Αρχική Κανόνες Διακίνησης ΠροϊόντωνΆρθρο 14: Τήρηση τιμοκαταλόγου επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών

Άρθρο 14: Τήρηση τιμοκαταλόγου επιχειρήσεων παροχής υπηρεσιών

Επιχειρήσεις που εκμισθώνουν και γενικά παρέχουν κάθε μορφής υπηρεσίες προς τους πελάτες τους, υποχρεούνται να αναρτούν σταθερά τιμοκατάλογο, σε ορατό από τον πελάτη σημείο του καταστήματος ή γραφείου τους, στον οποίο θα αναγράφονται οι τιμές των υπηρεσιών που παρέχουν.
Οι ανωτέρω επιχειρήσεις υποχρεούνται όπως αναγραφούν στα τιμολόγια ή αποδείξεις, που εκδίδουν στους πελάτες τους, ξεχωριστά και λεπτομερώς κάθε μία παρεχόμενη υπηρεσία με την αντίστοιχη αμοιβή που εισπράττουν προ και μετά ΦΠΑ.

Σχόλια
  • 28 Σεπτεμβρίου 2012, 13:11 | ΤΜΗΜΑ ΕΜΠΟΡΙΟΥ ΚΥΚΛΑΔΩΝ

    Είναι πολυ σημαντικό να παρακολουθείται ο χρόνος ισχύς του τιμοκαταλόγου σε σχέση με τις αναγραφόμενες χρεώσεις για τις προσφερόμενες υπηρεσίες.Γιαυτό καλό θα είναι όταν η επιχείρηση θεωρεί σκόπιμη την αναπροσαρμογή των τιμών να υποβάλει για μια απλή θεώρηση στην αρμόδια υπηρεσία ένα αντίγραφο αυτού που θα φαίνεται η ημερομηνία τροποποίησης η αλλαγής του ή να φροντίσει με κάποιο τρόπο ο υπεύθυνος της επιχείρησης να τηρεί ένα μητρώο των τιμοκαταλόγων όταν αυτοί θα αναπροσαρμόζονται.

  • 26 Σεπτεμβρίου 2012, 10:06 | Στυλιανός Καλπαξίδης

    Οι επιχειρήσεις παροχής υπηρεσιών (από ΑΕ μέχρι και Μονοπρόσωπες) θα πρέπει να έχουν τιμοκατάλογο των παρεχομένων υπηρεσιών τους στη ΤΕΛΙΚΗ αξία.
    Οι όποιες εκπτώσεις (πχ λόγω διαφορετικού συντελεστή ΦΠΑ, κλπ) να γίνονται επί της ΤΕΛΙΚΗΣ αξίας της υπηρεσίας.
    Επί του Τιμολογίου ή της Απόδειξης που εκδίδουν να φαίνεται η ανάλυση του ΦΠΑ.
    Επιπλέον, να παρέχεται στον λήπτη του Τιμολογίου ή της Απόδειξης η δυνατότητα της ΠΙΣΤΟΠΟΙΗΣΗΣ της ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑΣ του εκδιδόμενου στοιχείου.
    Εγώ, ως διαχειριστής της πολυκατοικίας έλαβα πλήθος παροχών υπηρεσιών με Τιμολόγια ή Αποδείξεις, μερικά των οποίων πιστεύω ότι είναι «ΜΑΪΜΟΥ» ελλείψει ηλεκτρονικού τρόπου πιστοποίησης της εγκυρότητας των !.
    Ξέρετε πόσες πολυκατοικίες υπάρχουν στον Ελλαδικό χώρο, που κάθε μήνα εκδίδουν κοινόχρηστα χρεώνοντας υπηρεσίες ?
    ( άσε τα ΧΩΡΙΣ καν παραστατικά ! !)
    Στυλιανός Καλπαξίδης

  • 24 Σεπτεμβρίου 2012, 07:31 | ΤΖΙΝΑ ΚΟΣΙΩΡΗ

    Υπερθεματίζω την άποψη του κ. Χρήστου Ελευθεριάδη και προσθέτω: Σε ορατό σημείο (του τιμοκαταλόγου, απόδειξης, τιμολογίου κλπ) να αναγράφεται το ποσοστό του συμπεριλαμβανομένου ΦΠΑ.

