγυότητας

1. Έναντι των πτωχευτικών πιστωτών και του οφειλέτη ο διαχειριστής αφερεγγυότητας, κατά την άσκηση των καθηκόντων του, ευθύνεται για κάθε πταίσμα, εκτός αν άλλως ορίζεται στον παρόντα κώδικα. Κατά την άσκηση των καθηκόντων του οφείλει να επιδεικνύει την επιμέλεια του συνετού διαχειριστή αφερεγγυότητας. Στο ίδιο μέτρο ο διαχειριστής αφερεγγυότητας ευθύνεται έναντι των ανωτέρω προσώπων και για τις πράξεις τρίτου, στον οποίο χωρίς δικαίωμα ανέθεσε τη διεξαγωγή υπόθεσης της διαδικασίας αφερεγγυότητας, ενώ, αν είχε το δικαίωμα ανάθεσης, ευθύνεται μόνο για πταίσμα ως προς την επιλογή του τρίτου και ως προς τις οδηγίες που του έδωσε.
2. Έναντι των τρίτων που ζημιώθηκαν από τη δράση του, ο διαχειριστής αφερεγγυότητας ευθύνεται προσωπικώς μόνο για δόλο.
3. Αν από τη δράση διαχειριστή αφερεγγυότητας που ασκεί καθήκοντα συνδίκου δημιουργήθηκε ομαδικό χρέος το οποίο δεν είναι δυνατόν να εκπληρωθεί από την πτωχευτική περιουσία, αυτός υποχρεούται να αποζημιώσει τον ομαδικό πιστωτή αν διέγνωσε ότι η περιουσία δεν προβλέπεται να επαρκέσει για την εκπλήρωση του ομαδικού χρέους τούτου αλλά με δόλο αδιαφόρησε. Σε κάθε περίπτωση που ανακύπτει ευθύνη του συνδίκου έναντι τρίτων, αν αυτοί ικανοποιηθούν σε βάρος της πτωχευτικής περιουσίας, η ομάδα των πιστωτών δικαιούται να αναζητήσει από το σύνδικο το ποσό απομείωσης της πτωχευτικής περιουσίας από την αιτία αυτή.
4. Ο διαχειριστής αφερεγγυότητας δεν ευθύνεται ως εκπρόσωπος του οφειλέτη για οφειλές προς το Δημόσιο, τους Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης ή εργαζομένους. Ο διαχειριστής αφερεγγυότητας (αν πρόκειται για φυσικό πρόσωπο) και εκπρόσωπος του διαχειριστή αφερεγγυότητας (αν πρόκειται για διαχειριστή αφερεγγυότητας) δεν υπέχει οποιαδήποτε αστική, ποινική ή άλλη ευθύνη για χρέη του οφειλέτη, ανεξάρτητα από το χρόνο βεβαίωσής τους και το χρόνο στον οποίο ανάγονται, με την επιφύλαξη της παραγράφου 3).
3. Η ευθύνη του διαχειριστή αφερεγγυότητας κατά τις διατάξεις περί αδικοπραξιών δεν αποκλείεται.
4. Κάθε αξίωση κατά του διαχειριστή αφερεγγυότητας παραγράφεται μετά πάροδο τριών (3) ετών από τότε που ο ζημιωθείς έλαβε γνώση της ζημίας και του ζημιογόνου γεγονότος. Σε κάθε περίπτωση η αξίωση κατά του διαχειριστή αφερεγγυότητας παραγράφεται μετά πάροδο τριετίας από τη λήξη των καθηκόντων του.
5. Ο διαχειριστής αφερεγγυότητας είναι υπάλληλος κατά την έννοια της περ. (α) του άρθρου 13 του Ποινικού Κώδικα.
6. Ο διαχειριστής αφερεγγυότητας έχει την ειδική δωσιδικία των δικηγόρων σε ποινικές διαδικασίες.

  • 4 Σεπτεμβρίου 2020, 02:06 | Maggelanos

    Η ευθυνη πρπει να περιοριστει σε δολο και βαρεια αμελεια αλλιως μονο ελεγκτικες θα αναλαμβανουν καθηκοντα. Η ευθυνη για καθε πταίσμα ακομα και για ελαφρα αμελεια επαυξανει δυσαναλογα και καθιστα μη ελκυστικό το επάγγελμα του διαχειριστη αφερεγγυότητας

  • 31 Αυγούστου 2020, 16:46 | Σοφια_Αμ

    πρόβλεψη ότι ο διαχειριστής αφερεγγυότητας ευθύνεται ως υπάλληλος σύμφωνα με τον Ποινικό Κώδικα (άρθρο 13α). Αυτό συνιστά ανεπίτρεπτη επαύξηση της ευθύνης. Δεν είναι δυνατόν όταν με το νέο ποινικό κώδικα τα τραπεζικά στελέχη να μη χαρακτηρίζονται υπάλληλοι κατά τον ΠΚ να χαρακτηρίζεται ο σύνδικος. Γνωρίζω ότι αντίστοιχη πρόβλεψη υπήρχε και με το ΠΔ για το διαχειριστή αφερεγγυότητας αλλά η σχετική διάταξη είχε σιωπηρώς καταργηθεί από το μεταγενέστερο Ποινικό Κώδικα που ψηφίστηκε το 2019. Τώρα ξαναγυρνάνε σε μια υπερβολική ευθύνη δίχως να δικαιολογείται ούτε από το εύρος των καθηκόντων ούτε των απολαβών του διαχειριστή αφερεγγυότητας. Είναι παράλογο να έχει μεγαλύτερη ευθύνη από τον τραπεζίτη!Κατά τον ισχύοντα νόμο (ήτοι του Νέου Ποινικού Κώδικα, που ισχύει από την 01 Ιουλίου 2019 και ψηφίστηκε στη Βουλή την 06.06.2019 και κυρώθηκε με τον Ν. 4619/2019 (ΦΕΚ, Τεύχος Α’ 95/11.06.2019)), η έννοια του υπαλλήλου ορίζεται πλέον αποκλειστικά και με σαφήνεια στο αρθρ. 13 στοιχ. α’ ΠΚ και περιλαμβάνει μόνον τα πρόσωπα, που ασκούν υπηρεσία δημόσια, δημοτική ή κοινοτική ή άλλου νομικού προσώπου δημοσίου δικαίου.

    Υπό το προγενέστερο καθεστώς την έννοια του υπαλλήλου είχαν και τα στελέχη νομικών προσώπων ιδιωτικού δικαίου που ανήκαν στον ευρύτερο δημόσιο τομέα (πχ ΟΤΕ ΑΕ) όπως επίσης και των τραπεζών. Ο σύνδικος ΔΕΝ είναι δημόσιος υπάλληλος. Συνεπώς είναι παράλογο να του αποδίδεται – ιδίως υπό το καθεστώς του νέου ΠΚ – το status του υπαλλήλου και η συνεπακόλουθη αυξημένη ποινική ευθύνη