Άρθρο 74 Ορισμοί (Άρθρο 3 της Οδηγίας 94/62/ΕΚ όπως έχει τροποποιηθεί από την παρ. 2 του άρθρου 1 της Οδηγίας (ΕΕ) 2018/852)

Για τους σκοπούς του παρόντος ισχύουν οι ακόλουθοι ορισμοί:
1. «Συσκευασία»: κάθε προϊόν, κατασκευασμένο από οποιουδήποτε είδους υλικό, προοριζόμενο να χρησιμοποιείται για να περιέχει αγαθά, για την προστασία, τη διακίνηση, τη διάθεση και την παρουσίαση αγαθών, από πρώτες ύλες μέχρι επεξεργασμένα αγαθά, από τον παραγωγό μέχρι τον χρήστη ή τον καταναλωτή. Ως συσκευασίες θεωρούνται όλα τα είδη «μιας χρήσης» που χρησιμοποιούνται για τον ίδιο σκοπό.
Ως «συσκευασία» νοείται μόνο:
α) Η συσκευασία προς πώληση ή πρωτογενής συσκευασία σχεδιασμένη να αποτελεί, στο σημείο αγοράς, χωριστή μονάδα προς πώληση στον τελικό χρήστη ή καταναλωτή.
β) Η ομαδοποιημένη συσκευασία ή δευτερογενής συσκευασία, σχεδιασμένη να αποτελεί στο σημείο αγοράς, σύνολο ορισμένου αριθμού μονάδων προς πώληση, είτε αυτές πωλούνται ως έχουν στον τελικό χρήστη ή καταναλωτή, είτε χρησιμεύουν για την πλήρωση των εκθετηρίων στο σημείο πώλησης. Η συσκευασία μπορεί να αφαιρείται από το προϊόν χωρίς να επηρεάζονται τα χαρακτηριστικά του.
γ) Η συσκευασία μεταφοράς ή τριτογενής συσκευασία, σχεδιασμένη να διευκολύνει τη διακίνηση και μεταφορά αριθμού μονάδων προς πώληση ή ομαδοποιημένων συσκευασιών, προκειμένου να αποφεύγονται η δια χειρός διακίνηση και οι ζημίες κατά τη μεταφορά. Στις συσκευασίες μεταφοράς δεν περιλαμβάνονται τα εμπορευματοκιβώτια των οδικών, σιδηροδρομικών, θαλάσσιων και αεροπορικών μεταφορών.
2. Ο ορισμός της «συσκευασίας» βασίζεται στα ακόλουθα κριτήρια, επεξηγηματικά παραδείγματα της εφαρμογής των οποίων είναι τα αντικείμενα που απαριθμούνται στο παράρτημα ΙΙΙ:
α) Θεωρούνται συσκευασία τα αντικείμενα που πληρούν τον ανωτέρω ορισμό, με την επιφύλαξη άλλων λειτουργιών τις οποίες επιτελεί η συσκευασία, εκτός αν το αντικείμενο αποτελεί αναπόσπαστο μέρος προϊόντος που είναι αναγκαίο για να περιέχει, υποστηρίζει ή διαφυλάσσει το προϊόν στη διάρκεια της ζωής του και όλα τα στοιχεία προορίζονται να χρησιμοποιηθούν, καταναλωθούν ή διατεθούν από κοινού.
β) Τα αντικείμενα που έχουν σχεδιασθεί και προορίζονται για να γεμίζονται στο σημείο πώλησης και τα αντικείμενα μιας χρήσης που πωλούνται, γεμίζουν ή έχουν σχεδιασθεί και προορίζονται για να γεμίζουν στο σημείο πώλησης, θεωρούνται συσκευασία, εφόσον επιτελούν λειτουργία συσκευασίας.
γ) Τα συστατικά μέρη της συσκευασίας και τα ενσωματωμένα στη συσκευασία βοηθητικά στοιχεία θεωρούνται μέρος της συσκευασίας. Τα βοηθητικά στοιχεία που είναι απευθείας ανηρτημένα ή προσδεδεμένα σε ένα προϊόν και επιτελούν λειτουργία συσκευασίας, θεωρούνται συσκευασία, εκτός αν αποτελούν αναπόσπαστο μέρος του προϊόντος και όλα τα στοιχεία προορίζονται να καταναλωθούν ή να διατεθούν από κοινού.
3. «Επαναχρησιμοποιήσιμη συσκευασία»: η συσκευασία που έχει μελετηθεί, σχεδιαστεί και τοποθετηθεί στην αγορά, προκειμένου να εκπληρώσει κατά τη διάρκεια του κύκλου ζωής της πολλαπλές διαδρομές ή επαναλαμβανόμενες χρήσεις, με την επαναπλήρωση ή την επαναχρησιμοποίησή της για τον σκοπό για τον οποίο μελετήθηκε.
4. «Απόβλητα συσκευασίας»: κάθε συσκευασία ή υλικό συσκευασίας που καλύπτεται από τον ορισμό του αποβλήτου του άρθρου 11 του ν. 4042/2012 (Α’ 24), εξαιρουμένων των καταλοίπων παραγωγής.
5. «Σύνθετη συσκευασία»: η συσκευασία που αποτελείται από δύο (2) ή περισσότερα στρώματα διαφορετικών υλικών τα οποία δεν είναι δυνατόν να διαχωριστούν με το χέρι και συνιστούν μία ενιαία ολοκληρωμένη μονάδα αποτελούμενη από εσωτερικό υποδοχέα και εξωτερικό περίβλημα, η οποία γεμίζεται, αποθηκεύεται, μεταφέρεται και εκκενώνεται ενιαία.
6. «Οικονομικοί παράγοντες σε σχέση με τις συσκευασίες»: οι προμηθευτές υλικών συσκευασίας, οι παραγωγοί και μετατροπείς συσκευασιών, τα εμφιαλωτήρια, οι χρήστες, οι εισαγωγείς, οι έμποροι, οι διανομείς, οι δημόσιες αρχές και οι δημόσιοι οργανισμοί.