  • 24 Σεπτεμβρίου 2012, 00:45 | Στέλιος Νικ.Γαβαλάς

    Συμφωνώ με την άποψη-προσθήκη στο άρθρο 14 του κ Ελευθεριάδη Χρήστου στις 21 Σεπτεμβρίου 2012, 23:10 παραπάνω.
    Πρέπει να γίνει υποχρεωτικό στις συναλλαγές μεταξύ συνναλλασομένων γενικά και χωρίς εξαιρέσεις οι τιμές που θα προσφέρονται, συμφωνούνται, πραγματοποιούνται οι συναλλαγές να εννοείται ότι ΣΥΜΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΟΥΝ ΤΟ Φ.Π.Α ΚΑΘΩΣ ΚΑΙ ΚΑΘΕ ΑΛΛΗ ΝΟΜΙΜΗ ΕΠΙΒΑΡΥΝΣΗ
    Καμμία τιμή που θα αναγγέλεται να μην έχει τίποτα επιπλέον,να είναι ΤΕΛΙΚΗ
    Αφού δεν υπάρχει συναλλαγή ( πλην όποιων ρητά εξαιρούνται με νόμο )χωρίς ΦΠΑ ή και άλλες επιβαρύνσεις,κάθε αναφορά σε προσφορά ,παραγγελία, πώληση προιόντος και κυρίως υπηρεσιών της καθαρής τιμής συν το ΦΠΑ, προδιαθέτει και υποθάλπτει συνθήκες φοροδιαφυγής.
    Εθιμικά όλοι έχουμε συμφωνήσει τιμή κυρίως υπηρεσιών και έχουμε ακούσει το αδιανόητο που δυστυχώς αποτελεί και τον κανόνα <>
    Με την καθιέρωση στις συναλλαγές ΤΕΛΙΚΩΝ ΤΙΜΩΝ με όλες τις επιβαρύνσεις σταματά ή δικαιολογία-πρόφαση <> ώστε να ωθήται ο καταναλωτής λόγω πρόσθετης επιβάρυνσης σε συνθήκη μή έκδοσης φορολογικού παραστατικού.
    Βεβαίως στο φορολ. παραστατικό ν αναφέρεται ξεχωριστα η καθαρή τιμη κ το ΦΠΑ
    Η παραπάνω προσθήκη στο άρθρο είναι ουσιοδέστατη και πρέπει να υποστηριχτεί από ένα προσεχτικά σχεδιασμένο διαφημιστικό ενημερωτικό πρόγραμμα προς το καταναλωτή ότι κανένας δεν μπορεί να του ζητήσει επιπλέον της τιμής το ΦΠΑ ή άλλη επιβάρυνση αλλά όλα συμπεριλαμβάνονται στην αναγγελθήσα προσφερόμενη τιμή.
    Σε περιπτώσεις μόνο πωλήσεων με δόσεις έντοκες να επιτρέπεται η τελική τιμή να επιβαρύνεται και ν αναγράφεται καθαρά στη προσφορά- παραγγελία – παρααστατικό πώλησης η τελική τιμή ( προιόντος ή υπηρεσίας )οι προσαυξάνοντες αυτή τόκοι,διαμορφώνοντας τη τελική επιβάρυνση.

