- Δικαίωμα υποψηφιότητας για το αξίωμα του Πρύτανη έχουν οι καθηγητές πρώτης βαθμίδας του οικείου Α.Ε.Ι., οι οποίοι τελούν σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης κατά τον χρόνο διενέργειας των εκλογών. Δικαίωμα υποψηφιότητας για το αξίωμα του Αντιπρύτανη έχουν οι καθηγητές πρώτης βαθμίδας και οι αναπληρωτές καθηγητές, οι οποίοι τελούν σε καθεστώς πλήρους απασχόλησης κατά τον χρόνο διενέργειας των εκλογών.
- Δεν επιτρέπεται να θέσουν υποψηφιότητα τα μέλη Δ.Ε.Π., τα οποία αποχωρούν από την υπηρεσία λόγω συμπλήρωσης του ανώτατου ορίου ηλικίας κατά τη διάρκεια της θητείας της προκηρυσσόμενης θέσης.
- Το ίδιο πρόσωπο δεν επιτρέπεται να είναι υποψήφιο και να εκλεγεί στο αξίωμα του Πρύτανη για δεύτερη θητεία στο ίδιο Ίδρυμα. Το ίδιο πρόσωπο δεν επιτρέπεται να είναι υποψήφιο και να εκλεγεί στα αξιώματα του Πρύτανη και του Αντιπρύτανη, αθροιστικά και στα δύο αξιώματα, για περισσότερες από δύο (2) θητείες στο ίδιο Ίδρυμα.
Θα πρέπει να επανεξετασθεί η τελευταία παράγραφος. Το να αποκλείεις εξ αρχής υποψηφίους για επόμενες θητείες δεν συνιστά άσκηση χρηστής διοίκησης.
Θεωρώ ότι είναι καλό να υπάρχει μία πρυτανική θητεία διότι έτσι προωθείται ο πλουραλισμός, η ελεύθερη έκφραση απόψεων και ιδεών και συνάμα αποφεύγονται οι αντιλήψεις περί «καθεστώτος και καρέκλας» και η φθορά που διακατέχει τα άτομα που είναι χρόνια σε μια πρυτανική θέση.
Ο περιορισμός μίας μόνο θητείας για τον Πρύτανη είναι σύμφωνος με το πρόγραμμα της ΝΔ. Η μεταβατική διάταξη στο άρθρο 93 επί του άρθρου αυτού πρέπει να απαλειφθεί.
Κατατίθενται απόψεις περί περιορισμού του δικαιώματος του εκλέγεσθαι κλπ. Οι καθεστωτικές λογικές που μερικοί εγκαθιστούν και η διοχέτευση πόρων του Πανεπιστημίου μόνο σε “ημέτερους” και “ισχυρούς” καθηγητές για τη διαιώνιση του καθεστώτος είναι επίσης δικαίωμα;
Ο ορισμός για μία μόνο θητεία για τον Πρύτανη είναι συνεπής με το πρόγραμμα της ΝΔ. Απόψεις περί του αντιθέτου είναι εκ του πονηρού.
Είναι βασικό κάθε εκλογική διαδικασία να μη δημιουργεί μια καθεστηκυία αντίληψη και αυτό διασφαλίζεται μέσω της εναλλαγής.
Το εκλεκτορικό σώμα της ακαδημαικής κοινότητας διαθέτει όλα τα απαραίτητα προσόντα για να επιλέξει τα διοικητικά της όργανα. Η εκλογική διαδικασία πρέπει να είναι ανοιχτή, να πληρεί τις αρχές της δημοκρατίας και οι άξιοι άνθρωποι να μπορούν να εκπροσωπήσουν τα συμφέροντα μας. Πρέπει να απελευθερωθεί από διατάξεις και νομοσχέδια και να υπόκειται μόνο στην ελεύθερη κρίση του εκλογικού σώματος.
Το ελληνικό πανεπιστήμιο έχει καταφέρει να επιβιώσει και να αναδειχθεί μέσα από δύσκολες συνθήκες. Τα προβλήματα πολλά και οι λύσεις απαιτούν σύνεση, λογική, ικανότητα και διοικητική δεξιότητα. Αν βρεθεί ο άνθρωπος να εκπληρώνει αυτές τις προυποθέσεις τότε δικαιούται αυτού του αξιώματος για όσο απαιτείται προκειμένου να πετύχει τους στόχους.
Πως είναι δυνατόν να αποκλείονται εκ προοιμίου άξιοι και ικανοί από τη διεκδίκηση μιας ακόμα ευδόκιμης θητείας; Μήπως εκεί στο υπουργείο να ξανασκεφτούν την παραγραφο 3;
Με το παρόν άρθρο περιορίζεται το δικαίωμα υποψηφιότητας από τα μέλη ΔΕΠ στους καθηγητές α’ βαθμίδος και του αναπληρωτές καθηγητές χωρίς επαρκή αιτιολόγηση.
