Αρχική ΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΗ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗ ΚΑΙ ΨΗΦΙΑΚΟΣ ΜΕΤΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ ΕΘΝΙΚΟΥ ΦΟΡΕΑ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ (e-Ε.Φ.Κ.Α.)Άρθρο 46 Συμψηφισμός οφειλών προς το ΕΤΕΑΕΠ

Άρθρο 46 Συμψηφισμός οφειλών προς το ΕΤΕΑΕΠ

Οφειλές προς το ΕΤΕΑΕΠ των δικαιούχων επικουρικής σύνταξης ή εφάπαξ παροχής από το ΕΤΕΑΕΠ αποσβένυνται με συμψηφισμό με τις συντάξεις και την εφάπαξ παροχή που δικαιούνται από το ΕΤΕΑΕΠ. Εάν ο οφειλέτης αποβιώσει, οι οφειλές του προς το ΕΤΕΑΕΠ συμψηφίζονται με τυχόν οφειλόμενες σε αυτόν και στους νόμιμους κληρονόμους του αναδρομικές παροχές, προς απομείωση του χρέους, ενώ το υπόλοιπο ποσό αναζητείται από αυτούς κατά την κληρονομική τους μερίδα, σύμφωνα με τις διατάξεις του ΚΕΔΕ. Σε περίπτωση που μεταξύ των κληρονόμων υπάρχουν πρόσωπα, τα οποία έλκουν δικαίωμα σε σύνταξη ή εφάπαξ παροχή από τον οφειλέτη, το ανεξόφλητο ποσό της οφειλής παρακρατείται από το σύνολο των συντάξεων και της εφάπαξ παροχής που τους μεταβιβάζονται ή τους καταβάλλονται, κατά το ποσοστό της σύνταξης ή του εφάπαξ που δικαιούνται από το ΕΤΕΑ.

Σχόλια
  • 7 Φεβρουαρίου 2020, 12:20 | Θεόδωρος Κ. Τέτσιος

    Θέμα: Παρακράτηση του συνόλου των 120 μηνιαίων δόσεων της ρύθμισης του Ν. 4611/2019 από την μηνιαία σύνταξη.

    Προκειμένου να είναι δυνατή η συνταξιοδότησή μας και συγχρόνως να μην απολεσθούν οι καταβλημένες εισφορές μας, να δοθεί λύση με την παρούσα νομοθετική μεταρρύθμιση ώστε να γίνεται ένταξη όλου του υπέρογκου ποσού της οφειλής, πέρα από τις 15.000 € και χωρίς κανένα όριο, στην ρύθμιση των 120 δόσεων, Ν. 4611/2019 | ΕΦΚΑ, με παρακράτηση όλων των ισόποσων μηνιαίων δόσεων, προς το ταμείο ΤΣΜΕΔΕ και το Τεχνικό Επιμελητήριο Ελλάδος, από την μηνιαία σύνταξη.
    Διαφορετικά, η απώλεια της συνταξιοδότησής μας και η απώλεια των ήδη καταβλημένων εισφορών μας, λόγω πραγματικής αδυναμίας εφάπαξ πληρωμής του ποσού άνω των 15.000 €, αποτελούν κατάφωρη, ολοφάνερη, αδικία του ελληνικού κράτους δικαίου.

  • 7 Φεβρουαρίου 2020, 09:43 | ΞΕΝΟΠΟΥΛΟΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ

    Παρακαλώ να ξεκαθαρίσετε τις περιπτώσεις όπου το ΕΤΕΑΕΠ οφείλει ποσά στους ασφαλισμένους του ως αχρεωστήτως καταβληθέντα, όπως είναι η περίπτωσή μου. Πιο συγκεκριμένα:
    – Με το άρθρο 94 παρ. 4 του Ν. 4387/12-05-2016 (ΦΕΚ 85 Α)καταργήθηκε από 1.1.2016 η Ειδική Προσαύξηση του Τομέα Σύνταξης Μηχανικών και Εργοληπτών Δημοσίων Έργων (ΤΣΜΕΔΕ) που προβλέφθηκε με το άρθρο 2 του Ν. 3518/2006.
    – Με την υπ’ αρίθμ. 1540/18-07-2016 απόφαση της Δ.Ε. του ΤΣΜΕΔΕ αποφασίστηκε ότι, για την διευθέτηση της επιστροφής της ειδικής προσαύξησης για το διάστημα από 01/01/2016 και μετά να γίνει συμψηφισμός της εισφοράς από την υπηρεσία των μισθωτών μηχανικών. Επειδή κατά το διάστημα που μεσολάβησε μέχρι την εφαρμογή της ανωτέρω απόφασης λύθηκε, κατόπιν παραίτησής μου για να εργαστώ εκτός δημοσίου, η υπαλληλική μου σχέση με τη Δημόσια υπηρεσία που εργαζόμουν, δεν ήταν δυνατή η επιστροφή, μέχρι και σήμερα, του ποσού που μου κρατήθηκε υπέρ Ειδικής Προσαύξησης Τ.Σ.Μ.Ε.Δ.Ε. για το χρονικό διάστημα από 01-01-2016 έως και 31-06-2016.
    – Μέχρι και σήμερα έχω υποβάλλει αιτήσεις (αρχικά στο ΤΣΜΕΔΕ και στη συνέχεια στο ΕΤΕΑΕΠ), αλλά στις απαντήσεις που έλαβα κανένας από του ανωτέρω φορείς δεν μου έχει απαντήσει σοβαρά και υπεύθυνα.
    Πιθανολογώ ότι περιπτώσεις σα τη δική μου μπορεί να είναι ελάχιστες, ωστόσο ο Νομοθέτης οφείλει να μεριμνήσει για ΟΛΟΥΣ!

  • 4 Φεβρουαρίου 2020, 10:32 | Βασίλειος Κωνσταντίνου Αλεξάνδρου

    Κύριε Υπουργέ,

    Θα παρακαλούσα να δώσετε νομοθετική λύση ώστε να διορθωθεί και να αρθεί η παρακάτω περιγραφόμενη εμπλοκή-αδικία στην απονομή Κύριας Σύνταξης.

    Δεν φτάνει που εγώ, και υποθέτω πολλοί άλλοι όμοιοί μου, καταστραφήκαμε επαγγελματικά και οικονομικά λόγω κρίσης, τώρα δεν μπορούμε και να συνταξιοδοτηθούμε παρ’ όλες τις τυμπανοκρουσίες ότι η ένταξη στην ρύθμιση του Ν.4611/2019 (ρύθμιση σε 120 δόσεις των οφειλών σε Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης) θα έλυνε το θέμα της απονομής Κύριας Σύνταξης.

    Η περίπτωσή μου έχει ως εξής:

    – Την 30-01-2013 με Αρ. Πρωτ. 2203 έκανα αίτηση θεμελίωσης δικαιώματος με αναγνώριση πλασματικού χρόνου 2 έτη και 3 μήνες.

    – Την 20-01-2016 με Αρ. Πρωτ. 1076 έκανα αίτηση (τροποποίησης ως προς τον αιτούμενο χρόνο) της με Αρ. Πρωτ. 2203/30-01-2013 αίτησής μου, με αίτημα την αναγνώριση πλασματικού χρόνου 1 έτους και 3 μηνών στον Κλάδο Κύριας Σύνταξης για κατοχύρωση συνταξιοδοτικού δικαιώματος έτους 2012 (όπως ακριβώς αναγραφόταν στο έντυπο της αίτησης).

    – Με το υπ’ αριθμ. 1657722/22-12-2917 έγγραφο του: «ΥΠΟΥΡΓΕΙΟ ΕΡΓΑΣΙΑΣ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗΣ-ΕΝΙΑΙΟΣ ΦΟΡΕΑΣ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗΣ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ-ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΣΥΝΤΑΞΕΩΝ ΚΑΙ ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ του ΤΟΜΕΑ ΜΗΧΑΝΙΚΩΝ & ΕΡΓΟΛΗΠΤΩΝ ΔΗΜΟΣΙΩΝ ΕΡΓΩΝ-Τμήμα: ΑΣΦΑΛΙΣΗΣ ΚΥΡΙΑΣ ΣΥΝΤΑΞΗΣ» μου κοινοποιήθηκε η υπ’ αριθμ. 607/07-12-2917 Απόφαση αναγνώρισης 1 χρόνου, 3 μηνών και 0 ημερών, ως χρόνο ασφάλισης στην ΚΥΡΙΑ ΣΥΝΤΑΞΗ τον πλασματικό χρόνο σπουδών.