  • 23 Σεπτεμβρίου 2012, 23:53 | Γρηγόρης Μαυράκης

    ΦΠΑ, ο φόρος που φωνάζει «μπορείς να με αποφύγεις!»
    Ήδη ο τρόπος με τον οποίο καθορίζεται το ποσό αυτού του φόρου, ως ποσοστό επί ενός «καθαρού» ποσού, τον καθιστά ευδιάκριτο στόχο φοροδιαφυγής, πράγμα που δε συμβαίνει με άλλους έμμεσους φόρους, κανείς δεν σκέφτεται πχ να ζητήσει να του αφαιρεθεί ο φόρος καπνού από τα τσιγάρα που αγοράζει.
    Το χαρακτηριστικό αυτό του ΦΠΑ εκμεταλλεύονται πολλοί επαγγελματίες που παρέχουν υπηρεσίες, δίνοντας τιμές, προφορικά είτε γραπτά, χωρίς να διευκρινίζουν αν αυτές περιέχουν ΦΠΑ, και εκ των υστέρων, μετά την παροχή της υπηρεσίας, όταν έρχεται η ώρα της απόδειξης, διευκρινίζουν ότι ήταν «χωρίς ΦΠΑ», έχοντας σχεδόν σίγουρη την άρνηση του καταναλωτή να επιβαρυνθεί επιπλέον ποσό, άρνηση όμως που συνοδεύεται και από τον συμβιβασμό του να μην λάβει απόδειξη από τον επαγγελματία.
    Υπενθυμίζοντας εδώ ότι ο διαχωρισμός του ΦΠΑ από την υπόλοιπη τιμή μιας υπηρεσίας δεν έχει κανένα νόημα για τον τελικό καταναλωτή αφού δεν εκπίπτεται, προχωρώ στην πρότασή μου που είναι:
    1. Στη λιανική πώληση να αναφέρεται μόνο η τελική τιμή.
    2. Προσφορά, γραπτή ή προφορική, που δεν αναφέρει ΦΠΑ, να θεωρείται σε περιπτώσεις διενέξεων ότι τον περιέχει, αφού στη λιανική Ο ΦΠΑ ΠΑΝΤΑ ΠΕΡΙΕΧΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΤΙΜΗ.
    Τελικό σχόλιο: Κάθε αναφορά σε ΦΠΑ όταν απευθυνόμαστε στον τελικό καταναλωτή είναι ανεπιθύμητη, ανοίγει το δρόμο και την όρεξη για φοροδιαφυγή, και δίνει στον πωλητή ένα σωρό ευκαιρίες για παραπλάνηση του καταναλωτή ως προς το τελικό ύψος της επιβάρυνσής του.

    Γρηγόρης Μαυράκης
    Θεσσαλονίκη

  • 23 Σεπτεμβρίου 2012, 17:48 | ΔΚ

    Το «φορολογικό ένσημο» είναι κακή ιδέα εαν απευθυνεται σε επιτηδευματίες. Αν συζητάται απλώς η νομιμοποίηση βοηθητικών εργασιών, θα προτιμούσα να επεκταθεί το υπάρχον «εργόσημο» το οποίο θα βασίζεται στην κατάθεση μιας συμφωνίας μέσω διαδικτύου προς το ΙΚΑ και την Επιθ. Εργασίας, όπου θα φαίνονται τα πάντα (ώρες, μέρες, διάρκεια) και θα εκδίδονται τα σχετικά εργόσημα από οποιονδήποτε προς οποιονδήποτε. Ετσι, ο φοιτητής που εργάζεται ως διανομέας, δε θα χρειάζεται τίποτα περισσότερο από ένα τίμιο εργοδότη που θα καταθέσει την συμφωνία και θα δηλώσει τη δαπάνη για την περιστασιακή απασχόληση στα έξοδά του.
    Η χρήση του συστήματος που περιγράφει η κυρία Πλημμυρίδου, θα είχε σαν αποτέλεσμα την κατάφωρη αδικία απέναντι σ’ εμένα που πρέπει να πληρώνω 750 ευρώ ανα δίμηνο στον ΟΑΕΕ και να φορολογούμαι μέχρις ρανίδος. Με δυο λέξεις «αθέμιτος ανταγωνισμός». Θα ήταν προτιμότερο να μειώσει τις εισφορές του ο ΟΑΕΕ για νεοεισερχόμενους για έξη μήνες έως χρόνο, ως κίνητρο για να «δοκιμάσει» κανείς να στήσει μια επιχείρηση.

  • 23 Σεπτεμβρίου 2012, 17:18 | ΔΚ

    Υποχρεωτική ανάρτηση τιμοκαταλόγου με ΕΛΑΧΙΣΤΕΣ ΑΜΟΙΒΕΣ ανα εργασία, που διαμορφώνεται από το σύλλογο των επαγγελματιών του κλάδου.