Επίσης, με το παρόν Σ/Ν καταργείται η προαπαιτούμενη συμπλήρωση τριετίας πλήρους απασχολήσεως στο οικείο ΑΕΙ, και πάλι χωρίς επαρκή αιτιολόγηση.
Τέλος, με το παρόν περιορίζεται ο εκάστοτε Πρύτανις στη μία (1) θητεία, αντί των δύο (2), και πάλι χωρίς επαρκή αιτιολόγηση. Αυτός ο περιορισμός έρχεται ουσιαστικά αντίθετος με τους στόχους του ν.4653/2020, καθώς καθιστά δύσκολο τον μακροχρόνιο σχεδιασμό και περιορίζει τη στρατηγική του καθενός ΑΕΙ σε ορίζοντες τετραετίας. Πέραν αυτού, είναι σπάνιο, σχεδόν ανύπαρκτο το όριο μίας (1) θητείας σε οποιοδήποτε αιρετό αξίωμα· το πλέον συνηθισμένο είναι στις δύο (2) θητείες.
Προτείνεται η διατήρηση του ορίου θητείας των Πρυτάνεων στις δύο (2) θητείες και, ελλείψει επαρκούς αιτιολογήσεις, η διατήρηση και της προαπαιτουμένης τριετίας πλήρους απασχολήσεως στο οικείο ΑΕΙ και του δικαιώματος υποψηφιότητας για όλα τα μέλη ΔΕΠ.
Θα πρέπει να γίνει ρύθμιση ηλικιακή, ώστε η δυνατότητα συνταξιοδότησης στα 68 έτη να επεκταθεί σε όλους, για να υπάρχει ισότιμη μεταχείριση στο δικαίωμα υποβολής υποψηφιοτήτων.
Οι δημοκρατικοί θεσμοί έχουν οδηγήσει στην ανάδειξη σημαντικών προσωπικοτήτων, που εκφράζουν τις πολιτικές και πνευματικές ανησυχίες κάθε εποχής. Αυτοί οι θεσμοί αποκτούν ακόμη μεγαλύτερη βαρύτητα στο χώρο του Πανεπιστημίου-κοιτίδα πολιτισμού και δημοκρατίας. Ας εφαρμόσουμε λοιπόν έμπρακτα τη δημοκρατία όπως αξίζει στα ελληνικά ιδρύματα. Όποιος επιθυμεί θέτει υποψηφιότητα και καθένας ψηφίζει αυτόν που τον εκφράζει. Καμία, μία, δύο, ή όσες φορές μια υποψηφιότητα τον εκπροσωπεί, τον ίδιο και τα ιδεώδη του ιδρύματος του.
Το δικαίωμα του εκλέγεσθαι είναι το δικαίωμα που έχουν οι Έλληνες πολίτες να θέτουν υποψηφιότητα και να εκλέγονται ως αντιπρόσωποι ενός εκλογικού σώματος. Κανένας λόγος η πρυτανικές αρχές να αποτελούν εξαίρεση.
Η παράγραφος 3 θεωρώ ότι αποτελεί έμμεση προσβολή στο πρόσωπο του εκάστοτε διοικούντος τα εκπαιδευτικά ιδρύματα.
Η συνέχεια στην διοίκηση των ΑΕΙ είναι το μόνο καλό που θα μπορούσε να υπάρξει διαχρονικά προς όφελος των φοιτητών και της Παιδείας και αυτό καμία σχέση δεν έχει με συγκεκριμένα πρόσωπα. Η με οποιονδήποτε τρόπο διάσπασή της είναι ένα πολύ σημαντικό μειονέκτημα και γεννά πολλά προβλήματα για τα ΑΕΙ. Δηλαδή, κάποιος που έχει μάθει πια τα προβλήματα και έχει χειριστεί θέματα δεν μπορεί να αποκλείεται από την εκλογική διαδικασία. Η επιλογή για εναλλαγή στα όργανα διοίκησης είναι όπλο στα χέρια της ακαδημαϊκής κοινότητας και όχι νομοθέτημα του υπουργείου.
Το Υπουργείο Παιδείας επιχειρώντας με ανορθόδοξο τρόπο «να διευθετήσει» το θέμα της εκλογής των Πρυτάνεων καταφέρνει να διεγείρει την διαμαρτυρία της πανεπιστημιακής κοινότητας (μελών ΔΕΠ και φοιτητών. Ο μοναδικός στόχος, της αναβάθμισης των Ανωτάτων Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων, δεν επιτυγχάνεται με περιορισμούς και όρια στη θητεία αλλά με την υποστήριξη εκείνου του Πρύτανη που αναμφίβολα παράγει έργο, το οποίο θα κρίνεται κάθε φορά μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες και ανάλογα θα επιδοκιμάζεται ή θα αποδοκιμάζεται.