7. «Σύστημα επιστροφής εγγύησης»: δέσμη μέτρων και μηχανισμών για την οργανωμένη επιστροφή προϊόντος ή αποβλήτου, κατά την οποία ο αγοραστής του προϊόντος καταβάλλει στον πωλητή χρηματικό αντίτιμο (εγγυοδοτικό αντίτιμο), το οποίο του αποδίδεται κατά την επιστροφή του προϊόντος με σκοπό την επαναχρησιμοποίησή του ή κατά την επιστροφή του αποβλήτου με σκοπό την εναλλακτική διαχείρισή του.
8. «Διακινητής συσκευασίας»: το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που διακινεί στην ελληνική αγορά συσκευασμένα αγαθά έως και την τελική τους πώληση ή/και προσφορά στον τελικό χρήστη ή καταναλωτή ή χρησιμοποιεί συσκευασίες για πλήρωση σε σημεία πώλησης.
9. «Εθελοντική συμφωνία»: η επίσημη συμφωνία που συνάπτεται μεταξύ των αρμόδιων δημόσιων αρχών και των ενδιαφερομένων τομέων δραστηριότητας, η οποία είναι ανοικτή σε όλα τα μέρη που επιθυμούν να συμμορφωθούν με τους όρους της συμφωνίας, προκειμένου να συμβάλουν στην εκπλήρωση των στόχων του παρόντος νόμου.
10. «Πλαστικό υλικό»: το πολυμερές, σύμφωνα με την παρ. 5 του άρθρου 3 του Κανονισμού 1907/2006 του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου (L 396), στο οποίο ενδεχομένως έχουν προστεθεί πρόσθετα ή άλλες ουσίες και το οποίο μπορεί να αποτελέσει κύριο δομικό στοιχείο των σακουλών μεταφοράς.
11. «Πλαστικές σακούλες μεταφοράς»: οι σακούλες μεταφοράς, με ή χωρίς λαβή, από πλαστικό υλικό, οι οποίες διατίθενται στους καταναλωτές στο σημείο πώλησης εμπορευμάτων ή προϊόντων.
12. «Οξοδιασπώμενες πλαστικές σακούλες μεταφοράς»: οι πλαστικές σακούλες μεταφοράς από πλαστικά υλικά, στα οποία περιλαμβάνονται πρόσθετα που καταλύουν τη διάσπαση των πλαστικών υλικών σε μικροτμήματα.
13. «Λεπτές πλαστικές σακούλες μεταφοράς»: οι πλαστικές σακούλες μεταφοράς με πάχος τοιχώματος μικρότερο των πενήντα (50) μικρομέτρων (μm).
14. «Πολύ λεπτές πλαστικές σακούλες μεταφοράς»: οι πλαστικές σακούλες μεταφοράς με πάχος τοιχώματος μικρότερο από δέκα πέντε (15) μικρόμετρα (μm) που χρησιμοποιούνται για λόγους υγιεινής ή παρέχονται ως πρωτογενής συσκευασία χύδην τροφίμων, όταν η χρήση τους συμβάλλει στην αποφυγή σπατάλης τροφίμων,
15. «Βιοαποδομήσιμες (ή βιοαποικοδομήσιμες)/λιπασματοποιήσιμες πλαστικές σακούλες μεταφοράς»: οι πλαστικές σακούλες μεταφοράς οι οποίες, στο πλαίσιο τήρησης των απαιτήσεων των περ. γ.3 και γ.4 της παρ. 1 του άρθρου 6 του ν. 2939/2001 (Α’ 179), υπόκεινται σε ανακύκλωση μέσω βιοαποδόμησης ή λιπασματοποίησης, σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Πρότυπο ΕΛΟΤ ΕΝ 13432 «Απαιτήσεις για συσκευασία ανακτήσιμη μέσω λιπασματοποίησης και βιοαποικοδόμησης – Σχήμα δοκιμής και κριτήρια αξιολόγησης για την τελική αποδοχή της συσκευασίας» ή με άλλο ευρωπαϊκό πρότυπο.
16. «Σημεία πώλησης εμπορευμάτων ή προϊόντων»: ο οριοθετημένος και διαμορφωμένος χώρος, όπου ασκείται λιανικό εμπόριο εμπορευμάτων ή προϊόντων, στα οποία περιλαμβάνονται τα τρόφιμα και τα ποτά.
17. «Έμπορος»: το φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή επιχείρηση λιανικού εμπορίου, συμπεριλαμβανομένου του ηλεκτρονικού εμπορίου που, στο πλαίσιο της άσκησης της εμπορικής του δραστηριότητας, παρέχει στους καταναλωτές, κατά την πώληση εμπορευμάτων ή προϊόντων, πλαστικές σακούλες μεταφοράς. Στην έννοια του εμπόρου περιλαμβάνονται και οι επαγγελματίες πωλητές που δραστηριοποιούνται σε ακάλυπτους δημόσιους, δημοτικούς, ιδιωτικούς ή εκκλησιαστικούς χώρους και γενικά χώρους που δεν αποτελούν επαγγελματική στέγη, αλλά επιτρέπεται σε αυτούς η άσκηση εμπορικής δραστηριότητας (υπαίθριο εμπόριο).
18. «Παραγωγός πλαστικής σακούλας μεταφοράς»: το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που εισάγει ή κατασκευάζει πλαστικές σακούλες μεταφοράς οι οποίες, μέσω των διακινητών/διανομέων ή των εμπόρων, προορίζονται να καταλήξουν στον καταναλωτή για τη μεταφορά εμπορευμάτων ή προϊόντων.
19. «Διακινητής/διανομέας πλαστικών σακουλών μεταφοράς»: το φυσικό ή νομικό πρόσωπο στην αλυσίδα εφοδιασμού, το οποίο διαθέτει στο λιανικό εμπόριο πλαστικές σακούλες μεταφοράς. Ο διακινητής/διανομέας πλαστικών σακουλών μεταφοράς δύναται να είναι και παραγωγός κατά την έννοια της παρ. 18.