    Θα ήθελα πολύ να δω τιμοκατάλογο για δικηγορικές ή λογιστικές εργασίες… Δυστυχώς δεν υπάρχει τρόπος να κοστολογηθούν οι αμοιβές από τα παραπάνω επαγγέλματα. Υποθέτω ότι η διάταξη αναφέρεται σε τυποποιημένες εργασίες του τύπου «πλύσιμο αυτοκινήτου» ή «μανικιούρ». Πιο λογικό θα ήταν να αναρτάται κατάλογος του συλλόγου/συνδέσμου/επιμελητηρίου με ενδεικτικές τιμές γύρω από τις οποίες θα κινείται ο καθένας ή, ακόμα καλύτερα, με ελάχιστες αμοιβές ανά εργασία, κάτω των οποίων απαγορεύεται η πώληση.
    Κανένας δεν αποδέχεται την τελικη κοστολόγηση προσπαθώντας να επιτύχει έκπτωση με κάθε νόμιμο ή μή τρόπο. Ακόμη, οι υπηρεσίες από ελευθέρια επαγγέλματα συμπιέζονται κατά συρροήν: Μια επικύρωση στοιχίζει 20 ευρώ, η παράσταση σε δίκη στοιχίζει 450, όταν όμως για τις ανάγκες της δίκης που προπλήρωσα χρειαστεί και μια επικύρωση δεν θα μου τη χρεώσει ο δικηγόρος μου, ή θα μου χρεώσει μόνο το κόστος των μεγαροσήμων. Για να αντιμετωπίσεις νόμιμα τέτοιες περιπτώσεις πρέπει καθένας να έχει συνοδεία από δύο λογιστές ακόμα και στην τουαλέτα.

    Δεύτερο παράδειγμα: λογιστές (συνάδελφοι μου) διαφημίζονταν με φυλλάδια, όπου η φορολογική δήλωση «Ε1» ξεκινούσε από 18,5 ευρώ (!!!!) αλλά όταν απευθύνθηκα στα γραφεία τους αντιλήφθηκα ότι πρόκειται για κοινούς απατεώνες. Εστειλα κάποιον με μια δήλωση που απαιτούσε δυόμιση ώρες συζήτησης και συμπλήρωση τριάντα κωδικών, του έδωσαν μια τιμή τριπλάσια από την «κανονική» και…δεκαπλάσια από την προσφορά τους ενώ του έδωσαν να καταλάβει ότι απευθύνονταν μόνο σε αλλοδαπούς εργάτες. Τόσο (όσο η διαφημιζόμενη προσφορά) κάνει μόνο το μελάνι και το χαρτί για τις εκτυπώσεις τους, χώρια η ευθύνη για λάθη ή παραλείψεις. Πως να κοστολογήσεις μια «φορολογική δήλωση» λοιπόν ή μία παράσταση σε δίκη; Μπορεί να είναι ζήτημα πέντε λεπτών και τριών αριθμών, μπορεί να είναι και ζήτημα πέντε ημερών μελέτης, τρεξίματος, διορθώσεων, αναζήτησης εγγράφων. Μακάρι να μπορούσαν να χρεώνουν οι παρέχοντες υπηρεσίες, όσα γράφει στον τιμοκατάλογό τους… θα ήμασταν όλοι πλούσιοι. Υπάρχει και η χρονοχρέωση αλλά κι εκεί ο έλληνας αρνείτο τότε που τα χρηματα του τα πετούσε στα πόδια των τραγουδιστριών, τώρα θα το δεχτεί;