Μόνος στόχος του υπουργείου παιδείας στο θέμα της διοίκησης των ΑΕΙ πρέπει να είναι η στήριξη των σοβαρών ανθρώπων – επιστημόνων που αγωνίζονται, επικεντρωμένοι στο έργο τους για την μετάδοση μιας ποιοτικής εκπαίδευσης, σύμφωνα με τις επιταγές της εποχής. Η εναλλαγή των προσώπων στην διοίκηση αφορά την ακαδημαϊκή κοινότητα και μόνο, το εκλεκτορικό σώμα της οποίας διαθέτει τους μηχανισμούς για την ανάλογη αποδοχή ή απόρριψη. Οι οποίο περιορισμοί περιττεύουν.
Είναι τουλάχιστον αστείο σήμερα να μιλάμε για όρια και περιορισμούς στην Πρυτανική θητεία όταν δεν υπάρχει ανάλογη συζήτηση π.χ. για την υπουργική θητεία η οποία επηρεάζει το σύνολο της κοινωνίας. Επιδοκιμασία και έπαινος μόνο για τους Πρυτάνεις που με στρατηγικό και μακρόπνοο σχεδιασμό ηγήθηκαν των Ιδρυμάτων μέσα στις ζοφερές ημέρες της κρίσης.
Εφόσον δεν μιλάμε για αυτόματη ανανέωση θητείας αλλά για ανάδειξη στο αξίωμα μέσα από δημοκρατικές διαδικασίες δεν καταλαβαίνω γιατί να υπάρχει περιορισμός. Η εκλογική διαδικασία μπορεί να απελευθερωθεί και ο ικανότερος, ο αποτελεσματικότερος, αυτός που θα κερδίσει το εκλογικό σώμα, είτε με τις προγραμματικές θέσεις του είτε με το έργο που έχει ήδη προσφέρει, ας αναλάβει να οδηγήσει το ΑΕΙ προς όφελος της Παιδείας, των φοιτητών και της κοινωνίας.
Είναι δίκαιο να δίδεται η δυνατότητα, να θέσουν ξανά τον εαυτό τους στην υπηρεσία της ακαδημαϊκής κοινότητας, στους άξιους ακαδημαϊκούς που από υψηλές διοικητικές θέσεις στήριξαν και κράτησαν όρθια τα Ιδρύματα στα δύσκολα χρόνια της κρίσης και της υποχρηματοδότησης.
Η Πανεπιστημιακή κοινότητα διαθέτει τους κατάλληλους μηχανισμούς για την ορθή επιλογή των μονοπρόσωπων οργάνων διοίκησης. Οποιοσδήποτε περιορισμός στην επανεκλογή πρωτίστως δεν ωφελεί τους φοιτητές και το Ίδρυμα. Δεν νομίζω να ενδιαφέρει κάποιον σε ποια θητεία βρίσκεται ένας ικανός, και αποτελεσματικός Πρύτανης, που έχει σφαιρική γνώση όλων των θεμάτων της κοινότητας και οδηγεί με ασφάλεια το πανεπιστήμιο στην πρόοδο και στην εξωστρέφεια σύμφωνα με τις απαιτήσεις της εποχής.
Απαιτώντας από τις Πρυτανικές Αρχές να καταρτίσουν για τα παν/μια μακροπρόθεσμο Στρατηγικό σχεδιασμό 5ετίας και 10ετίας θα πρέπει να υπάρχει και η δυνατότητα να τον εφαρμόσουν.
Η εκλογική διαδικασία επιτρέπει στους Πανεπιστημιακούς να κρίνουν αν η θητεία κάποιων από τους υποψηφιους/ες ήταν προς όφελος του Ιδρύματος και να πράξουν αναλόγως σε περίπτωση που είναι εκ νέου υποψήφιοι.
Ο περιορισμός θητειών δεν θα επιτρέπει ποτε σε κάποιους έμπειρους και άξιους να συνεχίσουν το έργο τους εάν ασφαλώς τους εκλέξει το εκλεκτορικό σώμα. Θεωρώ ότι πρέπει να αρθεί το κώλυμα θητειών. Σε τέτοια περίπτωση θα έχουμε συνεχώς νέα άτομα, πιθανώς χωρίς εμπειρία διοικητική σε ένα Παν/μιο, θα περνάει κάθε φορά μεγάλο χρονικό διάστημα να εγκλιματιστούν (δεν θα υπάρχει ούτε ενας να ξέρει το έργο που απαιτειται, κακά τα ψέμματα αν δεν αποκτησεις την εμπειρία δεν μαθαινεις όντας απέξω!), να κερδίσουν την εμπιστοσύνη των μελών της Παν.Κοινότητας και συνεχώς θα αλλάζουν κάτι που ίσως πρέπει πρώτα να δοκιμαστεί μέχρι τέλους.
