Άρθρο 103 – Απαλλαγή του οφειλέτη | Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Άρθρο 103 – Απαλλαγή του οφειλέτη

1.Με την επιφύλαξη της παρ. 2, ο οφειλέτης απαλλάσσεται πλήρως από κάθε οφειλή προς τους πτωχευτικούς πιστωτές, ανεξαρτήτως του αν έχουν αναγγελθεί ή όχι, τριάντα έξι (36) μήνες από την ημερομηνία κήρυξης της πτώχευσης ή την καταχώρηση της παρ. 4 του άρθρου 3, εκτός εάν εντός της παραπάνω προθεσμίας υποβληθεί προσφυγή οποιουδήποτε έχει έννομο συμφέρον κατά της απαλλαγής του. Η απαλλαγή έχει ως συνέπεια και την παύση των στερήσεων δικαιωμάτων τις οποίες συνεπάγεται η πτώχευση.
2.Για τους οφειλέτες της παρ. 3 του άρθρου 18, η προθεσμία της παρ. 1 ορίζεται σε ένα (1) έτος.
3.Με κοινή απόφαση των Υπουργών Οικονομικών και Εργασίας και Κοινωνικών Υποθέσεων ορίζεται η διαδικασία διαγραφής απαιτήσεων του Δημοσίου και των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης, κατά περίπτωση, λόγω της απαλλαγής του οφειλέτη σύμφωνα με το παρόν άρθρο, λαμβανομένου υπόψη και του άρθρου 105.
4.Σε περίπτωση που η προθεσμία της παρ. 1 ή 2, κατά περίπτωση, λήγει εντός πενταετίας από προηγούμενη απαλλαγή του οφειλέτη, συμπεριλαμβανομένης και της απαλλαγής κατά τον ν. 3869/2010, τότε η απαλλαγή σύμφωνα με το παρόν άρθρο επέρχεται στην πέμπτη επέτειο της προηγούμενης απαλλαγής.
5.Η προσφυγή κατά της απαλλαγής ασκείται παραδεκτά στο πτωχευτικό δικαστήριο εφόσον ο προσφεύγων επικαλείται ότι η αδυναμία εκπλήρωσης την οποία διαπιστώνει η απόφαση που κηρύσσει την πτώχευση οφείλεται σε δόλιες ενέργειες του οφειλέτη ή ότι ο οφειλέτης δεν επέδειξε καλή πίστη είτε κατά την κήρυξη της πτώχευσης είτε και κατά τη διάρκειά της, δεν έχει υπάρξει συνεργάσιμος με τα όργανα της πτώχευσης, έχει δολίως αποκρύψει εισοδήματα ή περιουσιακά στοιχεία κατά τη διάρκεια της πτωχευτικής διαδικασίας, ή ότι είτε εκκρεμεί ποινική δίωξη κατά του οφειλέτη για κάποια από τις πράξεις του ενάτου κεφαλαίου του παρόντος κώδικα ή για κάποια από τις κακουργηματικές πράξεις της κλοπής, απάτης, υπεξαίρεσης, καταδολίευσης δανειστών, δόλιας χρεοκοπίας, υπεξαίρεσης ή πλαστογραφίας του Ποινικού Κώδικα ή φοροδιαφυγής που αποτελεί ειδικό ποινικό αδίκημα ή ότι έχει καταδικαστεί για κάποια από αυτές τις πράξεις.
6.Σε περίπτωση προσφυγής, το πτωχευτικό δικαστήριο, ύστερα από σχετική έκθεση του εισηγητή, στην οποία καταχωρούνται και οι τυχόν παρατηρήσεις του οφειλέτη και των πιστωτών, και αφού ακούσει τον σύνδικο, αποφασίζει περί της απαλλαγής. Εάν το πτωχευτικό δικαστήριο κρίνει ότι δεν ικανοποιούνται οι προϋποθέσεις απαλλαγής, δύναται με αιτιολογημένη απόφασή του, να θέσει προθεσμία στον οφειλέτη για την ικανοποίησή τους, να περιορίσει την απαλλαγή ως προς ορισμένα μόνο χρέη ή να ορίσει εξαιρετικά μεγαλύτερη προθεσμία απαλλαγής, παρέχοντας σε κάθε περίπτωση δέουσα αιτιολόγηση τυχόν παρεκκλίσεων από την προβλεπόμενη προθεσμία γενικής απαλλαγής της παρ. 1.
7.Αν η προσφυγή επικαλείται ποινική δίωξη ή καταδίκη για κάποια από τις πράξεις της παρ. 4, το πτωχευτικό δικαστήριο μπορεί να αναβάλει την απόφασή του μέχρι την αμετάκλητη περάτωση της ποινικής διαδικασίας. Η απόφαση ανακαλείται αν επέλθει μεταβολή πραγμάτων που να δικαιολογεί την ανάκληση.
8.Ο οφειλέτης δεν απαλλάσσεται από οφειλές που δημιουργήθηκαν μετά την υποβολή της αίτησης πτώχευσης, οφειλές που δημιουργήθηκαν από αδίκημα που τελέσθηκε με δόλο ή βαρεία αμέλεια, οφειλές από τα αδικήματα του ν. 4557/2018 και οφειλές διατροφής. Σε περίπτωση χρεών προς το Δημόσιο κρίσιμος χρόνος είναι ο χρόνος στον οποίο ανάγεται η υποχρέωση και όχι ο χρόνος δημιουργίας του νόμιμου τίτλου.
9.Σε περίπτωση που μετά την απαλλαγή οφειλέτη αποδειχθεί ότι παρέλειψε δολίως ή από βαριά αμέλεια την αποκάλυψη της οικονομικής και περιουσιακής του κατάστασης κατά τη διάρκεια της πτωχευτικής διαδικασίας ή δεν τήρησε τις υποχρεώσεις του σύμφωνα με το σχέδιο πληρωμών της παρ. 3 του άρθρου 18, το πτωχευτικό δικαστήριο μετά από αίτημα πιστωτή μπορεί να ανακαλέσει την απαλλαγή, είτε μερικά, ιδίως με το να θέσει ως αίρεση της απαλλαγής την εξόφληση των οφειλομένων από το σχέδιο πληρωμών, είτε στο σύνολό της.
10.Για την αξιολόγηση κατά πόσο συντρέχουν οι περιστάσεις που αποκλείουν την απαλλαγή του οφειλέτη κατά την παρ. 5, με απόφαση της Τράπεζας της Ελλάδος καθορίζεται ειδικό πλαίσιο υποχρεώσεων των χρηματοδοτικών φορέων κατά την έννοια του τρίτου εδαφίου της παρ. 2 του άρθρου 113.