    Ωστόσο, Ο ΚΑΘΟΡΙΣΜΟΣ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗΣ ΠΙΝΑΚΑ ΚΑΤΩΤΑΤΩΝ ΤΙΜΩΝ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΥΛΛΟΓΟΥΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΩΝ που προτείνω ανεπιφύλακτα, θα είχε ως αποτέλεσμα:
    1. Να μην μπορεί κανείς να πωλεί «κάτω του κόστους» κλέβοντας τους ανταγωνιστές του ή προσφέροντας δήθεν δωρεάν υπηρεσίες ως παράπλευρη προσφορά σε κάτι άλλο ή υποτιμολογώντας τις υπηρεσίες του.
    2. Να υπάρχει κριτήριο στους ελέγχους του Υπ. Οικονομικών για την ανακάλυψη υποτιμολογήσεων. Οταν ο σύλλογος γράφει «δέκα» εσύ πως καταφέρνεις να εκδίδεις αποδείξεις για «τρία». `Η κλέβεις ή αξίζεις το νόμπελ εξοικονόμησης.
    3. Να έχει σημείο στήριξης ο επαγγελματίας για να αντιμετωπιζει τα παζάρια της πελατείας του διαφυλάσσοντας το ίδιο του το επάγγελμα.
    Ας μην ξεχνάμε ότι όπου βρέθηκαν επιδοτούμενοι επιχειρηματίες που επειδή δεν τους στοίχισε τίποτα μείωσαν τιμές, το αποτέλεσμα ήταν να καταστρέψουν τους ανταγωνιστές και να καταστραφούν και οι ίδιοι λίγο αργότερα, όταν τέλειωσαν τα ξένα χρήματα. Το ίδιο σε μεγάλη κλίμακα συμβαίνει σήμερα με την Κίνα και τις επιδοτήσεις εξαγωγών της. Πρέπει να τελειώσει η απάτη της επιδότησης κάθε είδους που καταστρέφει την αγορά παρουσιάζοντας ένα κίβδηλο κοινωνικό έργο. Παράδειγμα: Η απουσία φορολογικού ελέγχου για τρία χρόνια σε «νέους» επαγγελματίες. Είναι σαν να φωνάζεις όλους τους απατεώνες να βρουν αχυρανθρώπους για να διαπράξουν τα εγκλήματά τους. Δε χρειάζεται τίποτα περισσότερο από μια υπογραφή κάποιου ανίδεου τυχοδιώκτη στα χαρτιά που θα οργανώσει σε Ε.Π.Ε. η υπηρεσία μιας στάσης… και με κεφάλαιο ένα ευρώ (!!!!!) τη στιγμή που οι ιδιοκτήτες ΕΠΕ ευθύνονται στο ύψος του κεφαλαίου τους (!!!!!!).
    4. Να οργανωθούν οι επαγγελματίες αδειοδοτώντας ή απαγορευοντας την άσκηση επαγγελματος, ωστε να πάψει επιτέλους το τραγικό φαινόμενο «είσαι ό,τι δηλώσεις». Επιτέλους για να κόβεις τρίχες θες τέσσερα χρόνια προυπηρεσίας, για να κάνεις τον ξενοδόχο ή τον εστιάτορα στη χώρα του τουρισμού δεν χρειάζεται ούτε ένα σεμινάριο;

  • 23 Σεπτεμβρίου 2012, 09:20 | Σπυρος Ζουρουδης

    Να γινει υποχρεωτικη η τηρηση ιστολογιου για καθε επαγγελματια στο οποιο θα εμφανιζεται και ο τιμοκαταλογος ετσι ωστε ο καταναλωτης να κανει αμεση ερευνα αγορας και για να ισχυσει επιτελους ο υγιης ανταγωνισμος

  • 22 Σεπτεμβρίου 2012, 21:26 | Αλέκος Παπαδόπουλος

    Α) Έχει δοθεί μάχη τα προηγούμενα χρόνια ώστε οι επιχειρήσεις να αναγράφουν μόνο τις τιμές ΜΕ το ΦΠΑ για τον τελικό καταναλωτή (π.χ. στις τηλεπικοινωνιακές υπηρεσίες). Είναι εντελώς λαναθσμένο να καταργηθεί αυτό. Για τον ιδιώτη το ΦΠΑ είναι κόστος. Ο επαγγλεματίας ξέρει να αποφορολογεί τις τιμές.

    Β) Είναι μη-ρεαλιστικό στον Τομέα των Υπηρεσιών να ζητείτε πλήρη κωδικοποιήση και τιμές όλων των υπηρεσιών. Αυτό μπορεί να γίνει μόνο σε ορισμένες απλές περιπτώσεις καταστημάτων λιανικής παροχής υπηρεσιών (π.χ. κομμωτήρια).
    Σε κάθε άλλη περίπτωση, ακόμη και αν ο πελάτης είναι ιδιώτης και όχι επαγγελματίες, δεν είναι εφικτό να τεμαχιοποιήσει κανείς έτσι όλες τις υπηρεσίες. Π.χ. Πώς θα μπορούσε να φτιάξει τιμοκατάλογο υπηρεσιών ένας δικηγόρος;

  • 22 Σεπτεμβρίου 2012, 10:06 | Χάρης Ελμάζης

    Όλα τα ποσά από αποδείξεις που έχει ο φορολογούμενος, σε ένα φορολογικό έτος, από υπηρεσίες- επιτηδευματίες να εκπίπτουν από το φορολογητέο εισόδημα.