Μια χώρα ευημερεί όταν έχει άξιο και ικανό Πρωθυπουργό. Ο λαός μπορεί να τον τιμήσει με την ψήφο του όσες φορές επιθυμεί αν αυτό συμβαδίζει και εξυπηρετεί τόσο το ατομικό όσο και το δημόσιο συμφέρον. Το ίδιο συμβαίνει κατά αντιστοιχία και με βουλευτές, δημάρχους και άλλους δημόσιους λειτουργούς. Αλλά και στον επιχειρηματικό και ιδιωτικό τομέα κανείς δε θα απομακρύνει έναν ικανό Πρόεδρο που προασπίζεται τα συμφέροντα μιας εταιρείας και την οδηγεί σε ευημερία και ανάπτυξη. Άραγε γιατί να μην ισχύει αυτό και στα πανεπιστημιακά ιδρύματα τα οποία χαρακτηρίζονται και ως αυτοδιοίκητα?
H επιστημονική και κοινωνική άνοδος των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων στη σύγχρονη Ελλάδα συντελεί στη διαμόρφωση σημαντικού πολιτισμού. Και η κυριότερη έκφραση του πολιτισμού αποτελεί το εδραιωμένο δημοκρατικό πολίτευμα και όσα αυτό πρεσβεύει. Μέσα σε ένα τέτοιο πλαίσιο η δυνατότητα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι είναι παραπάνω από αυτονόητη. Ας απελευθερώσουμε τις εκλογικές δημοκρατικές διαδικασίες των πανεπιστημιών από παλιά δεσμά και διατάξεις. Ψηφίζουμε ελεύθερα όσα μας εκφράζουν όσες φορές τηρείται αυτή η συνθήκη και μόνο.
Το πανεπιστήμιο είναι ένας ζωντανός φορέας. Η εξέλιξη και ο διαρκής εκσυγχρονισμός του απαιτούν ορθολογισμό και μακροπρόθεσμη στρατηγική. Ο εξ’ορισμού περιορισμός τη δυνατότητας επανεκλογής αποτελεί τροχοπέδη και δεν επιτρέπει στο σχεδιασμό να καρποφορήσει. Ας απελευθερώσουμε την εκλογική διαδικασία για να δρέψουμε καρπούς και να δώσουμε στα ιδρύματα την ώθηση που τους αξίζει.
Δεν θα έπρεπε η παράγραφος 3 να έχει θέσει στον παρόντα νόμο. Θεωρώ ότι υπερβαίνει τα εσκαμμένα όσον αναφορά στα συνταγματικώς κατοχυρωμένα δικαιωμάτα της ισονομίας και του εκλέγειν και εκλέγεσθαι, σε συνδυασμό με το αυτοδιοίκητο των ΑΕΙ.
Νομιζω πρεπει να εκσυγχρονιστουμε πλεον και μια φιλελευθερη κυβερνηση πρεπει να λειτουργει σε προτυπα αξιοκρατιας, ισονομιας σε καθε εκλογικη διαδικασιας αλλα και αξιολογησης. Καθε Κυβερνηση ασχολειται ειτε με τις θητειες οργανων ειτε με το χρονο της θητειας. Δεν ηρθε ο καιρος να ξεπερασουμε αυτη την κοντοφθαλμη πολιτικη και να εμπιστευτουμε την κριση των Πανεπιστημιακων, οπως εμπιστευεστε οι πολιτικοι το συνολο των πολιτων; Γιατι να μην υπαρχει περιορισμος θητειας των βουλευτων ή των αρχηγων κομματων αλλα να υπαρχει στου Πρυτανη και Αντιπρυτανεων; Δεν ειναι και οι Πανεπιστημιακοι μερος του λαου των οποιων την κριση εμπιστευεστε;
Στο χώρο του πανεπιστημίου οι μικροπολιτικές και οι μικροσκοπιμότητες πρέπει να εκλείψουν. Το δικαίωμα του εκλέγεσθαι αυτονόητο αλλά και ταυτόχρονα το δικαίωμα του να αξιολογείς υποψηφίους αποτελεί ακρογωνιαίο λίθο του δικαιώματος στην ψήφο. Πολλοί υποψήφιοι σημαίνει άνοιγμα στη δημοκρατία, σημαίνει επιλογές, σημαίνει αξιοκρατία. Αν κάποιος δεν πληρεί τα κριτήρια μας απλά δεν τον ψηφίζουμε. Αν πάλι τα πληρεί γιατί να αποκλειστεί για λόγους που μόνο ουσίας δεν είναι?
Η θητεια στο αξιωμα του Πρυτανη δεν ειναι αποτελεσμα απευθειας διορισμου απο την εκαστοτε Κυβερνηση, ουτε προαγωγης κατ αρχαιοτητα.
