Άρθρο 22

Το άρθρο 2 του ν. 4387/2016 αντικαθίσταται ως ακολούθως:
«Άρθρο 2
Εννοιολογικοί Προσδιορισμοί
Για τους σκοπούς του παρόντος νόμου νοούνται ως:
– Ασφαλισμένοι: Τα πρόσωπα που υποχρεούνται να καταβάλλουν ασφαλιστικές εισφορές από την παροχή εξαρτημένης εργασίας έναντι αμοιβής ή από την άσκηση ελευθέρου επαγγέλματος ή αυτοαπασχόληση ή την άσκηση αγροτικού επαγγέλματος.
– Έμμεσα ασφαλισμένοι: τα μέλη οικογένειας των ασφαλισμένων καθώς και των συνταξιούχων γήρατος, αναπηρίας και θανάτου.
– Εργοδότες: τα φυσικά ή νομικά πρόσωπα δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου, για λογαριασμό των οποίων παρέχουν την εργασία τους οι μισθωτοί εργαζόμενοι.
– Συνταξιούχοι:τα πρόσωπα τα οποία μετά την συμπλήρωση των προβλεπομένων προϋποθέσεων λαμβάνουν σύνταξη γήρατος, αναπηρίας ή θανάτου.
-Σύνταξη: Το ποσό που καταβάλλεται στους συνταξιούχους ως αναπλήρωση του εισοδήματος μετά την αποχώρηση τους από την ενεργό απασχόληση και αποτελείται από το άθροισμα της εθνικής και της ανταποδοτικής σύνταξης.
– Εθνική σύνταξη: Το ποσό της σύνταξης που χρηματοδοτείται από τον Κρατικό Προϋπολογισμό.
-Ανταποδοτική σύνταξη: το ποσό της σύνταξης, που αντιστοιχεί στην καταβολή ασφαλιστικών εισφορών βάσει των συντάξιμων αποδοχών, του χρόνου ασφάλισης και του ποσοστού αναπλήρωσης.
– Προαιρετική ασφάλιση: η συνέχιση της ασφάλισης στον Ε.Φ.Κ.Α. μετά την διακοπή της ασφαλιστέας απασχόλησης ή ιδιότητας.
– Πολλαπλή καταβολή εισφορών : η υποχρεωτική καταβολή εισφορών μετά την 1.1.2017 για την εκ παραλλήλου άσκηση: α) μισθωτής εργασίας σε περισσότερους του ενός εργοδότες ή, β) μισθωτής εργασίας και αυτοτελούς ή ελεύθερου επαγγέλματος ή, αγροτικής απασχόλησης γ) και αυτοτελούς και ελεύθερου επαγγέλματος ή αγροτικού επαγγέλματος
– Παράλληλη ασφάλιση: η ασφάλιση που έχει πραγματοποιηθεί πριν την 1.1.2017 σε δύο ή περισσότερους φορείς λόγω παροχής μισθωτής εργασίας ή λόγω άσκησης εκ παραλλήλου μισθωτής και αυτοτελούς ή ελεύθερου επαγγέλματος ή αγροτικής απασχόλησης σε διαφορετικούς φορείς, τομείς ή λογαριασμούς που εντάχθηκαν στον Ε.Φ.Κ.Α. έως την έναρξη λειτουργίας του.
-Πολλαπλή ασφάλιση : η παροχή εργασίας σε περισσότερους του ενός εργοδότες ή ασφάλιση με διαφορετικές ιδιότητες στον ίδιο φορέα ή το δημόσιο, εφόσον προβλέπονταν υποχρεωτική καταβολή περισσότερων της μιας ασφαλιστικών εισφορών .
– Διαδοχική ασφάλιση: η ασφάλιση που έχει πραγματοποιηθεί έως 1-1-2017 σε διαδοχικά χρονικά διαστήματα και σε διαφορετικούς φορείς, τομείς ή λογαριασμούς που εντάχθηκαν στον Ε.Φ.Κ.Α..
-Αυτοτελώς Απασχολούμενοι: τα πρόσωπα που ασκούν ανεξάρτητο επάγγελμα για το οποίο υπάγονται βάσει γενικών, ειδικών ή καταστατικών διατάξεων στην ασφάλιση του πρώην ΕΤΑΑ.
-Ελεύθεροι επαγγελματίες : τα πρόσωπα που ασκούν ελεύθερο επάγγελμα για το οποίο υπάγονται βάσει γενικών, ειδικών ή καταστατικών διατάξεων στην ασφάλιση του πρώην ΟΑΕΕ.
-Αγρότες : Τα πρόσωπα που ασκούν αγροτική απασχόληση και βάσει γενικών, ειδικών ή καταστατικών διατάξεων υπάγονται στην ασφάλιση του πρώην ΟΓΑ, με εξαίρεση τους εκμεταλλευτές φωτοβολταϊκών συστημάτων, τους εργάτες γης που αμείβονται με εργόσημο, τους επαγγελματοβιοτέχνες που υπάγονται στην ασφάλιση του πρώην ΟΓΑ με εισοδηματικά – πληθυσμιακά κριτήρια, τους ιδιοκτήτες τουριστικών καταλυμάτων.».