  • 21 Σεπτεμβρίου 2012, 23:10 | Χρήστος Ελευθεριάδης

    Είναι σαφώς λάθος να ζητάτε από επιχειρήσεις που εκδίδουν αποδείξεις, απευθυνόμενες στο τελικό καταναλωτή, να αναγράφουν τιμή προ και μετά ΦΠΑ.
    Για οιαδήποτε υπηρεσία προς τελικό καταναλωτή (που δεν θα μεταπωλήσει τίποτα) η τιμή που δίνεται πρέπει να νοείται ότι είναι ΤΕΛΙΚΗ. Διότι μέχρι σήμερα, μόλις κάποιος ζητήσει απόδειξη για κάποια υπηρεσία, η απάντηση είναι «τότε πρέπει να προσθέσουμε και τον ΦΠΑ». Αυτό μπορεί να καταπολεμηθεί μόνο εφόσον γίνει συνείδηση σε όλους ότι η τιμή σε τελική καταναλωτή είναι ΤΕΛΙΚΗ τιμή και περιλαμβάνει τα πάντα. Έτσι ώστε ο καταναλωτής να αποκτήσει το θάρρος να απαντά ότι όλες οι τιμές προς τελικούς καταναλωτές είναι ΤΕΛΙΚΕΣ και περιλαμβάνουν και ΦΠΑ και τα πάντα. Για να πετύχει το παραπάνω, απαιτείται και μια καλή προβολή, με διαφημίσεις κλπ. ‘Ωστε ο κόσμος να πεισθεί ότι ο κάθε ελεύθερος επαγγελματίας δεν μπορεί να τους προσθέσει ΦΠΑ εκ των υστέρων. Είναι θέμα παιδείας.
    Ο ΦΠΑ φυσικά σαφώς πρέπει να αναγράφεται καθαρά και ξεχωριστά σε τιμολόγια που εκδίδονται προς αγοραστή ο οποίος θα μεταπωλήσει το οιοδήποτε προϊόν ή υπηρεσία (μαζί με την υποτιθέμενη προστιθέμενη αξία που θα προσθέσει ο ίδιος).
    Ελπίζω να εισακουστούν τα παραπάνω. Μοιάζει να είναι ευκαιρία η στιγμή αυτή.

  • 21 Σεπτεμβρίου 2012, 12:52 | Ιουλία Πλημμυρίδου

    Φορολογικό ένσημο

    Ο Σκοπός

    Ο σκοπός του φορολογικού ενσήμου, είναι να δώσει μια οικονομική διέξοδο στον κόσμο, ενώ παράλληλα να συγκεντρωθούν χρήματα για τα ασφαλιστικά ταμεία και φόρους για το Ελληνικό Δημόσιο.

    Για το λόγο αυτό θα πρέπει να επιτραπεί η δεύτερη απασχόληση, στις παρακάτω κατηγορίες ανθρώπων, καθώς και το δικαίωμα να εμπορεύονται, έως ένα συγκεκριμένο ποσό, διατηρώντας ωστόσο το δικαίωμα, στα επιδόματα ανεργίας, στους μισθούς και τις συντάξεις.

    Η δραστηριότητα θα πρέπει να φορολογείται αυτοτελώς και δεν θα πρέπει να επιβαρύνει άλλο τον φορολογούμενο. Για την καλύτερη επίδραση του μέτρου, συνιστάται η μείωση του ωραρίου, ειδικά στον δημόσιο τομέα, εφόσον ο υπάλληλος καταφέρνει να συνεισφέρει φορολογικά ένα Χ ποσό από τη δευτερεύουσα του απασχόληση. Ο άνεργος θα δικαιούται μια ελάχιστη ασφαλιστική κάλυψη, ενώ η συγκέντρωση ενός προκαθορισμένου ποσού φορολογικών ενσήμων, θα μπορούσαν να συμβάλλουν για την έκδοση κύριας σύνταξης ή στην συμπλήρωση των μειωμένων συντάξεων, σε κύριες, ως επιπλέον κίνητρο για την αύξηση της επιχειρηματικότητας στην χώρα.