Ειναι αποτελεσμα ελευθερων εκλογων με δημοκρατικες διαδικασιες, οπου ο καθε υποψηφιος κρινεται για τις ικανοτητες του και την εμπειρια του για το εργο αυτο.
Δεν υπαρχει αυτοματη ανανεωση θητειας, που πιθανον θα δικαιολογουσε μια τετοια ρυθμιση.
Η διαταξη αυτη περιοριζει, χωρις αποχρωντα λογο, το δικαιωμα του εκλεγεσθαι στο αξιωμα 1του Πρυτανη, ενω δεν προβλεπεται το ιδιο για τους βουλευτες,περιφερειαρχες, δημαρχους κλπμ
ΣΥΜΜΕΤΟΧΗ ΣΤΗ ΔΙΑΒΟΥΛΕΥΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΑΙΔΕΙΑΣ
Αυτό το νομοσχέδιο για την Παιδεία είναι μια μεγάλη ευκαιρία να εκσυγχρονιστούν και να επικαιροποιηθούν οι αναχρονιστικές διατάξεις που αφορούν τη διαδικασία ομοτιμοποίησης αφυπηρετησάντων καθηγητών τριτοβάθμιας εκπαίδευσης. Διαδικασία που οδηγεί σε σφάλματα και αδικίες εις βάρος πανεπιστημιακών που έχουν τιμήσει με το έργο τους την Παιδεία και τη Χώρα. Υπάρχουν περιπτώσεις καθηγητών με Παγκοσμίως αναγνωρισμένο ερευνητικό έργο οι οποίοι για λόγους αλλότριους προς την προσφορά και την αξία τους απέτυχαν να ομοτιμοποιηθούν καθώς κρίθηκαν ΄΄ανεπαρκείς΄΄ από πανεπιστημιακούς χαμηλότερων βαθμίδων οι οποίοι εγκρίνουν ή απορρίπτουν το αίτημα για ομοτιμοποίηση στη βάση συσχετισμών. Οι αφυπηρετήσαντες καθηγητές μη έχοντας τη δυνατότητα να απευθυνθούν σε κάποιο δευτεροβάθμιο όργανο του Υπουργείου Παιδείας ουσιαστικά καθίστανται όμηροι των συσχετισμών που δημιουργούνται στις Πανεπιστημιακές σχολές και ταλανίζουν την Πανεπιστημιακή εκπαίδευση.
To αυτοδιοίκητο του πανεπιστημίου είναι αδιαπράγματευτο. Οι διοικητικές δομές του πανεπιστημίου και οι πρυτανικές αρχές οφείλουν να καταβάλλουν κάθε δυνατή προσπάθεια για να εξασφαλίσουν την ευημερία και την πρόοδο των ιδρυμάτων. Αυτό απαιτεί στρατηγικό σχεδιασμό και επιμονή και υπομονή για την υλοποίηση των βραχυ- και μακροπρόθεσμων στόχων. Ο χρόνος της θητείας των αρχών είναι εντελώς δευτερεύον αντικείμενο συζήτησης. Άλλωστε αν κάποιος δεν πληρεί τις προυποθέσεις απλά δεν τον επιλέγουμε και δεν τον ψηφίζουμε.
Όσοι πιστεύουμε και ζούμε την πραγματικότητα του ελληνικού πανεπιστημίου την τελευταία δεκαετία ξέρουμε καλά πως κατάφερε να επιβιώσει παρά τις αντίξοες συνθήκες των καιρών χάρη στις συντονισμένες προσπάθειες των δοικητικών αρχών των ιδρυμάτων. Αυτό μας έκανε να αποκτήσουμε ακόμη βαθύτερη πίστη πως η αξία των ανθρώπων, το όραμα και η αφοσίωση στον ελληνικό ακαδημαισμό είναι αυτή που θα αποτελέσει τη μόνη ώθηση και θα αναδείξει την ουσία και την αξία των ιδρυμάτων. Μπροστά σε τέτοιο διακύβευμα ποια αλήθεια η αξία να μετράμε θητείες? Ας κάνουμε επιτέλους το καλύτερο για εμάς και τη χώρα μας…
Οι φοιτητές θέλουμε ο Πρύτανης να είναι άριστος και να αποτελεί παράδειγμα ακαδημαικού προτύπου προς μίμηση. Θέλουμε να μας αφουγκράζεται, να είναι προσιτός και να δίνει λύσεις. Θέλουμε να μας ωθεί να βελτιωνόμαστε και ως νέα γενιά να γίνουμε καλύτερη από τις προηγούμενες. Δεν είναι θέμα προσώπων – είναι θέμα ενεργειών και πράξεων. Οι νέες ιδέες και η ανανέωση δεν προέρχονται πάντα από νέα πρόσωπα. Θέλουμε το Πανεπιστήμιο να είναι κοινωνός των σύγχρονων επιστημονικών και κοινωνικών εξελίξεων και να βρίσκεται στην αιχμή της νέας γνώσης. Αυτό μόνο ένας άξιος Πρύτανης μπορεί να το διασφαλίσει και εφόσον το πράττει οφείλει να συνεχίσει το έργο του χωρίς χρονικό περιορισμό προς όφελος της Παιδείας και της Κοινωνίας.
