Άρθρο 09: Γενικές Αρχές

1. Η πινακίδα με τις απαιτούμενες ενδείξεις, όπως προβλέπεται στα επόμενα άρθρα, τοποθετείται επί ή στο σημείο του πωλούμενου προϊόντος, να είναι άμεσα και απόλυτα εμφανής στον καταναλωτή. Όλες οι ενδείξεις είναι αναγεγραμμένες υποχρεωτικά στην ελληνική γλώσσα, με ισομεγέθη, ευδιάκριτα και ευανάγνωστα γράμματα με τέτοιο τρόπο ώστε να καθίστανται άμεσα ορατές και αντιληπτές από τον καταναλωτή.
2. Η πινακίδα που φέρει τις απαιτούμενες πληροφορίες δεν πρέπει να καταστρέφεται για οποιονδήποτε λόγο, καθώς και να μην παραποιούνται, αλλοιώνονται ή αφαιρούνται οι αναγραφόμενες σε αυτήν ενδείξεις.
3. Ως γενική αρχή της διάθεσης των προϊόντων (προσυσκευασμένων ή μη) ορίζεται ότι πρέπει να εκτίθενται κατά τρόπο διακριτό ώστε η διαφοροποίηση εκάστου είδους να γίνεται άμεσα αντιληπτή από τον καταναλωτή, με βάση τις αναγραφόμενες ενδείξεις στην αντίστοιχη πινακίδα.

  • 28 Σεπτεμβρίου 2012, 12:22 | Αθανασία Ντούμα

    Το ισομεγέθες των χαρακτήρων στις πινακίδες μόνο εις βάρος των καταναλωτών μπορεί να αποβεί αφού η τυχόν αναγραφή της τιμής πώλησης σε μικρότερη γραμματοσειρά θα δυσκολέψει περισσότερο την ανάγνωση της πινακίδας. Τουλάχιστον, Θα πρέπει η δυνατότητα που δόθηκε στην περίπτωση προωθητικών ενεργειών, ήτοι να αναγράφεται η τιμή πώλησης με BOLD χαρακτήρες να συμπληρωθεί και στη γενική διάταξη.

  • 28 Σεπτεμβρίου 2012, 12:14 | Αλέξιος Χατζηιωάννου

    Εκτιμάται χρήσιμο το να ορισθεί ποσοτικά το «ευδιάκριτα και ευανάγνωστα γράμματα με τέτοιο τρόπο ώστε να καθίστανται άμεσα ορατές και αντιληπτές από τον καταναλωτή». Για παράδειγμα «ορατές από άτομο με τέλεια όραση από απόσταση τουλάχιστον ίση με την ελάχιστη απόσταση που χωρίζει την πινακίδα από τον καταναλωτή και όχι μικρότερη από 1 μέτρο ή, εφόσον το προϊόν προορίζεται για ιδιαίτερο κοινό για παράδειγμα ηλικιωμένους, τότε…»

    Διαφορετικά, ποιοτικοί και μη μετρήσιμοι προσδιορισμοί ενδέχεται να δημιουργήσουν γκρι περιοχές που ίσως σε κάποιες περιπτώσεις οδηγήσουν σε «συναλλαγή» μετά από διένεξη για το αν είναι ευανάγνωστα τα γράμματα ή όχι.

  • 28 Σεπτεμβρίου 2012, 08:49 | ΜΕΤΡΟ ΑΕΒΕ

    Δεν είναι πρακτικά εφαρμόσιμο, διότι θα απαιτούνταν μεγάλου μεγέθους πινακίδες πώλησης, οι οποίες δεν χωρούν στα ράφια του καταστήματος.

  • 24 Σεπτεμβρίου 2012, 10:46 | Στέφανος

    Ο νόμος θα έπρεπε να είναι 2 σελίδες, και να αναφέρει ΓΕΝΙΚΑ όλες τις υποχρεώσεις των επιχειρήσεων.
    Η κάθε υπηρεσία στη συνέχεια (αγορανομία, επιθεώρηση εργασίας, κτηνιατρικές υπηρεσίες κλπ) θα έπρεπε να ΑΝΤΙΛΑΜΒΑΝΕΤΑΙ πως εφαρμόζεται αυτό στις αρμοδιότητες της, και να αναπροσαρμόζεται ανάλογα, σύμφωνα με ερμηνευτικές εγκυκλίους.
    Το πλεονέκτημα είναι ότι αν αυτές οι εγκύκλιοι ήταν κακογραμμένες, μπορούν εύκολα να προσβληθούν στα δικαστήρια, αφού ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ νόμος.
    (Το μειονέκτημα είναι ότι το προσωπικό πρέπει να ξέρει τι του γίνεται. Αλλά είναι και καιρός να ξεσκαρτάρουμε την ήρα από το στάρι, και να πάνε και μερικοί σπιτάκι τους.)

    Τώρα, έχουμε ένα προς διαβούλευση νομοσχέδιο που προσπαθεί να κάνει μικρο-ρυθμίσεις σε όλο το φάσμα των παρεχόμενων υπηρεσιών, και μάλιστα χωρίς αιτιολόγηση.

    Ενδεικτικά, τα ξύλα πωλούνται με το κυβικό ενώ τα βιοκαύσιμα (πέλλετ, μπρικέτες κλπ) με το κιλό. Δηλαδή δεν μπορώ να πουλήσω ξύλα με τον τόνο όπως είναι, αλλά πρέπει πρώτα να κάνω σκόνη, μετά πέλλετ και μετά όλα καλά. Δηλαδή αν αρχίσω να πουλάω ξύλο σε κυβάκια μπορώ να τα πουλάω με το κιλό ή με το κυβικό; Εεεε;

    Το προτεινόμενο νομοσχέδιο βρίθει από σχετικά παραδείγματα.

    Άλλο παράδειγμα: Στο άρθρο 149 ορίζεται περιοδικός έλεγχος για όργανα μετρήσεων. Αν αντί αυτού οριζόταν ότι όλες οι εταιρείες που ελέγχουν, πρέπει να έχουν πιστοποίηση σύμφωνα με σχετικό πρότυπο (πχ ISO 17025 για τα ΚΤΕΟ, 17020 για εργαστήρια κλπ κλπ), τότε και εξασφαλιζόμαστε ότι κάνουν καλά την δουλειά τους, αλλά και τους ελέγχουν όχι μόνο για τα όργανα, αλλά για το καθετί που κάνουν. Και όχι δημόσιοι υπάλληλοι, οπότε φεύγει ένα (τεράστιο) γραφειοκρατικό βάρος. Το Δημόσιο, μετά θα έχει να ελέγχει μόνο τους φορείς που κάνουν τους ελέγχους, που είναι ΠΟΛΥ ΛΙΓΟΤΕΡΟΙ.

    Έτσι πατάσεις τη γραφειοκρατία.

  • 22 Σεπτεμβρίου 2012, 19:56 | Στέφανος Θωμάς

    Εκτός του διαχωρισμού βάσει των βασικών χαρακτηριστικών ενός προϊόντος, πιστεύω ότι, πολύ θα βοηθούσε τους συνηδητοποιημένους καταναλωτές ένας διαχωρισμός των βιολογικών προϊόντων καθώς και ένας διαχωρισμός των ελληνικών προϊόντων.
    Με εκτίμηση!