    Αν ένας άνεργος ή ένας δημόσιος υπάλληλος καταφέρει να κερδίζει, από την δραστηριότητα του αυτή, αρκετά χρήματα, ώστε να δημιουργήσει μια βιώσιμη επιχείρηση, το όφελος είναι πολλαπλό. Αν υποθετικά 200.000 άτομα ξεκινούσαν δειλά, κάποιες δραστηριότητες, αρχικά για να καλύψουν έξοδα, ωστόσο κατάφερναν μόνο το 10% εξ αυτόν να δημιουργήσουν κάποια επιχείρηση, τότε σε ελάχιστο χρονικό διάστημα θα έχουμε 20.000 νέες εταιρίες, καταστήματα και επιχειρήσεις, οι οποίες θα αναζητήσουν προσωπικό για τις ανάγκες τους.

    Αντί λοιπόν να αναμένουμε τις τεράστιες επενδύσεις για να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας, ας δοκιμάσουμε τις μικρές όμως πάμπολλες επιχειρήσεις του απλού κόσμου. Σαν στρατός ο οποίος θα παράγει, θα δημιουργεί, θα εργάζεται, θα μαθαίνει και θα διδάσκει, με σκοπό να βοηθήσει την Ελλάδα από την κρίση.
    Πέρα από το οικονομικό σκέλος, η δράση αυτή θα βοηθούσε και το ηθικό του κόσμου, είναι μια, έστω και μικρή λύση, στο αδιέξοδο της σημερινής εποχής.

    Ποιους αφορά

    Άνεργους , φοιτητές, συνταξιούχους, δημόσιους υπαλλήλους, ιδιωτικούς υπαλλήλους, νοικοκυρές και γενικά άτομα με χαμηλό εισόδημα.

    Σε κάθε περίπτωση αφορά μεμονωμένα άτομα, τα οποία θα ενεργούν εθελοντικά και θα παρέχουν υπηρεσίες, θα μεταποιούν – οικοτεχνίες, θα εμπορεύονται.

    Το εισόδημα από την απασχόληση αυτή δεν θα μπορεί να υπερβαίνει ένα προκαθορισμένο «ποσό» για να μην θεωρηθεί κύριο εισόδημα.

    Τρόπος λειτουργίας

    Το σύστημα θα αποτελείται από,

    1) βιβλιάριο φορολογικών ενσήμων, το οποίο θα εκδίδεται στο όνομα του δικαιούχου, με τη χρήση του ΑΦΜ και του ΑΜΚΑ.

    2) φορολογικά ένσημα, τα οποία θα εκδίδονται σε διαφορετικές αξίες, για να καλύπτουν τις ανάγκες των συναλλασσομένων.

    Η όψη του θα αποτελείται από δυο δίδυμα αυτοκόλλητα στελέχη, τα οποία θα φέρουν τον ίδιο αύξοντα αριθμό και θα μπορούν να αποκόπτονται, καθώς και σημείο κενό, όπου ο φορολογούμενος θα υποχρεούται να αναγράψει την μέρα την ώρα της χρήσης, καθώς και το ΑΦΜ του αντισυμβαλλόμενου. Κατά την αγορά του, ο αύξον αριθμός του ενσήμου, θα καταχωρείται στην φορολογική μερίδα του φορολογούμενου, σαν ένα επιπρόσθετο μέτρο για την αποφυγή παραχαράξεων, κλοπών, απωλειών κλπ. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνετε και φορολογικός έλεγχος.
    Η αγορά τους θα γίνεται προκαταβολικά και το κόστος τους θα υπολογίζεται πχ 10%, 20% επί της συνολική αξία της παρεχόμενης υπηρεσίας ή εμπορίας