Διαβάζοντας τα αναρτηθέντα σχόλια με κάθε ειλικρίνεια θα αναρωτηθώ το εξής. Εσείς που αντιμάχεστε τη διαιώνιση του κατεστημένου στο πανεπιστήμιο μήπως να ζητήσετε κατά αντιστοιχία καθορισμένη θητεία και σε όλες τις εκφάνσεις της πολιτικής εξουσίας? Δεν πιστεύω πως θα το πράξετε..Άλλωστε ας μην υποτιμούμε τη νοημοσύνη της ελληνικής πανεπιστημιακής κοινότητας…Αν μη τι άλλο μπορούμε να ψηφίσουμε και χωρίς καθοδήγηση.. Εκτός αν κάποιοι πιστεύουν διαφορετικά..-τότε οφείλουν να μας το δηλώσουν..και να ακούσουν την απάντηση μας..
Με την προτεινόμενη διάταξη προβλέπεται ότι το κώλυμα εκλογιμότητας της παρ. 3 του άρθρου 60, δεν ισχύει για τις τυχόν διανυθείσες θητείες στα αξιώματα του Πρύτανη και του Αντιπρύτανη πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος,
ΟΠΟΤΕ για μια ακόμη φορά φαίνεται ότι ενω θεωρητικά υπάρχει η πρόθεση: για την ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΠΡΥΤΑΝΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ να αποφευχθούν θεσμικοί κίνδυνοι τυχόν διαιώνισης παγιωμένων ή/και κατεστημένων δομών, πρακτικών και αντιλήψεων, ΤΕΛΙΚΑ και πάλι επιτρέπεται η διαίωνιση αυτή και η δημιουργία από ορισμένους πρυτάνεις «τσιφλικιών» για τα Πανεπιστήμιά τους. Τελικά θέλουμε να δημιουργούμε άρχοντες των ΑΕΙ να τα εξουσιάζουν ως τσιφλικάδες ή ΟΧΙ, αν ΟΧΙ να προσμετρώνται ΚΑΝΟΝΙΚΑ οι θητείες που έγινα πριν την ισχύ του νόμου.
Αποτέλεσμα: συνεχίζουν τη θητεία του μια αντιπρύτανης , μια πρύτανης, μετά πάλι πρύτανης και μετά πάλι αντιπρύτανης. ΤΙ ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ; σε τι προσβλέπει
Σε συνάρτηση με το άρθρο 93, που ορίζει : (Κατά την εφαρμογή της παρ. 3 του άρθρου 60, δεν υπολογίζονται θητείες στα αξιώματα του Πρύτανη και του Αντιπρύτανη, που διανύθηκαν πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος.),
αίνεται ότι : Με την προτεινόμενη διάταξη προβλέπεται ότι το κώλυμα εκλογιμότητας της παρ. 3 του άρθρου 60, δεν ισχύει για τις τυχόν διανυθείσες θητείες στα αξιώματα του Πρύτανη και του Αντιπρύτανη πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος.
ΟΠΟΤΕ για μια ακόμη φορά φαίνεται ότι ενω θεωρητικά υπάρχει η πρόθεση: για την ΑΝΑΔΕΙΞΗ ΠΡΥΤΑΝΙΚΩΝ ΑΡΧΩΝ να αποφευχθούν θεσμικοί κίνδυνοι τυχόν διαιώνισης παγιωμένων ή/και κατεστημένων δομών, πρακτικών και αντιλήψεων, ΤΕΛΙΚΑ και πάλι επιτρέπεται η διαίωνιση αυτή και η δημιουργία από ορισμένους πρυτάνεις «τσιφλικιών» για τα Πανεπιστήμιά τους. Τελικά θέλουμε να δημιουργούμε άρχοντες των ΑΕΙ να τα εξουσιάζουν ως τσιφλικάδες ή ΟΧΙ, αν ΟΧΙ να προσμετρώνται ΚΑΝΟΝΙΚΑ οι θητείες που έγινα πριν την ισχύ του νόμου.