Πλοήγηση στη Διαβούλευση

22 ΣχόλιαΆρθρο 01 – Σκοπός της πτώχευσης
6 ΣχόλιαΆρθρο 02 – Υποκειμενικές προϋποθέσεις
11 ΣχόλιαΆρθρο 03 – Αντικειμενικές προϋποθέσεις
9 ΣχόλιαΆρθρο 04 -Αρμόδιο πτωχευτικό δικαστήριο – Διαδικασία
12 ΣχόλιαΆρθρο 05 – Αίτηση πτώχευσης – Δικαιολογητικά
1 ΣχόλιοΆρθρο 06 – Απόρριψη της αίτησης
1 ΣχόλιοΆρθρο 07 – Περιεχόμενο της απόφασης
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 08 – Πτωχευτική ανακοπήΆρθρο 08 – Πτωχευτική ανακοπή
2 ΣχόλιαΆρθρο 09 – Αίτηση ανάκλησης
1 ΣχόλιοΆρθρο 10 – Δημοσιεύσεις, καταχωρήσεις, Ηλεκτρονικό Μητρώο Φερεγγυότητας
1 ΣχόλιοΆρθρο 11 – Καταχωρήσεις εμπραγμάτων δικαιωμάτων
3 ΣχόλιαΆρθρο 12 – Προληπτικά μέτρα
1 ΣχόλιοΆρθρο 13 – Σφράγιση της πτωχευτικής περιουσίας
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 14 – Αντίκλητοι, κοινοποιήσειςΆρθρο 14 – Αντίκλητοι, κοινοποιήσεις
1 ΣχόλιοΆρθρο 15 – Τα δικαστικά έξοδα
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 16 – Οι προθεσμίεςΆρθρο 16 – Οι προθεσμίες
1 ΣχόλιοΆρθρο 17 – Στερήσεις που αφορούν τον οφειλέτη
14 ΣχόλιαΆρθρο 18 – Πτωχευτική περιουσία
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 19 – Πτωχευτική απαλλοτρίωσηΆρθρο 19 – Πτωχευτική απαλλοτρίωση
2 ΣχόλιαΆρθρο 20 – Ανάθεση στον οφειλέτη
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 21 – Υποχρέωση ενημέρωσης και συνεργασίαςΆρθρο 21 – Υποχρέωση ενημέρωσης και συνεργασίας
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 22 – Πτωχευτικός πιστωτής – ομαδικός πιστωτήςΆρθρο 22 – Πτωχευτικός πιστωτής – ομαδικός πιστωτής
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 23 – Απαιτήσεις υπό αίρεσηΆρθρο 23 – Απαιτήσεις υπό αίρεση
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 24 – Μη ληξιπρόθεσμες απαιτήσειςΆρθρο 24 – Μη ληξιπρόθεσμες απαιτήσεις
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 25 – Παύση τοκογονίαςΆρθρο 25 – Παύση τοκογονίας
1 ΣχόλιοΆρθρο 26 – Αναστολή των ατομικών καταδιώξεων
2 ΣχόλιαΆρθρο 27 – Ρυθμίσεις για τους ενέγγυους πιστωτές
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 28 – Οφειλέτες εις ολόκληρονΆρθρο 28 – Οφειλέτες εις ολόκληρον
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 29 – Λύση ισχύος συμβάσεων και εξαιρέσειςΆρθρο 29 – Λύση ισχύος συμβάσεων και εξαιρέσεις
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 30 – Δικαίωμα επιλογήςΆρθρο 30 – Δικαίωμα επιλογής
2 ΣχόλιαΆρθρο 31 – Συμβάσεις που συνάπτονται από τον σύνδικο
1 ΣχόλιοΆρθρο 32 – Συμβάσεις που λύονται ή διατηρούνται
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 33 – Δικαίωμα καταγγελίαςΆρθρο 33 – Δικαίωμα καταγγελίας
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 34 – Μεταβίβαση της συμβατικής σχέσηςΆρθρο 34 – Μεταβίβαση της συμβατικής σχέσης
1 ΣχόλιοΆρθρο 35 – Συμβάσεις εργασίας
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 36 – Επιφύλαξη κυριότηταςΆρθρο 36 – Επιφύλαξη κυριότητας
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 37 – ΣυμψηφισμόςΆρθρο 37 – Συμψηφισμός
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 38 – Δικαίωμα αποχωρισμούΆρθρο 38 – Δικαίωμα αποχωρισμού
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 39 – Πτωχευτική διεκδίκησηΆρθρο 39 – Πτωχευτική διεκδίκηση
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 40 – Διεκδίκηση πωλητήΆρθρο 40 – Διεκδίκηση πωλητή
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 41 – Άσκηση της διεκδίκησηςΆρθρο 41 – Άσκηση της διεκδίκησης
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 42 – Πτωχευτική ανάκλησηΆρθρο 42 – Πτωχευτική ανάκληση
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 43 – Πράξεις υποχρεωτικής ανάκλησηςΆρθρο 43 – Πράξεις υποχρεωτικής ανάκλησης
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 44 – Πράξεις δυνητικής ανάκλησηςΆρθρο 44 – Πράξεις δυνητικής ανάκλησης
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 45Άρθρο 45
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 46 – Εξαιρούμενες πράξειςΆρθρο 46 – Εξαιρούμενες πράξεις
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 47 – Ειδικές ρυθμίσεις επί χρηματοοικονομικών συναλλαγώνΆρθρο 47 – Ειδικές ρυθμίσεις επί χρηματοοικονομικών συναλλαγών
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 48 – Πληρωμή χρηματογράφωνΆρθρο 48 – Πληρωμή χρηματογράφων
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 49 – Δικαστική απόφαση – ΝομιμοποίησηΆρθρο 49 – Δικαστική απόφαση – Νομιμοποίηση
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 50 – Συνέπειες της απόφασηςΆρθρο 50 – Συνέπειες της απόφασης
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 51 – Αξιώσεις του αντισυμβαλλομένουΆρθρο 51 – Αξιώσεις του αντισυμβαλλομένου
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 52 – Παραγραφή της ανακλητικής αξίωσηςΆρθρο 52 – Παραγραφή της ανακλητικής αξίωσης
1 ΣχόλιοΆρθρο 53 – Γενική διάταξη για τα νομικά πρόσωπα
13 ΣχόλιαΆρθρο 54 – Αστική ευθύνη διοικητών εταιριών σε περίπτωση παύσης πληρωμών
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 55 – Τα όργανα της πτώχευσηςΆρθρο 55 – Τα όργανα της πτώχευσης
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 56 – ΑρμοδιότηταΆρθρο 56 – Αρμοδιότητα
1 ΣχόλιοΆρθρο 57 – Διαδικασία
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 58 – Ανακοπή, έφεση και αναίρεσηΆρθρο 58 – Ανακοπή, έφεση και αναίρεση
1 ΣχόλιοΆρθρο 59 – Ορισμός εισηγητή
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 60 – Καθήκοντα του εισηγητή επί της διοίκησης της πτώχευσηςΆρθρο 60 – Καθήκοντα του εισηγητή επί της διοίκησης της πτώχευσης