    – Υπέβαλα αίτηση συνταξιοδότησης (στο ΕΤΑΑ-Τομέας Μηχανικών, Υποκατάστημα Θεσσαλονίκης) στις 29/12/2016 με Αρ. Πρωτ. 19032, μετά από 37 χρόνια ασφαλιστικού βίου (από 14-03-1979), όλα ως ασφαλισμένος του πρώην ΕΤΑΑ (ΤΣΜΕΔΕ) και σε ηλικία 62 ετών, διακόπτοντας την επαγγελματική μου δραστηριότητα.

    – Την 16-09-2019 υπέβαλα αίτηση ρύθμισης των οφειλών μου στον ασφαλιστικό φορέα στις 120 δόσεις του Ν.4611/2019 με αριθμό υποβολής 173588.

    Μέχρι σήμερα (Φεβρουάριος 2020) δεν μου έχει απονεμηθεί Κύρια Σύνταξη.

    Προ ημερών (11-11-2019) έλαβα πληροφοριακό (ανεπίσημο) mail απάντηση από τον ΕΦΚΑ (Τμήμα οφειλών) όσον αφορά την αίτησή μου για ένταξή στις 120 δόσεις του Ν.4611/2019 και τον προσδιορισμό της οφειλής μου. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι μπαίνει (μέχρι τότε δεν το γνώριζα) το θέμα της εφ’ άπαξ εξόφλησης της οφειλής άνω του ορίου των 15.000 Euro για ένταξη στην ρύθμιση των 120 δόσεων.

    Αν κατάλαβα καλά, επειδή η οφειλή μου υπερβαίνει τα 15.000 Euro, θα πρέπει να πληρώσω μετρητά το υπερβάλλον ποσό (το οποίο δεν υπάρχει και θα πρέπει να δανειστώ), να ενταχθούν οι 15.000 Euro στην ρύθμιση των 120 δόσεων, να εκδοθεί η οριστική πράξη απονομής Κύριας Σύνταξης (παρακρατώντας από αυτήν το μηνιαίο ποσό της ρύθμισης) και να μου καταβάλουν αναδρομικά τα οφειλόμενα 36 μηνών.

    Το θεωρώ παράλογο και άδικο, για κάποιον που επί χρόνια πλήρωνε ανελλιπώς όλες του τις υποχρεώσεις, αναγκάστηκε να δημιουργήσει το χρέος λόγω καταστροφής της επαγγελματικής δραστηριότητας από την οικονομική κρίση και τώρα αδυνατεί να ανταποκριθεί σε βασικές ανάγκες επιβίωσης, να υποχρεώνεται να δανειστεί (από πού;) για να πάρει σύνταξη.

    Στον τον Ν.4611/2019 (ρύθμιση σε 120 δόσεις των οφειλών σε Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης), στο Άρθρο 1-Πεδίο Εφαρμογής, Παράγραφος 1, αναφέρεται: «Το σύνολο των οφειλών προς Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης, που δημιουργήθηκαν έως και 31-12-2018, υπάγονται σε ρύθμιση, κατόπιν αίτησης του οφειλέτη, σύμφωνα με τις διατάξεις του παρόντος κεφαλαίου.»

    Όμως, στο Άρθρο 9-Δικαίωμα Συνταξιοδότησης, του Ν.4611/2019, Παράγραφος 1, σε αντίθεση με τα παραπάνω, αναφέρεται: «Αν η οφειλή που υπάγεται σε ρύθμιση όπως αυτή προκύπτει μετά τον υπολογισμό της σύμφωνα με τις διατάξεις των Άρθρων 2 έως 6, είναι κάτω από το όριο που ορίζεται από τις διατάξεις της Παραγράφου 2 και της Περίπτωσης α’ της Παραγράφου 4 του Άρθρου 61 του Ν.3863/2010 (Α’ 115) και του πρώτου εδαφίου της Παραγράφου 2, του Άρθρου 68, του Ν.4144/2013 (Α’ 88), ο οφειλέτης δικαιούται απονομής σύνταξης, εφόσον πληρούνται και οι λοιπές συνταξιοδοτικές προϋποθέσεις.»