Αποτέλεσμα: συνεχίζουν τη θητεία του μια αντιπρύτανης , μια πρύτανης, μετά πάλι πρύτανης και μετά πάλι αντιπρύτανης. ΤΙ ΝΟΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ; σε τι προσβλέπει;;;;;;;;
Αντί να μετράμε αν η θητεία είναι μία, δύο, η τρέχουσα ή η μη τρέχουσα το σημαντικό θα ήταν να επικεντρωθούμε στο έργο της πρυτανικής αρχής. Είναι ο έκαστος πρύτανης άξιος? Αναβαθμίζει το ελληνικό πανεπιστήμιο? Έχει διάθεση για ουσιαστική προσφορά? Έχει διοικητικές ικανότητες? Ενώνει τον πανεπιστημιακό κόσμο? Τον αποδέχεται η πανεπιστημιακή κοινότητα? Προωθεί την έρευνα?Αφουγκράζεται τους φοιτητές? Σκύβει πάνω από τα προβλήματα? Δίνει ουσιαστικές λύσεις? Διεκδικεί? Εάν ναι πραγματικά ποιος ενδιαφέρεται ποια θητεία διανύει?????!!!!!!!
Νομίζω πως ήρθε η ώρα η διάταξη αυτή να καταργηθεί. Βουλευτές, υπουργοί, δήμαρχοι, όλοι έχουν το αυτονόητο δικαίωμα επανεκλογής γιατί όχι και οι πρυτάνεις? Το δικαίωμα του εκλέγεσθαι είναι συνονόματο με την έννοια της δημοκρατίας και είναι εμπεδωμένο στη συνείδηση όλων μας. Ας είμαστε λοιπόν πρώτα από όλα δημοκρατικοί στο χώρο που γέννησε και ισχυροποίησε τη δημοκρατία, στο ελληνικό πανεπιστήμιο, στο πανεπιστήμιο μας.
Ο Πρύτανης και ο Αντιπρύτανης εκλέγονται μέσω μίας δημοκρατικής διαδικασίας. Το αξίωμα οφείλει να μην υπόκειται σε χρονικούς περιορισμούς. Να υπάρχει σεβασμός στο αυτοδιοίκητο των πανεπιστημίων. Να μη στερούνται δημοκρατικών δικαιωμάτων τα μέλη ΔΕΠ. Με ποιο δικαίωμα το υπουργείο αφαιρεί ένα δημοκρατικό δικαίωμα το δικαίωμα εκλέγεσθαι; Δε μπορώ να βρω έναν ουσιαστικό λόγο για να τεθούν όρια. Άλλωστε το εκλογικό σώμα του εκάστοτε ιδρύματος έχει το δικαίωμα να αποφασίσει για τη διοίκηση του. Να δώσει στη δημοσιότητα το υπουργείο τους λόγους της συγκεκριμένης διάταξης. Αντίστοιχα όρια, αφού θεωρείτε τη συγκεκριμένη διάταξη σημαντική, να υπάρχουν και στις θητείες των υπουργών που ορισμένοι δεν είναι καν εκλεγμένοι.
Το εδάφιο 3 σε συνδιασμό με το άρθρο 93 (Κατά την εφαρμογή της παρ. 3 του άρθρου 60, δεν υπολογίζονται θητείες στα αξιώματα του Πρύτανη και του Αντιπρύτανη, που διανύθηκαν πριν την έναρξη ισχύος του παρόντος.) μόνο ως επικοινωνιακή πιρουέτα μπορεί να εκληφθεί. Από την εποχή του νόμου Γιαννάκου έχουν μεσολαβήσει άλλοι δύο νόμοι έως σήμερα, όλοι έθεταν τον περιορισμό των δύο θητείών, και όλοι είχαν την ίδια μεταβατική διάταξη. Πρέπει να αποφασίσετε αν επιθυμείτε τον περιορισμό των δύο θητειών, οπότε μπορείτε να κρατήσετε εν ισχύ την ίδια διάταξη στον 4485/2017 (άρθρο 15 1δ) Ο Πρύτανης δεν επιτρέπεται να είναι υποψήφιος και να εκλεγεί για δεύτερη συνεχόμενη θητεία στο αξίωμα
του Πρύτανη. Το ίδιο πρόσωπο δεν επιτρέπεται να είναι υποψήφιο και να εκλεγεί στα αξιώματα του Πρύτανη και του Αντιπρύτανη για περισσότερες από δύο (2) θητείες, συνολικά.), ή αν θέλετε να να καταργήσετε τον περιορισμό οπότε μια έκφραση του τύπου «Το άρθρο 15 1δ του 4485/2017 καταργείται» αρκεί. Με την εισαγωγή του άρθρου 93 καταλείπει και το πνεύμα και η ουσία της διάταξης που έρχεται προς προς ψήφιση με το παρόν σ/ν, καθώς τίποτα άλλο πέραν του ορίου ηλικίας δεν εμποδίζει νυν Πρυτάνεις/Αντιπρυτάνεις να θέσουν υποψηφιότητα για μια ανανέωση της θητείας τους, ανανέωση την οποία δεν δικαιούνταν βάση του ισχύοντος νόμου (4485/2017)…
Ως εκπρόσωπος της νέας γενιάς που αγωνίζεται να παραμείνει στη χώρα και αντιμαχόμενος το Brain Drain η πίστη στην αξία του ελληνικού πανεπιστημίου αποκτά άλλη βαρύτητα. Ο πρύτανης οφείλει να είναι σύμβολο έμπνευσης και υποστηρικτής των ονείρων μας. Και αυτό καθορίζεται από την αξία του ακαδημαικού ανθρώπου και σίγουρα όχι από τη διάρκεια της θητείας του. Ένας άξιος πρύτανης παραμένει άξιος. Αν αυτό απαιτεί μακροπρόθεσμο σχεδιασμό μέχρι να τελεσφορήσει τότε οι 1 και οι 2 θητείες μπορεί να είναι όχι αρκετές αλλά πολύ λίγες..