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 61 – Διατάξεις του εισηγητήΆρθρο 61 – Διατάξεις του εισηγητή
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 62 – Ανακριτικά καθήκοντα του εισηγητήΆρθρο 62 – Ανακριτικά καθήκοντα του εισηγητή
1 ΣχόλιοΆρθρο 63 – Επιβολή κυρώσεων κατά του οφειλέτη
3 ΣχόλιαΆρθρο 64 – Ποιος διορίζεται σύνδικος
1 ΣχόλιοΆρθρο 65 – Αντικατάσταση συνδίκου
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 66 – Συντηρητικά μέτραΆρθρο 66 – Συντηρητικά μέτρα
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 67 – Εκποίηση πραγμάτων που υπόκεινται σε φθορά κ.λπ.Άρθρο 67 – Εκποίηση πραγμάτων που υπόκεινται σε φθορά κ.λπ.
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 68 – Αποσφράγιση – απογραφήΆρθρο 68 – Αποσφράγιση – απογραφή
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 69 – Ενημέρωση εισηγητήΆρθρο 69 – Ενημέρωση εισηγητή
1 ΣχόλιοΆρθρο 70 – Επιστολές και άλλα μέσα επικοινωνίας του οφειλέτη
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 71 – Είσπραξη απαιτήσεων – κατάθεση και ανάληψη χρημάτωνΆρθρο 71 – Είσπραξη απαιτήσεων – κατάθεση και ανάληψη χρημάτων
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 72 – Συμβιβασμός επί απαιτήσεωνΆρθρο 72 – Συμβιβασμός επί απαιτήσεων
2 ΣχόλιαΆρθρο 73 – Πρόσληψη προσώπων με ειδικές γνώσεις
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 74 – Εξέταση εμπορικών βιβλίων – ισολογισμόςΆρθρο 74 – Εξέταση εμπορικών βιβλίων – ισολογισμός
1 ΣχόλιοΆρθρο 75 – Άσκηση εταιρικών αγωγών και υποβολή εγκλήσεων για αδικήματα κατά του οφειλέτη
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 76 – Έλεγχος οικονομικών στοιχείωνΆρθρο 76 – Έλεγχος οικονομικών στοιχείων
1 ΣχόλιοΆρθρο 77 – Αντιμισθία του συνδίκου
2 ΣχόλιαΆρθρο 78 – Σύγκληση της συνέλευσης
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 79 – Ποιοι συμμετέχουν – απαρτία – πλειοψηφίαΆρθρο 79 – Ποιοι συμμετέχουν – απαρτία – πλειοψηφία
2 ΣχόλιαΆρθρο 80 – Πρόσκληση για αναγγελία
2 ΣχόλιαΆρθρο 81 – Προθεσμία αναγγελίας
1 ΣχόλιοΆρθρο 82 – Τύπος και περιεχόμενο της αναγγελίας
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 83 – Πώς γίνεται η επαλήθευσηΆρθρο 83 – Πώς γίνεται η επαλήθευση
1 ΣχόλιοΆρθρο 84 – Δημοσίευση πίνακα πτωχευτικών πιστωμάτων
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 85 – Γενική διάταξηΆρθρο 85 – Γενική διάταξη
4 ΣχόλιαΆρθρο 86 – Φορολογικές και διοικητικές διευκολύνσεις – εξαιρετικές διατάξεις
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 87 – Λοιπές διευκολύνσεις – περιορισμός δικαιωμάτων και αμοιβών – εξαιρετικές διατάξειςΆρθρο 87 – Λοιπές διευκολύνσεις – περιορισμός δικαιωμάτων και αμοιβών – εξαιρετικές διατάξεις
1 ΣχόλιοΆρθρο 88 – Απογραφή – Διάθεση του ενεργητικού
2 ΣχόλιαΆρθρο 89 – Εκδίκαση της αίτησης αποδοχής
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 90 – Μεταβίβαση του ενεργητικούΆρθρο 90 – Μεταβίβαση του ενεργητικού
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 91 – Περάτωση διαδικασίας εκποίησης του συνόλου ή επιμέρους κλάδωνΆρθρο 91 – Περάτωση διαδικασίας εκποίησης του συνόλου ή επιμέρους κλάδων
3 ΣχόλιαΆρθρο 92 – Γενικές διατάξεις για την κατ’ ιδίαν εκποίηση
1 ΣχόλιοΆρθρο 93 – Προσφορές
1 ΣχόλιοΆρθρο 94 – Επανάληψη πλειστηριασμού
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 95 – Διαδικασία εκποίησης κινητών μικρής αξίαςΆρθρο 95 – Διαδικασία εκποίησης κινητών μικρής αξίας
2 ΣχόλιαΆρθρο 96 – Αντιστοιχία προς τις πράξεις εκτελέσεως του Κ.Πολ.Δ.
1 ΣχόλιοΆρθρο 97 – Διανομή εκπλειστηριάσματος / πίνακας κατάταξης
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 98 – Συνέπειες χρονικής σειράς εκποιήσεων ακινήτων και κινητών – κατάταξη ενυπόθηκωνΆρθρο 98 – Συνέπειες χρονικής σειράς εκποιήσεων ακινήτων και κινητών – κατάταξη ενυπόθηκων
3 ΣχόλιαΆρθρο 99 – Διαδικασία πτωχεύσεων μικρού αντικειμένου
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 100 – ΓενικάΆρθρο 100 – Γενικά
1 ΣχόλιοΆρθρο 101 – Η λογοδοσία του συνδίκου
1 ΣχόλιοΆρθρο 102 – Παύση των εργασιών της πτωχεύσεως
14 ΣχόλιαΆρθρο 103 – Απαλλαγή του οφειλέτη
7 ΣχόλιαΆρθρο 104 – Απαλλαγή εκπροσώπων νομικού προσώπου
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 105 – Επιπτώσεις απαλλαγής στη ρευστοποίηση και διανομή – επίπτωση σε συνοφειλέτες ή σε οφειλές τρίτων εγγυημένες από τον οφειλέτηΆρθρο 105 – Επιπτώσεις απαλλαγής στη ρευστοποίηση και διανομή – επίπτωση σε συνοφειλέτες ή σε οφειλές τρίτων εγγυημένες από τον οφειλέτη
3 ΣχόλιαΆρθρο 106 – Χρεοκοπία
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 107 – Ευνοϊκή μεταχείριση πιστωτήΆρθρο 107 – Ευνοϊκή μεταχείριση πιστωτή
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 108 – Ποινική ευθύνη τρίτωνΆρθρο 108 – Ποινική ευθύνη τρίτων
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 109 – Ποινική ευθύνη οφειλετών, συζύγων και συγγενώνΆρθρο 109 – Ποινική ευθύνη οφειλετών, συζύγων και συγγενών
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 110 – Αδικήματα συνδίκωνΆρθρο 110 – Αδικήματα συνδίκων
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 111 – Ποινική ευθύνη των διαχειριστών κ.λπ. των νομικών προσώπωνΆρθρο 111 – Ποινική ευθύνη των διαχειριστών κ.λπ. των νομικών προσώπων
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 112 – Δικονομικές διατάξειςΆρθρο 112 – Δικονομικές διατάξεις
1 ΣχόλιοΆρθρο 113 – Σκοπός – ορισμοί
5 ΣχόλιαΆρθρο 114 – Πεδίο εφαρμογής
1 ΣχόλιοΆρθρο 115 – Υποβολή αίτησης
1 ΣχόλιοΆρθρο 116 – Περιεχόμενο αίτησης
4 ΣχόλιαΆρθρο 117 – Διαδικασία και αποτελέσματα αναδιάρθρωσης οφειλών – Υποχρεώσεις εχεμύθειας και ειλικρίνειας