  • 10 Ιουνίου 2021, 15:03 | Μιχάλης Τσαούτος – ΕΨΑ Α.Ε.

    §4 Θα πρέπει να διαγραφεί η υποχρέωση επίτευξης εθνικών στόχων, ομοίως με Αρ. 13 §2δ’

  • Παράγραφος 7. Γενικά σε σχέση με το «Σύστημα Επιστροφής Εγγύησης»

    Θεωρούμε ότι ένα τέτοιο σύστημα, βάσει της ευρωπαϊκής εμπειρίας, αποτελεί την πιο αποτελεσματική μέθοδο συλλογής άδειων περιεκτών.
    Όμως η υλοποίηση του συστήματος αυτού που αποτελεί μια τεράστια αλλαγή στον τρόπο λειτουργίας της ανακύκλωσης στη χώρα, από τον καταναλωτή μέχρι και τον συλλέκτη, απαιτεί τον καθορισμό πολλών επιμέρους στοιχείων του συστήματος. Θεωρούμε ότι είναι απαραίτητο να να προβλεφθεί στον νόμο ότι θα εκδοθεί μία ή περισσότερες σχετικές Υπουργικές Αποφάσεις που θα περιγράφουν τις διαδικασίες και στοιχεία όπως τα παρακάτω:
    • ποιος Φορέας θα αναλάβει να οργανώσει το σύστημα εγγυοδοσίας,
    • πόσο ισορροπημένη θα είναι η συμβολή σε επίπεδο συλλογής (μεγάλων αλυσίδων ΣΜ, μικρότερων λιανεμπορικών επιχειρήσεων, HORECA και Δήμων κ.α.)
    • Ποιο θα είναι το ύψος της εγγύησης ή πως θα ορίζεται, ώστε αφενός να μην αποτρέπει τον καταναλωτή από την αγορά, αφετέρου να κινητοποιεί για την επιστροφή της άδειας συσκευασίας.
    • Με ποιον τρόπο θα διασφαλιστεί η απρόσκοπτη απόδοση των ποσών των εγγυήσεων ανάμεσα στους εμπλεκόμενους, όπως π.χ. από το σύστημα στον πολίτη, από τον Φορέα στο λιανεμπόριο κλπ;
    • Πόσα «ρεύματα» υλικών θα συμπεριληφθούν στο σύστημα;
    • Ποια προϊόντα θα ενταχθούν και ποια θα εξαιρεθούν στο σύστημα εγγυοδοσίας;
    • Ποιες συσκευασίες θα εξαιρεθούν από την εγγυοδοσία;
    • Ποια θα είναι τα νέα τέλη συμμετοχής των παραγωγών;
    • Που θα διατίθενται οι μη εξαργυρούμενες εγγυήσεις:
    • Ποια τα έξοδα διεκπεραίωσης πληρωτέα στο λιανεμπόριο, ανάλογα με το μοντέλο συλλογής και το υλικό.