Μετά το τέλος του άρθρου 2 του ν. 3669/2008 προστίθεται νέο άρθρο 2Α ως εξής:
«Άρθρο 2Α
Τρόπος κατασκευής
Τα δημόσια έργα κατασκευάζονται με βάση τη σχετική εγκεκριμένη μελέτη:
α) Από ειδικευμένες εργοληπτικές επιχειρήσεις, όπως ορίζεται στο άρθρο 92 του παρόντος. Η έγκριση διεξαγωγής δημοπρασίας αποτελεί και έγκριση της κατασκευής του έργου με εργοληπτική επιχείρηση.
β) Από τον φορέα κατασκευής του έργου με αυτεπιστασία μέσω κατάλληλης τεχνικής υπηρεσίας και προσωπικού που είτε υπάρχει είτε κατά περίπτωση προσλαμβάνεται και αμείβεται από τις πιστώσεις του έργου».
Να καταργηθεί άμεσα ο τρόπος κατασκευής με αυτεπιστασία και απευθείας ανάθεση ή έστω να διατηρηθεί για επείγουσες εργασίες συντήρησης και επισκευών πολύ μικρής κλίμακας.
Η παρ. β είναι η προϋπόθεση για ΄΄θύλακες διαφθοράς΄΄ όπως είπε και ο ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟΣ. Είναι η νομιμοποίηση για παραθυράκια, για παρερμηνείες, για καταχρηστικές εφαρμογές. Η έκτακτη και εντελώς εξειδικευμένη περίπτωση μπορεί να αντιμετωπιστεί με ειδική απόφαση ενός συλλογικού οργάνου, που θα ανακοινώνεται, θα ελέγχεται, θα αξιολογείται. Πρέπει να απαληφθεί ως κανόνας και να αποτελεί εξαίρεση με εντελώς ιδιαίτερες διαδικασίες προκειμένου να επιλεγεί ως μέθοδος παραγωγής δημόσιου έργου.
Άρθρο 35.
Πρέπει να προστεθεί παράγραφος γ:
«γ) Από αρμόδιους φορείς που έχουν την τεχνογνωσία και δικαιοδοσία για την εκτέλεση κυρίως πρόδρομων τεχνικών εργασιών (εργασίες ΟΚΩ, Αρχαιολογία κλπ).»
Η αυτεπιστασία σαν τρόπος κατασκευής θα πρέπει να περιορισθεί μόνο σε ειδικές περιπτώσεις συντήρησης, αποκατάστασης ζημιών (π.χ. αποκατάσταση ζημιών σε συνδέσεις αποχέτευσης άμεσα ή επικίνδυνες καθιζήσεις οδοστρωμάτων) και μέχρι την ανάδειξη αναδόχου συντήρησης. Ο δημόσιος τομέας δεν μπορεί να ασκεί ρόλο επιχειρηματία εργολήπτη. Αποδείχθηκε αντιπαραγωγικός και οικονομικά ασύμφορος. Η ποιότητα των έργων και εργασιών που προσφέρει είναι κακή, αφού δεν ελέγχονται από πουθενά. Εδώ ισχύει το ρητό του λαού μας «Γιάννης πίνει- Γιάννης κερνάει». Ο νόμος πρέπει να δώσει έμφαση στην ανάπτυξη του Ιδιωτικού Τομέα. Ο ρόλος του δημοσίου πρέπει να είναι εξισορροπητικός και συντονιστικός, και να διασφαλίζεται η ισονομία και η ισοπολιτεία.