Η πρυτανική θητεία είναι αιρετό αξίωμα και δε θα έπρεπε να υπόκειται σε χρονικούς περιορισμούς. Η αξία σε κάθε εκλεγμένο αξίωμα πρέπει να καθορίζεται με κριτήρια αποτελεσματικότητας και προσφοράς και μόνο. Το δικαίωμα του ‘εκλέγεσθαι’ άλλωστε υπάρχει σε όλες τις πτυχές της πολιτικής και κοινωνικοοικονομικής ζωής μιας υγιούς χώρας και στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων δεν υποκειται σε τέτοιους περιορισμούς.. Δε βρίσκω λόγο ουσίας η πρυτανικές αρχές να αποτελούν εξαίρεση..Άλλωστε θέτουν εαυτόν εις ψηφοφορία..
Τα μέλη της πανεπιστημιακής κοινότητας κάθε Ιδρύματος και πολύ περισσότερο των μεγάλων παραδοσιακών Ιδρυμάτων δεν χειραγωγούνται, ούτε κατευθύνονται. Υπάρχει, δε, πλέον θεσμοθετημένη διαφάνεια για όλες τις αποφάσεις των μονοπρόσωπων οργάνων, έτσι ώστε δεν είναι εύκολο να γίνονται «τακτοποιήσεις» πελατειακού τύπου, χωρίς να γίνονται αντιληπτές.
Επομένως περιορισμοί ή όρια για εκλογή/επανεκλογή στα όργανα δεν πρέπει να τίθεται. Το εκλεκτορικό σώμα εν προκειμένω είναι αρκετά ικανό να κρίνει όλους τους υποψηφίους. Οτιδήποτε άλλο στρεβλώνει τη διαδικασία και θίγει την ουσία του αυτοδιοίκητου.
Είναι λανθασμένη η πρόβλεψη για μία μόνο πρυτανική θητεία στο ίδιο Ίδρυμα (ενός κάποιος/α μπορεί να κάνει 2 ή περισσότερες θητείες σε αντίστοιχα ιδρύματα).
Επίσης δεν διευκρινίζεται τι γίνεται με όσους διατέλεσαν Πρυτάνεις σε πρώην ΤΕΙ που συνενώθηκαν με Πανεπιστήμια. Φαίνεται να ισχύει το παράδοξο (και πιθανά αντισυνταγματικό) αυτός που ήταν Πρύτανης σε ΤΕΙ που καταργήθηκε να μπορεί να βάλει υποψηφιότητα για Πρύτανης στο Πανεπιστήμιο στο οποίο εντάχθηκε, ενώ ο αντίστοιχος Πρύτανης του Πανεπιστημίου δεν θα μπορεί.
Επίσης αδυνατώ να κατανοήσω γιατί ενώ δεν υπάρχει όριο π.χ. στις πρωθυπουργικές ή τις υπουργικές θητείες (που έχουν και πολύ πιο σημαντικό αντίκτυπο), μπαίνει όριο (και μάλιστα μιας μοναδικής θητείας) στους Πρυτάνεις και αθροιστικά δύο σε Πρυτάνεις-Αντιπρυτάνεις. Νομίζω ότι το σημερινό όριο δύο συνεχόμενων θητειών είναι πολύ πιο σωστό, αν και θεωρώ ότι σε δημοκρατικές εκλογικές διαδικασίες απλής αναλογικής (όπως των Πρυτάνεων) δεν θα έπρεπε να υπάρχει όριο, υπό την προϋπόθεση της συμμετοχής όλων των μελών της πανεπιστημιακής κοινότητας που έχουν σταθερή σχέση εργασίας με το Ίδρυμα (και όχι μόνο των μελών ΔΕΠ όπως αντιδημοκρατικά εισάγεται με το παρόν σχέδιο νόμου).
Άλκιμος
…ελπίζω, τουλάχιστον αυτή τη φορά, για τη ΜΙΑ Πρυτανική θητεία να προσμετρηθεί ΚΑΙ η τρέχουσα θητεία. Για να δούμε…