  • 7 Φεβρουαρίου 2020, 17:56 | ΒΑΣΙΛΑΤΟΣ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

    Αναφορικά με την «Εθνική σύνταξη», αυτή αποτελεί μη ανταποδοτική παροχή και αποτελεί καλλιέργεια της νοοτροπίας του ανεύθυνου και εξαρτωμένου από κρατικά επιδόματα πολίτη ΔΕΝ δικαιολογείται. Όποιος επιθυμεί να έχει μεγαλύτερη σύνταξη μπορεί να καταβάλλει αντίστοιχες πρόσθετες εισφορές. ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ η κατάργηση για τους νεοασφαλιζομένους της «Εθνικής σύνταξης» (Άρθρο 7 και όπου αλλού αναφέρεται Ν. 4387/2016).
    Αναφορικά με τους «Αυτοτελώς Απασχολουμένους», αυτοί είναι αυτοτελώς ασχολούμενοι. Ο απασχολούμενος διατρίβεται με εκτός της εργασιακής του ενασχόλησης αντικείμενα. ΠΡΟΤΕΙΝΕΤΑΙ να αλλάξει σε όλο το νομοσχέδιο ο όρος «αυτοαπασχολούμενος» σε «αυτοασχολούμενος» και η «απασχόληση» σε «ενασχόληση» π.χ. «Αγρότες» ΔΕΝ είναι «τα πρόσωπα που ασκούν αγροτική απασχόληση» αλλά «τα πρόσωπα που έχουν αγροτική ενασχόληση».

  • 7 Φεβρουαρίου 2020, 07:31 | Χριστοδούλου Νικόλαοσ

    στον εννοιολογικό προσδιορισμό »Παράλληλη ασφάλιση»δεν αναφέρεται η υποχρεωτική υπαγωγή λόγω ιδιότητας σε ένα ή περισσότερους φορείς (υπάρχει σχετική αναφορά στο άρθρο 17 παρ. 2 του Ν.4387/2016)

  • 5 Φεβρουαρίου 2020, 20:33 | SERFRANS

    Για ένα δίκαιο συνταξιοδοτικό σύστημα να μην χορηγείται εθνική σύνταξη αλλά μόνο ανταποδοτική ως εξής:
    Για τα 20 πρώτα χρόνια εργασιακής ασφάλισης να καταβάλλεται το 40% του μέσου συντάξιμου μισθού. Για κάθε χρόνο πέραν των 20 να λαμβάνουν επί πλέον 2% έτσι ώστε στα 40 χρόνια να έχουν το 80% του συντάξιμου μισθού και στα 50 χρόνια το 100% του συντάξιμου μισθού.Για τα χρόνια από 20 έως τα 15 να υπάρχει μείωση 1% από το 40% για κάθε χρόνο με καταληκτικό το 35% για τα 15 χρόνια.
    Να τεθεί πλαφόν για το ποσόν της ανώτερης και κατώτερης σύνταξης.
    ΟΛΗ Η ΣΥΝΤΑΞΗ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΓΓΥΗΜΕΝΗ ΑΠΟ ΤΟ ΚΡΑΤΟΣ.