1 ΣχόλιοΆρθρο 118 – Συμμετοχή του Δημοσίου και των Φορέων Κοινωνικής Ασφάλισης
1 ΣχόλιοΆρθρο 119 – Τήρηση/Αθέτηση της σύμβασης αναδιάρθρωσης από τον οφειλέτη – Επίδομα δανείου για στεγαστικά κύριας κατοικίας ευάλωτων οφειλετών
5 ΣχόλιαΆρθρο 120 – Ηλεκτρονική πλατφόρμα εξωδικαστικού μηχανισμού ρύθμισης οφειλών
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 121 – Συνεργασία χρηματοδοτικών φορέωνΆρθρο 121 – Συνεργασία χρηματοδοτικών φορέων
1 ΣχόλιοΆρθρο 122 – Διαδικασία εξυγίανσης
1 ΣχόλιοΆρθρο 123 – Απαιτούμενη πλειοψηφία πιστωτών
1 ΣχόλιοΆρθρο 124 – Συναίνεση οφειλέτη – Σύμπραξη συνέλευσης μετόχων ή εταίρων – Σύμπραξη τρίτων – Συμμετοχή Δημοσίου και δημοσίων φορέων
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 125 – Περιεχόμενο της συμφωνίας εξυγίανσηςΆρθρο 125 – Περιεχόμενο της συμφωνίας εξυγίανσης
1 ΣχόλιοΆρθρο 126 – Αίτηση επικύρωσης συμφωνίας εξυγίανσης
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 127 – Δικάσιμος – ΚλητεύσειςΆρθρο 127 – Δικάσιμος – Κλητεύσεις
2 ΣχόλιαΆρθρο 128 – Αυτοδίκαιη αναστολή – προληπτικά μέτρα
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 129 – Επικύρωση της συμφωνίας εξυγίανσηςΆρθρο 129 – Επικύρωση της συμφωνίας εξυγίανσης
2 ΣχόλιαΆρθρο 130 – Αποτελέσματα της επικύρωσης – ακύρωση της συμφωνίας μετά την επικύρωση
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 131 – Μεταβιβάσεις σε εκτέλεση συμφωνίας εξυγίανσηςΆρθρο 131 – Μεταβιβάσεις σε εκτέλεση συμφωνίας εξυγίανσης
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 132 – ΣκοπόςΆρθρο 132 – Σκοπός
1 ΣχόλιοΆρθρο 133 – Ορισμοί
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 134 – Διαχειριστές αφερεγγυότηταςΆρθρο 134 – Διαχειριστές αφερεγγυότητας
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 135 – Επιτροπή Διαχείρισης ΑφερεγγυότηταςΆρθρο 135 – Επιτροπή Διαχείρισης Αφερεγγυότητας
1 ΣχόλιοΆρθρο 136 – Διαχειριστές αφερεγγυότητας – Προϋποθέσεις διορισμού
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 137 – Παροχή πιστοποίησηςΆρθρο 137 – Παροχή πιστοποίησης
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 138 – Εξετάσεις για απόκτηση πιστοποίησηςΆρθρο 138 – Εξετάσεις για απόκτηση πιστοποίησης
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 139 – Επιτροπή εξετάσεωνΆρθρο 139 – Επιτροπή εξετάσεων
1 ΣχόλιοΆρθρο 140 – Μητρώο Πιστοποιημένων Προσώπων
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 141 – Διαρκής επιμόρφωση πιστοποιημένων προσώπωνΆρθρο 141 – Διαρκής επιμόρφωση πιστοποιημένων προσώπων
1 ΣχόλιοΆρθρο 142 – Μητρώο διαχειριστών αφερεγγυότητας
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 143 – Διορισμός διαχειριστή σε διαδικασία αφερεγγυότηταςΆρθρο 143 – Διορισμός διαχειριστή σε διαδικασία αφερεγγυότητας
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 144 – KωλύματαΆρθρο 144 – Kωλύματα
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 145 – Κανόνες επαγγελματικής συμπεριφοράςΆρθρο 145 – Κανόνες επαγγελματικής συμπεριφοράς
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 146 – Περιοδική ενημέρωσηΆρθρο 146 – Περιοδική ενημέρωση
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 147 – Αμοιβή διαχειριστή αφερεγγυότηταςΆρθρο 147 – Αμοιβή διαχειριστή αφερεγγυότητας
1 ΣχόλιοΆρθρο 148 – Πειθαρχικό Δίκαιο – Γενικές Αρχές
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 149 – Πειθαρχικά παραπτώματαΆρθρο 149 – Πειθαρχικά παραπτώματα
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 150 – Παραγραφή πειθαρχικών παραπτωμάτωνΆρθρο 150 – Παραγραφή πειθαρχικών παραπτωμάτων
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 151 – Πειθαρχικές ποινέςΆρθρο 151 – Πειθαρχικές ποινές
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 152 – Επιμέτρηση ποινήςΆρθρο 152 – Επιμέτρηση ποινής
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 153 – Πειθαρχικά ΣυμβούλιαΆρθρο 153 – Πειθαρχικά Συμβούλια
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 154 – Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό ΣυμβούλιοΆρθρο 154 – Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 155 – Ανώτατο Πειθαρχικό ΣυμβούλιοΆρθρο 155 – Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 156 – Πειθαρχική διαδικασίαΆρθρο 156 – Πειθαρχική διαδικασία
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 157 – Ανάκληση αδείαςΆρθρο 157 – Ανάκληση αδείας
2 ΣχόλιαΆρθρο 158 – Ευθύνη διαχειριστή αφερεγγυότητας
2 ΣχόλιαΆρθρο 159 – Σκοπός-Εργαλεία
1 ΣχόλιοΆρθρο 160 – Χρήση νέων τεχνολογιών
1 ΣχόλιοΆρθρο 161 – Κέντρα Εξυπηρέτησης Δανειοληπτών – Γραφεία Εξυπηρέτησης Δανειοληπτών
1 ΣχόλιοΆρθρο 162 – Επαγγελματικά Επιμελητήρια και Σύλλογοι
1 ΣχόλιοΆρθρο 163 – Ηλεκτρονικά μέσα επικοινωνίας
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 164 – Συλλογή στοιχείωνΆρθρο 164 – Συλλογή στοιχείων
4 ΣχόλιαΆρθρο 165 – Μεταβατικό δίκαιο
24 ΣχόλιαΆρθρο 166 – Ρυθμίσεις για ευάλωτους οφειλέτες και σχετικές προστασίες
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 167 – Μητρώο Εμπειρογνωμόνων – Περιεχόμενο Έκθεσης ΕμπειρογνώμοναΆρθρο 167 – Μητρώο Εμπειρογνωμόνων – Περιεχόμενο Έκθεσης Εμπειρογνώμονα
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 168 – Τροποποίηση ν. 3461/2006 και ν. 4514/2018Άρθρο 168 – Τροποποίηση ν. 3461/2006 και ν. 4514/2018
Δεν επιτρέπεται σχολιασμός στο Άρθρο 169 – Κώδικας Δεοντολογίας Τραπεζών του άρθρου 1 ν. 4224/2013Άρθρο 169 – Κώδικας Δεοντολογίας Τραπεζών του άρθρου 1 ν. 4224/2013
2 ΣχόλιαΆρθρο 170 – Καταργούμενες διατάξεις
3 ΣχόλιαΆρθρο 171 – Έναρξη ισχύος