    Σε πρόσφατη κωδικοποίηση, μετά τις αλλαγές που επήλθαν με τον Ν.4611/2019, η Παράγραφος 2 του Άρθρου 61-Έναρξη καταβολής σύνταξης σε οφειλέτη, του Ν.3863/2010 (Α’ 115) αναφέρει: «Η σύνταξη καταβάλλεται από την ημερομηνία που ορίζουν οι καταστατικές διατάξεις του ασφαλιστικού φορέα, αν το οφειλόμενο ποσό δεν είναι μεγαλύτερο των είκοσι (20) μηνιαίων συντάξεων κατώτατων ορίων, όπως αυτά ισχύουν κάθε φορά για καθέναν ασφαλιστικό οργανισμό.»

    Στον Ν.3863/2010 (Α’ 115), Άρθρο 61-Έναρξη καταβολής σύνταξης σε οφειλέτη, δεν υπάρχει Παράγραφος 4, άρα ούτε και Περίπτωση α’ αυτής, όπως φαίνεται στην πρόσφατη κωδικοποίηση, μετά τις αλλαγές που επήλθαν με τον Ν.4611/2019.

    Η αρχική Παράγραφος 2 του Άρθρου 61-Έναρξη καταβολής σύνταξης σε οφειλέτη, του Ν.3863/2010 (Α’ 115) αναφέρει: «Η σύνταξη καταβάλλεται από την ημερομηνία που ορίζουν οι καταστατικές διατάξεις του ασφαλιστικού φορέα, αν το οφειλόμενο ποσό προσαυξημένο με τα πρόσθετα τέλη και λοιπές επιβαρύνσεις δεν είναι μεγαλύτερο των τριάντα (30) μηνιαίων συντάξεων κατώτατων ορίων λόγω γήρατος για καθέναν ασφαλιστικό οργανισμό, με ανώτατο όριο το ποσό των 15.000 ευρώ.»

    Η αρχική Περίπτωση α’ της Παραγράφου 4 του Άρθρου 61-Έναρξη καταβολής σύνταξης σε οφειλέτη, του Ν.3863/2010 (Α’ 115) αναφέρει: «Ειδικά για τους δικαιούχους του ΟΑΕΕ, το ανώτατο όριο της παραγράφου 2 είναι το ποσό των είκοσι χιλιάδων (20.000) ευρώ.»

    Σας παρακαλώ Κύριε Υπουργέ,

    για να αρθεί αυτή η εμπλοκή-αδικία, να δώσετε νομοθετική λύση στο παραπάνω πρόβλημα με κατάργηση της Παραγράφου 2 του Άρθρου 61 του Ν.4611/2019 όπως κατ’ επέκταση και κατάργηση της Παραγράφου 2 και της Περίπτωσης α’ της Παραγράφου 4 του Άρθρου 61 του Ν.3863/2010 (Α’ 115), ώστε να είναι δυνατή η συνταξιοδότησή μας με κάποια ή με όλες τις παρακάτω προτάσεις, ως εξής:

    Α. Με ένταξη όλου του ποσού της οφειλής (χωρίς κανένα όριο) στην ρύθμιση των 120 δόσεων και παρακράτηση των δόσεων από την μηνιαία σύνταξη, όπως αναφέρει η Παράγραφος 1, Άρθρο 1-Πεδίο Εφαρμογής, του Ν.4611/2019 ότι υπάγεται το σύνολο των οφειλών προς Φορείς Κοινωνικής Ασφάλισης.

    Β. Με συμψηφισμό του υπερβαίνοντος τις 15.000 Euro ποσού με τα αναδρομικά οφειλόμενα ποσά από την ημερομηνία αίτησης συνταξιοδότησης και οι 15.000 Euro να ενταχθούν στις 120 δόσεις ή

    Γ. Με συμψηφισμό του ποσού της συνολικής οφειλής με τα αναδρομικά οφειλόμενα ποσά από την ημερομηνία αίτησης συνταξιοδότησης.

    Σας Ευχαριστώ
    Βασίλειος Κ. Αλεξάνδρου

Σχόλια