  • 2 Φεβρουαρίου 2020, 14:14 | ΚΑΛΑΜΑΤΙΑΝΟΣ

    Κάποια στιγμή πρέπει να συγχρονισθεί η φορολογική με την ασφαλιστική νομοθεσία, τουλάχιστον ως προς τις έννοιες των λέξεων.
    Σύμφωνα με την φορολογική νομοθεσία (Ν.2238/1994, άρθρο 48, παρ.1) οι μηχανικοί, γιατροί και οι δικηγόροι θεωρούνται ελεύθεροι επαγγελματίες. Όλοι αυτοί ασφαλίζονταν στο ΕΤΑΑ.
    Με το παρόν άρθρο(άρθρο 22-Εννοιολογικοί προσδιορισμοί)του ασφαλιστικού νόμου, οι ασφαλιζόμενοι στον ΕΤΑΑ (δηλ. οι μηχανικοί, γιατροί δικηγόροι) θεωρούνται αυτοτελώς απασχολούμενοι (ασκούν ανεξάρτητο επάγγελμα), ενώ ως ελεύθεροι επαγγελματίες θεωρούνται οι ασκούντες ελεύθερο επάγγελμα, που σύμφωνα με τον φορολογικό νόμο είναι τα προαναφερόμενα επαγγέλματα.
    Δηλαδή, οι μηχανικοί-γιατροί και δικηγόροι είναι, φορολογικά, ελεύθεροι επαγγελματίες, ενώ ασφαλιστικά είναι αυτοτελώς απασχολούμενοι.
    Ταυτοποιείστε επιτέλους τις έννοιες για να ξέρουμε και εμείς τι είμαστε.

  • 1 Φεβρουαρίου 2020, 18:47 | Αλέξιος Ροντόπουλος

    Στους εννοιολογικούς προσδιορισμούς θα πρέπει να επεξηγούνται επαρκώς όλοι οι όροι που χρησιμοποιούνται στο κείμενο. Για παράδειγμα, ο όρος «ποσοστό αναπλήρωσης», παρόλο που χρησιμοποιείται συνεχώς, δεν προσδιορίζεται ούτε εξηγείται. Όσο και αν κάποιες έννοιες είναι αυτονόητες για όσους ασχολούνται συνεχώς με τα ασφαλιστικά ζητήματα, δεν συμβαίνει αυτό για όλους.

  • Στο άρθρο 22 του ασφαλιστικού νομοσχεδίου που αναφέρεται στην τροποποίηση του άρθρου 2 Ν. 4387/2016 (εννοιολογικοί προσδιορισμοί) δεν επανεξετάζεται καθόλου το κριτήριο της 40ετούς διαμονής για τον υπολογισμό της εθνικής σύνταξης, το οποίο έχει οδηγήσει από την ψήφιση του Ν. 4387/2016 σε ουσιωδώς μειωμένες συντάξεις και θίγει αρκετές κατηγορίες ασφαλισμένων, παρά το γεγονός ότι έχουν διανύσει τα απαιτούμενα έτη ασφάλισης για τη θεμελίωση του συνταξιοδοτικού τους δικαιώματος.

  • 28 Ιανουαρίου 2020, 22:06 | Αντώνης Β.

    Δεν ξέρω αν προβλέπεται καμιά αλλαγή για τους ιδιοκτήτες τουριστικών καταλυμάτων σε χωριά κάτω των 500 κατοίκων (που πριν το 2016 μπορούσαν να επιλέξουν το ασφαλιστικό καθεστώς του ΟΓΑ),αλλά με το προηγούμενο ασφαλιστικό καθεστώς (από το 2017 και μετά) ήταν σχεδόν αδύνατον να πληρωθούν τα 180€ ως μηνιαία ασφαλιστική εισφορά στην κατώτερη κατηγορία του πρώην ΟΑΕΕ (πόσο μάλλον τα 210€ που θα ισχύουν τώρα) και σε συνδυασμό και με την προκαταβολή φόρου επόμενης χρονιάς (δεν έχω ακούσει αλήθεια να ισχύει αυτό το μέτρο πουθενά στον κόσμο) καθιστούν αδύνατη την οποιαδήποτε λειτουργία τουριστικών καταλυμάτων σε ορεινά επαρχιακά μέρη με μικρή επισκεψιμότητα.