Σχόλια

10 Σεπτεμβρίου 2020, 10:30 | ΒΙΟΤΕΧΝΙΚΟ ΕΠΙΜΕΛΗΤΗΡΙΟ ΑΘΗΝΑΣ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Το ΒΕΑ προτείνει η απαλλαγή του οφειλέτη εντός προθεσμίας ενός έτους από την ημερομηνία κήρυξης της πτώχευσης, θα πρέπει να επεκταθεί και στους οφειλέτες που πληρούν τους όρους της «μικρής οντότητας».
Επίσης προς αποφυγή δυσχερειών στην ερμηνεία του συγκεκριμένου άρθρου το ΒΕΑ προτείνει να προστεθεί ο όρος «αυτοδίκαιη» απαλλαγή, ώστε να είναι σαφές ότι μόνο η παρέλευση του οριζομένου στο νόμο χρονικού διαστήματος επαρκεί για την απαλλαγή του οφειλέτη και ότι αυτός δεν οφείλει να προβεί σε κάποια περαιτέρω ενέργεια.
10 Σεπτεμβρίου 2020, 09:13 | Άνθια Κορέλα

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η κατάργηση του θεσμού της πτωχευτικής αποκατάστασης, η οποία προέβλεπε την απαλλαγή του οφειλέτη κατόπιν δεκαετίας, με τους ν.4336/2015, ν.4446/2016 και ν.4549/2018, που περιόρισαν το χρονικό αυτό διάστημα σε διετία για τους λεγόμενους «συγγνωστούς», ήτοι τους μη δόλιους, πτωχεύσαντες, ήταν μία κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Και τούτο διότι, μέχρι τότε, η αποδεικνυόμενη από την καθημερινή εμπειρία παραδεδεγμένη αλήθεια ήταν ότι η πτώχευση ήταν για τον έμπορο μία πραγματική όχι απλώς οικονομική, αλλά και επαγγελματική, καταστροφή. Εν τοις πράγμασι, ο επιχειρηματίας αποστερούνταν του δικαιώματος να κάνει μία δεύτερη αρχή, ένα καινούργιο ξεκίνημα, αφού η δεκαετία ήταν όχι απλώς εξουθενωτική, αλλά απλώς αποτρεπτική. Διότι, τότε, το σύστημα ήταν ξεκάθαρα τιμωρητικό, και αποσκοπούσε, δίχως να το ορίζει ρητώς, στο στιγματισμό του πτωχεύσαντα, στην έμπρακτη επίδειξη έλλειψης εμπιστοσύνης σε αυτόν και στην απομάκρυνσή του από την αγορά. Η ανωτέρω όμως νομοθετική επιλογή να περιορίσει αυτό το διάστημα στα δύο χρόνια, με την τροποποίηση του σχετικού άρθρ. 168 του Πτωχευτικού Κώδικα προέβλεπε μία πραγματική δεύτερη ευκαιρία.
Το νέο νομοσχέδιο, όμως, κάνει ένα βήμα πίσω, αφού τρέπει την διετία σε τριετία, για τους μη δόλιους ούτως ή άλλως οφειλέτες, επεκτείνοντας αδικαιολόγητα κατά έναν χρόνο την απαλλαγή του οφειλέτη και τη δυνατότητά του να κάνει επανέναρξη, με μόνη πρόφαση το γεγονός ότι η τριετία συνιστά «εύλογο» διάστημα. Εύλογο όμως για ποιον; Διότι, παρά τις εξαγγελίες και τις ελπίδες για μία επιταχυμένη δικαστική διαδικασία πτώχευσης, που μόνον η πρακτική θα αποδείξει, η αλήθεια είναι ότι η τριετία, που μετρά από την κήρυξη της πτώχευσης, μπορεί πολύ εύκολα να ξεπεράσει την τετραετία, αφού μέχρι να εκδοθεί τελεσίδικη απόφαση επί της πτώχευσης θα έχει παρέλθει σχεδόν ένα έτος. Σε όλο αυτό το διάστημα όμως ο έμπορος, ο επαγγελματίας κι όποιος ιδιώτης θα βρίσκεται μετέωρος, αδρανής και άνευ εργασίας. Μάλιστα, εάν ο πτωχεύσας είναι σε κάποια πιο προχωρημένη ηλικία, αυτή η τριετία (ή και περισσότερο) θα σημαίνει αντικειμενικά τον αποκλεισμό του από την αγορά εργασίας, ώστε η εξαγγελλόμενη δεύτερη ευκαιρία να ισοδυναμεί με ολοσχερή οικονομική καταστροφή, τώρα και για το μέλλον.
Ο περιορισμός της δεκαετίας σε διετία ήταν μία κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση. Αντίστροφα, η αύξηση της διετίας σε (τουλάχιστον) τριετία, αποτελεί μία κακή επιλογή, αφού το «εύλογο» χρονικό διάστημα του νομοσχεδίου πρακτικά μπορεί να αποδεικνύεται εντελώς καταστρεπτικό για τον πτωχεύσαντα, κάτι που ο νομοθέτης θα έπρεπε να είχε λάβει υπόψη. Για αυτό και προτείνουμε τη στροφή στην πραγματικά εύλογη ρύθμιση, ήτοι ή τον περαιτέρω περιορισμό του χρόνου απαλλαγής ή έστω τη διατήρηση της προϊσχύουσας διετίας. Η αύξηση του χρονικού διαστήματός της είναι μία ανεπίτρεπτη παλινδρόμηση σε ένα καταργηθέν πια τιμωρητικό σύστημα και σε μία ευνομούμενη κοινωνία όπως η Ελλάδα δεν θα έπρεπε να αποτελέσει νομοθετική επιλογή.
9 Σεπτεμβρίου 2020, 15:44 | Βασιλική Χρηστίδου

Μόνιμος Σύνδεσμος

Λαμβάνοντας υπόψη, ότι:
Ο νέος πτωχευτικός νόμος για τα φυσικά πρόσωπα πρέπει να έχει πιο κοινωνικό χαρακτήρα, ιδίως για το σοβαρότατο ζήτημα της α’κατοικίας, για ευάλωτες ομάδες πληθυσμού, όπως τα άτομα της μέσης και τρίτης ηλικίας, ή άτομα με μόνιμη αναπηρία (άνω του 50%) για τα οποία η δεύτερη ευκαιρία για οικονομική ανάκαμψη ικανής να τους δώσει δεύτερη ευκαιρία απόκτησης κατοικίας είναι λόγω ηλικίας και συνθηκών πρακτικά αδύνατη, επομένως το νομοσχέδιο αυτό ουσιαστικά εγκαταλείπει τους μεσήλικες και τους ηλικιωμένους άστεγους μετά την παρέλευση των 12 ετών!!!
Η οριζόντια και γενικευμενη πρόβλεψη του νόμου για διατήρηση της α’ κατοικίας για 12 έτη έναντι ενοικίου που αναπροσαρμόζεται με τους νόμους της αγοράς, είναι απεχθής για τα μεσήλικα και ηλικιωμένα άτομα των οποίων η οικονομική και κοινωνική κατάσταση χρόνο με το χρόνο κατά κανόνα δυσχεραίνει λόγω ηλικίας.