    ΠΑΡΑΔΕΙΓΜΑΤΑ

    Ιδιαίτερο μάθημα αγγλικών το οποίο παρέχεται κατ’ οίκον, συνολικής αξίας 20 ευρώ την ώρα, ο καθηγητής θα κολλήσει ένσημο αξίας 2 ευρώ στο βιβλιάριο, το δεύτερο στέλεχος θα δίδεται σαν απόδειξη, η οποία θα μπορεί να προσκομιστεί, όπως ακριβώς και οι υπόλοιπες αποδείξεις. Την ευθύνη για την αγορά και προσκόμιση των ενσήμων την έχει αποκλειστικά και μόνο ο απασχολούμενος. Στην φορολογική του δήλωση θα αναγράφει το ετήσιο ποσό που είσπραξε από αυτήν την δραστηριότητα και το ποσό του φόρου που πλήρωσε γι΄αυτήν.

    Οικοτεχνία παρασκευής λαϊκής τέχνης. Οι πρώτες ύλες μπορούν να αγοραστούν με τιμολόγιο ή με απλή απόδειξη. Η πώληση των αγαθών
    α) σε εμπόρους ή καταστήματα: με τιμολόγια αγοράς το οποίο θα εκδώσει ο έμπορος, έτσι θα μπορεί να εισάγει τα αγαθά στο κατάστημα του χωρίς πρόβλημα. Ο οικοτέχνης θα προσκομίζει τα τιμολόγια στην Εφορία, όπου θα σφραγίζονται και θα αγοράζονται τα σχετικά φορολογικά ένσημα,
    β) σε ιδιώτη: έναντι της αξίας του αγαθού, θα δίδει το φορολογικό ένσημο και θα κολλάει το ένα στέλεχος στο βιβλιάριο. Το δεύτερο στέλεχος που θα συνοδεύει το αγαθό, θα λειτουργεί και ως απόδειξη αγοράς.

    Μεσιτείες, προμήθειες. Με παρόμοιο τρόπο για κάθε πράξη και για κάθε αξία συναλλαγής, ο ενδιαφερόμενος αγοράζει και κολλάει στο βιβλιάριο του το φορολογικό ένσημο που αντιστοιχεί. Θα πρέπει να αναγραφεί το ΑΦΜ της εταιρίας για την οποία πραγματοποιήθηκε η πράξη, ενώ η εταιρεία θα καταχωρεί στα βιβλία της τον δεύτερο στέλεχος του φορολογικού ενσήμου, κανονικά σαν στοιχείο.

    Τα σημεία διανομής: οι εφορίες, τα ταχυδρομεία, τα ασφαλιστικά ταμεία και κάποια συμβεβλημένα καταστήματα.

    Τα οφέλη

    Ελάχιστη γραφειοκρατία για την έναρξη της απασχόλησης και ελάχιστη δαπάνη, αφού απευθύνεται σε άτομα που δεν έχουν κεφάλαια για να κάνουν έναρξη επιτηδεύματος.

    Μείωση του ρίσκο έναρξης εμπορικής δραστηριότητας, όπως εγκαταστάσεις, απαιτούμενα κεφάλαια, λογιστές, υπαλλήλους κλπ το μόνο αναγκαίο, η έκδοση του ειδικού βιβλιαρίου από την εφορία.

    Δραστηριοποίηση του κόσμου, ηθική διέξοδο, οικονομική ανάπτυξη.

    Τα χρήματα τα οποία θα συγκεντρώνονται από τα φορολογικά ένσημα θα διανέμονται ποσοστιαία σε φόρους, εισφορές στα ταμεία και επιμελητήρια.

    Αν η δραστηριότητα αποφέρει παραπάνω έσοδα από τα επιτρεπτά όρια, τότε ο φορολογούμενος υποχρεούται να κάνει έναρξη επιτηδεύματος κανονικά και να δημιουργήσει ατομική η άλλης μορφής επιχείρηση.
    Εισαγωγή στο ασφαλιστικό σύστημα, νέων ασφαλιζομένων, ενώ εισφορές θα προέρχονταν ακόμα και από συνταξιούχους.

    Ιουλία Πλημμυρίδου

Σχόλια