Η ΠΡΟΤΑΣΗ.
Να υπάρξει πρόβλεψη του πτωχευτικού νόμου, κατ’ εξαίρεση για τα φυσικά πρόσωπα ηλικίας άνω των 50 ετών, να έχουν την επιλογή διατήρησης της επικαρπίας της α’ κατοικίας τους εφ΄όρου ζωής, μετά από οικειοθελη παραχώρηση της ψιλής κυριότητα του ακινήτου στο πιστωτή ή στον φορέα που θα δημιουργηθεί, καταβάλλοντας σε μηνιαίες σταθερές τοκοχρεωλυτικές δόσεις, με το ελάχιστο σταθερό επιτόκιο της αγοράς, και σε ποσοστό 70-80% της αξίας της επικαρπίας, η οποία είναι ποσοστό της πλήρους κυριότητας με βάση την ηλικία του πτωχευμένου επικαρπωτή, όπως ήδη ισχύει (ήτοι στα 5/10 αν ο επικαρπωτής έχει υπερβεί το 40ό ετος της ηλικίας του, στα 4/10 αν ο επικαρπωτής έχει υπερβεί το 50ό ετος της ηλικίας του, στα 3/10 αν ο επικαρπωτής έχει υπερβεί το 60ό ετος της ηλικίας του, στα 2/10 αν ο επικαρπωτής έχει υπερβεί το 70ό έτος της ηλικίας του και τέλος στο 1/10 αν ο επικαρπωτής έχει υπερβεί το 80ό ετος της ηλικίας του. Η δε εφ’όρου ζωής επικαρπία δεν θα παρέχει στον επικαρπωτή το δικαίωμα μεταβίβασής της (με πώληση ή κληρονομιά), σε τρίτα πρόσωπα και επομένως μετά το θάνατο του επικαρπωτή θα συνεννούται με την ψιλή κυριότητα, όπως προβλέπεται ήδη από το νόμο. Κατ’ αυτόν τον τρόπο θα εξασφαλίζεται το κοινωνικό δικαίωμα διαβίου στέγασης του ηλικιωμένου ατόμου στην κατοικία του, έναντι καταβολής ενός εύλογου ποσού σταθερής μηνιαίας δόσης, αντί του ανασφαλούς ποσού ενοικίου που θα αυξομειώνεται κατά το δοκούν και ακολούθως με την πάροδο των ετών θα απειλείται με έξωση στα γεράματά του!!!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ:
Η πρόβλεψη του νόμου για προσωρινή συνέχιση της στέγασης για 12 έτη έναντι καταβολής ενοικίου, που αναπροσαρμόζεται με τους νόμους της αγοράς, με ή χωρίς τη συνδρομή της πολιτείας στην καταβολή του ενοικίου αυτού, είναι απεχθής για πτωχευμένα άτομα τα οποία είναι ηλικιωμένα είτε βρίσκονται στο κατώφλι της τρίτης ηλικίας, ή πάσχουν από μόνιμη αναπηρία άνω του 50%. Είναι γνωστό ότι η ζήτηση στην αγορά εργασίας για άτομα άνω των 50-55 ετών είναι σχεδόν μηδενική, εκτός αν πρόκειται για υψηλόμισθους επιστήμονες, μεγαλογιατρούς και δικηγόρους που ήδη εργάζονται σε κλινικές ή επιχειρήσεις ή διατηρούν γραφείο κλπ, για δε τους πτωχευμένους συνταξιούχους είναι μαθηματικά βέβαιο ότι δεν υπάρχει καμία πιθανότητα ν’αυξήσουν το εισόδημά τους στο μέλλον, εκτός αν κερδίσουν το λαχείο ή κληρονομήσουν κάποιο ισάξιο ακίνητο που να καλύπτει τις στεγαστικές τους ανάγκες που κι αυτό μπορεί να προβλέπει ο νόμος ότι θα παραχωρηθεί ή θα ανταλλαγεί για τη διατήρηση της μίας εκ των δύο κατοικιών.

Τα άτομα ηλικίας άνω 50 ετών, είναι κατά κανόνα πιο ευάλωτα από τους νεότερους με ίδιο μορφωτικό επίπεδο και με μεγαλύτερη δυσκολία θα είναι σε θέση να εξεύρουν τρόπους ν’αξιοποιήσουν τη δεύτερη ευκαιρία από οικονομικής άποψης, καθώς στις ηλικίες άνω των 50 ετών, εκτός σπάνιων εξαιρέσεων, η καριέρα του ατόμου που έχει ανακοπεί είτε λόγω της κρίσης, είτε από άλλη σοβαρή αιτία (προβλήματα υγείας, ανεργία, κλπ ), το άτομο αυτό δεν δύναται να ανακάμψει με την ίδια ευκολία που θα το κάνουν οι νεότεροι. Η δε αγορά εργασίας βαίνει συνεχώς πιο ανταγωνιστική, καθώς οι νέες γενιές που εισβάλλουν σ’αυτήν με περισσότερα εφόδια μορφωτικά, ικανότητες, καινοτομίες κλπ με αμοιβές χαμηλές και άλλα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που εκμηδενίζουν την όποια προσπάθεια του ήδη σε μειονεκτική θέση λόγω πτώχευσης μεσήλικα.

Επειδή τα εισοδήματα της συντριπτικής πλειοψηφίας των οφειλετών που θα υπαχθούν στη διαδικασία πτώχευσης και 2ης ευκαιρίας, θα είναι χαμηλά, πολύ χαμηλά έως και μηδενικά και δεδομένου ότι το σύνολο της ακίνητης περιουσίας των οφειλετών αυτών, θα ρευστοποιηθεί, θα είναι σχεδόν όλοι «ευάλωτοι» με βάση τα εισοδηματικά και περιουσιακά κριτήρια.
9 Σεπτεμβρίου 2020, 13:53 | ΟΡΕΣΤΗΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Αναφορικά με την παράγραφο 8, εάν ο νόμος δεν προβλέψει απαλλαγή απ’ όλα τα επιχειρηματικά χρέη τα οποία κατά την έννοια του νόμου στοιχειοθετούν «αδίκημα» και στην απόλυτη πλειοψηφία των περιπτώσεων καταδικάζονται, θεωρούνται δηλαδή κατά τεκμήριο ότι τελέστηκαν με δόλο, (ενδεικτικά μη πληρωμή επιταγής, μη καταβολή μισθών και αποζημιώσεων, μη καταβολή στο δημόσιο κτλ) δεν παρέχεται στην πραγματικότητα δεύτερη ευκαιρία. Συνεπώς πρέπει να προβλεφθεί ότι μετά από ένα χρονικό διάστημα, τα φυσικά πρόσωπα θα απαλλάσσονται από όλα τα χρέη εκτός από τις περιπτώσεις καταδίκης τους για δόλια χρεοκοπία. Διαφορικά δεν θα μπορούν να επιχειρούν ή να αποκτούν περιουσία εφόσον θα εμφανίζονται εσαεί οφειλέτες.
7 Σεπτεμβρίου 2020, 15:54 | Κωνσταντίνος Ντζούφας

Μόνιμος Σύνδεσμος

Βαρεια αμελεια ειναι ορος που απανταται κυριως στο αστικο δικαιο…αδικοπρακτικη ενοχη δεν υφισταται στην περιπτωση μη καταβολης ΦΠΑ ή και χρεων αφου υφισταται σχεση δημοσιου δικαιου(βλ.αντιστοιχο γερμανικο πτωχευτικο νομο και γερμανική νομολογία:Steuerhinterziehung ist keine die Restschuldbefreiung ausschließende vorsätzlich begangene unerlaubte Handlung i.S. des § 302 Nr. 1 InsO». ).Ωστόσο δεδομένης της συγχυσης που μπορει να προκύψει λογω και μη εξοικειωσης των πολιτικων δικαστων με το φορολογικο και εν γένει δημόσιο δίκαιο πρέπει να διευκρινιστει ότι αφορα ξεκαθαρα αστικες αδικοπρακτικες ενοχές και οχι ποινικα αδικηματα…
7 Σεπτεμβρίου 2020, 13:11 | Μαρία Σπηλιώτη

Μόνιμος Σύνδεσμος

Δεν υπάρχει και πάλι καμία πρόβλεψη για τους Κληρονόμους του Πτωχεύσαντα-Θανόντα.
Δίνεται δηλ. η δυνατότητα απαλλαγής και «Δεύτερης Ευκαιρίας» στον Πτωχεύσαντα, με μόνη την πάροδο συγκεκριμένου χρονικού διαστήματος, αλλά οι Κληρονόμοι του Δεν Δικαιούνται να αιτηθούν Απαλλαγής.

Έτσι, συμβαίνει το εξής αντιφατικό:
Οι Κληρονόμοι του Πτωχεύσαντος (τυπικά και ουσιαστικά Ανεύθυνοι για τα χρέη της πτώχευσης) κληρονομούν τα χρέη τού Πτωχεύσαντος, και επειδή δεν δικαιούνται να αιτηθούν απαλλαγής, υποχρεούνται σε Αποποιήσεις Κληρονομιάς (ακόμα και της κατοικίας τους).
Ενώ ο Πτωχός (Άμεσα Υπεύθυνος για τα χρέη), εάν ζούσε, με τις ίδιες ακριβώς προϋποθέσεις, θα κρινόταν «Συγνωστός» και θα απαλλάσσονταν από τα χρέη του.

Δεν έχει δικαίωμα στη «Δεύτερη Ευκαιρία» και η οικογένεια του Πτωχού ;
7 Σεπτεμβρίου 2020, 12:56 | Δημητρης Καστριωτης

Μόνιμος Σύνδεσμος

Ως προϋπόθεση απαλλαγής του πτωχού προβλέπεται και ότι δεν έχει καταδικαστεί για οιοδήποτε αδίκημα του Ενάτου κεφαλαίου του σχεδίου, ήτοι για χρεοκοπία ή ευνοϊκή μεταχείριση πιστωτή. Ωστόσο, ορισμένα από τα αδικήματα χρεοκοπίας, όπως προβλέπεται μετά την κατάργηση της διάκρισης μεταξύ δολίας και απλής χρεοκοπίας, είναι λογιστικού χαρακτήρα και δεν ενέχουν απαξία – και πάντως δεν ενέχουν δόλια πρόθεση του πτωχού να απομειώσει την περιουσία του ή να διογκώσει τις υποχρεώσεις του. Ενδεικτικά αναφέρεται η μη υποβολή φορολογικών δηλώσεων, η μη σύνταξη απογραφής ή η σύνταξη απογραφής «κατά τρόπο που δυσχεραίνεται η διαπίστωση της κατάστασης της περιουσίας», καθώς και η εξ αμελείας απώλεια βιβλίων ή στοιχείων. Σε τέτοιες περιπτώσεις, όπου δεν υπάρχει δόλος του πτωχού, δεν είναι δικαιοκρατικώς εύλογο να αποκλείεται η απαλλαγή του. Ώστε πρέπει να μεταρρυθμιστεί η σχετική προτεινόμενη διάταξη και να αποτελεί κώλυμα της απαλλαγής μόνο η εκ προθέσεως απόκρυψη περιουσίας, διόγκωση χρεών και διενέργεια ζημιογόνων επιχειρηματικών πράξεων.
7 Σεπτεμβρίου 2020, 12:04 | Δημητρης Καστριωτης

Μόνιμος Σύνδεσμος

Σε συμφωνία με τους παραπάνω σχολιαστές του ίδιου θέματος, σημειώνω ότι η φράση της διάταξης «χρέη που δημιουργήθηκαν από αδίκημα» καταλείπει αμφιβολία ως προς το αν καταλαμβάνει και τα χρέη που δεν»δημιουργούνται» από αδίκημα, αλλά των οποίων η μη πληρωμή αποτελεί αδίκημα. Σε κάθε περίπτωση, εφόσον επιδιώκεται να παρασχεθεί πραγματικά δεύτερη ευκαιρία, η απαλλαγή πρέπει να καταλαμβάνει όλα τα πτωχευτικά/επιχειρηματικά χρέη, όπως τις επιταγές, οφειλές προς το Δημόσιο και τους ασφαλιστικούς οργανισμούς, αποδοχές κ.ο.κ. Διαφορετικά η μελλοντική, μεταπτωχευτική περιουσία του πτωχού θα είναι υπέγγυα για μεγάλο μέρος πτωχευτικών οφειλών, ώστε στην πράξη δεν θα παρέχεται δεύτερη ευκαιρία…
6 Σεπτεμβρίου 2020, 17:39 | ΑΡΓΥΡΗΣ ΑΡΓΥΡΙΑΔΗΣ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η νέα διάταξη είναι από άποψη χρονικού πλαισίου επαχθέστερη της υφιστάμενης (άρθρο 168 ΠτΚ), καθόσον προβλέπει απαλλαγή μετά την 3ετία αντί των 2 ετών που ισχύει σήμερα. Επιπροσθέτως το πρόβλημα παραμένει. Η συντριπτική πλειοψηφία των οφειλών τυποποιούνται ως ποινικά αδικήματα τελεσθέντα με δόλο (μη απόδοση ΦΠΑ και φόρου εισοδήματος, έκδοση ακάλυπτης επιταγής, μη καταβολή δεδολευμένων αποδοχών εργαζομένων κλπ). Συνεπώς λαμβάνοντας υπόψη τη διατύπωση της διάταξης ο οφειλέτης θα απαλλάσσεται μόνον από τα τραπεζικά του χρέη αλλά ουδόλως θα μπορεί να κάνει νέα αρχή (fresh start) σε αντίθεση με όσα επιτάσσει το Κοινοτικό δίκαιο και η κοινή λογική. Σημειωτέον ότι η σχετική Ευρωπαϊκή Οδηγία (1023/2019) δίνει έμφαση στον τρόπο πρόκλησης της αφερεγγυότητας του οφειλέτη και όχι στη φύση του αδικήματος per se. Συνεπώς η διάταξη του άρθρου 103 παρ. 8 μπορεί να αναμορφωθεί ως ακολούθως:
«Δεν απαλλάσσεται ο οφειλέτης που ενήργησε έναντι των πιστωτών του δολίως ή κακόπιστα κατά τη περίοδο συσσώρευσης των χρεών του ή κατά τη διαδικασία αφερεγγυότητας του παρόντος Κώδικα».
4 Σεπτεμβρίου 2020, 16:56 | ΜΑΡΙΝΑ ΜΑΡΟΥΔΗ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Στη παρ.8 του άρθρου 103 προβλέπεται ότι ο οφειλέτης δεν απαλλάσσεται από …. οφειλές που δημιουργήθηκαν από αδίκημα που τελέσθηκε με δόλο ή βαρεία αμέλεια,..»
Επισημαίνουμε ότι στο δίκαιό μας μερικά αδικήματα που έχουν σχέση με επιχειρηματική δραστηριότητα είναι ΤΥΠΙΚΑ δηλαδή θεωρούνται εκ των προτέρων ότι τελέστηκαν με δόλο και πάντα εκδίδονται καταδικαστικές αποφάσεις.Π.χ. Εκδοση ακάλυπτων επιταγών ,μη καταβολή αποδοχών (και αποζημιώσεων)εργαζομένων,οφειλές στο Δημόσιο και στα ασφαλιστικά Ταμεία .
Αν δεν απαλλάσσονται ΠΟΤΈ ΟΙ ΟΦΕΙΛΈΤΕΣ από αυτά ΓΙΑ ΠΟΙΑ ΔΕΥΤΕΡΗ ΕΥΚΑΙΡΊΑ μιλάμε?
Πρέπει οπωσδήποτε να γίνει απαλοιφή της σχετική πρόβλεψης και η διάταξη να διατυπωθεί ως εξής;
«8.Ο οφειλέτης δεν απαλλάσσεται από οφειλές που δημιουργήθηκαν μετά την υποβολή της αίτησης πτώχευσης, και οφειλές διατροφής.»
4 Σεπτεμβρίου 2020, 16:51 | ΦΛΩΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η παρ. 8 εκτός των άλλων έρχεται και σε αντίφαση με την λογική του ίδιου του Αρθρου. Ο πτωχός κρίνεται αρχικά ότι πτώχευσε χωρίς δόλο και εκ των υστέρων του αναγνωρίζεται δόλος για ορισμένες οφειλές. Ο μη δόλιος είναι δόλιος τελικά. Αρα πώς κρίνεται μή δόλιος?
4 Σεπτεμβρίου 2020, 15:45 | ΦΛΩΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η παρ. 8 αποτελεί τον θάνατο της παρούσας νομοθετικής ρύθμισης. Ερχεται δε σε αντίθεση με τον Οδηγία αλλά και με την παρ. 6 του ίδιου άρθρου. Απαγορεύοντας στον Δικαστή να απαλλάξει τον πτωχό από συγκεκριμένα χρέη κρατάει για πάντα «φυλακισμένο» έναν άνθρωπο και αποκλεισμένο από την Οικονομική δραστηριότητα. Το άρθρο 8 θα πρέπει να αλλάξει και να δίνει την δυνατότητα στον Δικαστή να αποφασίσει ελέυθερα.
Σήμερα ο χειρότερος εγκληματίας μπορεί να αναλάβει Δημόσια έργα μετά την πάροδο 3-5 ετών από την καταδίκη του. Με βάση την λογική του Νομοθέτη, παρ. 8, ποτέ κανείς δεν θα απαλλαγεί και για πάντα θα είναι δέσμιος των χρεών τους.
Επαναλαμβάνω ότι στην Ευρώπη υπάρχουν και θα υπάρχουν πολύ πιθο ευνοικά συστήματα απαλλαγής και η λογική του αιώνιου αποκλεισμού στην Ελλάδα θα οδηγήσει Ελληνες πολίτες να μεταναστεύουν και να γυρίζουν με μια δικαστική απόφαση, πρακτικής, απαλλαγής τους.
Η παρ. 9 θα πρέπει να έχει ένα χρονικό όριο άλλως για πάντα θα είναι κάποιος όμηρος μιας διαδικασίας αμφισβήτησης της απαλλαγής του. 12-24 μήνες είναι λογικό όριο για όποιον ενδιαφέρεται να αποκαλύψει έναν απατεώνα.
4 Σεπτεμβρίου 2020, 15:12 | ΦΛΩΡΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ

Μόνιμος Σύνδεσμος

Ο Πτωχευτικός Νόμος ως ισχύει προσφέρει απαλλαγή σε 2 χρόνια και όχι σε 3 που εισάγει η νέα ρύθμιση. Εντός της καταστροφής της Πανδημίας ο Νομοθέτης χειροτερεύει τους όρους της Απαλλαγής, αντί να τους κάνει ευνοικότερους. Ο Οδηγία ορίζει 1-3 έτη και ο Νομοθέτης επιλέγει το δυσμενέστερο. Σαν να ζούμε σε μια κανονική Οικονομία που δεν έχει συμβεί τίποτα από το 2009 και μετά.
Και δεν φτάνει αυτό, ορίζει ο Νομοθέτης ότι θα ισχύσει για όλες τις νέες αιτήσεις πτώχευσης, μετά την 1/1/2021. Δηλάδή θα αιτηθεί κάποιος τον Ιανουάριο του 2021, θα εκδωθεί απόφαση πτώχευσης τον Σεπτέμβριο του 2021 και θα απαλλαχθεί από τις οφειλές του (αν κριθεί χωρίς δόλο) τον Σεπτέμβριο του 2024. Στο ενδιάμεσο, σύμφωνα με την Αιτιολογική, θα ζει στην Μαύρη Οικονομία και δεν θα εισφέρει στην ανάπτυξη της Οικονομίας.
Η ρύθμιση του παρόντος άρθρου δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα. Για τα επόμενα 2-3 χρόνια θα πρέπει να αλλάξει και η απαλλαγή να επέρχεται σε 12 μήνες, ανεξαρτήτου αν έχει κάποιος περιουσία ή όχι όπως ορίζει η παρ. 2. Ακόμα και αυτή η πρόβλεψη είναι εκτός πραγματικότητας καθώς ένας που έχει πέσει έξω είναι έως και αδύνατο να έχει «καθαρή περιουσία» ώστε να συμπεριληφθεί στην διαδικασία αυτή. Αν παραμείνει 3 χρόνια θα εμφανιστεί το φαινόμενο μεταφοράς της μόνιμης κατοικίας στο εξωτερικό και αίτησης απαλλαγής από τις οφειλές σε χώρα που θα προσφέρει ταχύτερη διαδικασία απαλλαγής.
Προφανώς δε η ρύθμιση περι Απαλλαγής θα πρέπει να ισχύσει ως έχει και για τις αιτήσεις πτώχευσης που ειναι σε διαδικασία.
Περαιτέρω ρύθμιση θα πρέπει να γίνει για όσους έχουν πρακτικά πτωχεύσει εδώ και πολλά χρόνια, έχουν πχ αδρανή την εταιρεία για 10 χρόνια. Γενικά εφόσον εκλείπεο ο δόλος δεν πρέπει να υπάρχει κανένα εμπόδιο να ενταχτούν στην ρύθμιση της Απαλλαγής όλοι και να ξεκινήσουν για την 2η Ευκαιρία.
3 Σεπτεμβρίου 2020, 13:50 | Ιωάννης Μεταξάς

Μόνιμος Σύνδεσμος

Η αιτιολογική έκθεση του ν/σ περιλαμβάνει τις εξής φράσεις, για τό άρθρο 103, παράγραφος 1: «Ειδικότερα, για οφειλέτες των οποίων η πτώχευση προκάλεσε την απώλεια της κύριας κατοικίας τους ή πάγιου περιουσιακού τους στοιχείου ή στοιχείων που ως αξία ισούνται κατ’ ελάχιστον προς το 20% του συνολικού τους χρέους (και δεν αποκτήθηκε τους δώδεκα μήνες που προηγήθηκαν της αίτησης πτώχευσης), τότε η απαλλαγή έρχεται στην πρώτη επέτειο της κήρυξης πτώχευσης».

Τα παραπάνω, αφ’ ενός δεν αναφέρονται καθόλου στο παρόν σ.ν., αφ’ ετέρου, δεν μπορούν να συνδυαστούν ομαλώς με το άρθρο 18, παράγραφος 3, ως ανωτέρω.
Επίσης, ο όρος «κύρια κατοικία» διαφέρει από τον όρο «πρώτη κατοικία». Πχ, εάν κάποιος έχει ιδιόκτητο ακίνητο σε κάποιον δήμο, αλλά λόγω εργασίας χρειάζεται να μετακομίσει σε άλλον δήμο και να μένει σε ενοικιαζόμενο σπίτι, τότε κύρια κατοικία του είναι εκεί που διαμένει, αλλά δεν είναι πρώτη!

Πρόταση: α) η φράση της αιτιολογικής έκθεσης, όπως παρατίθεται εντός εισαγωγικών, να περιληφθεί αυτούσια στο άρθρο 103, παράγραφος 1.
β) ο όρος κύρια κατοικία να αντικατασταθεί από τον όρο πρώτη κατοικία, όπως αυτή νοείται από την φορολογική διοίκηση (δηλ. ακίνητο για το οποίο έχει λάβει ο οφειλέτης την έκπτωση / απαλλαγή φόρου πρώτης κατοικίας).

Σχόλια

Υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών

Δικτυακός Τόπος Διαβουλεύσεων