Άρθρο 184 – Τροποποίηση άρθρου 259 του ν. 3852/2010

1. Η παρ. 4 του άρθρου 259 του ν. 3852/2010 τροποποιείται ως εξής:
«Με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών και Οικονομικών, η οποία εκδίδεται κατ` έτος ύστερα από γνώμη της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας (ΚΕΔΕ), καθορίζονται το ύψος των εσόδων που προορίζονται για την κάλυψη επενδυτικών, καθώς και λειτουργικών και λοιπών γενικών δαπανών των δήμων, όπως επίσης τα κριτήρια και η διαδικασία κατανομής τους, επί τη βάσει των κριτηρίων της παρ. 5 του άρθρου 25 του ν. 1828/1989. Μεταξύ αυτών συνεκτιμάται το στοιχείο της διοικητικής υποστήριξης που παρέχεται από δήμο προς εξυπηρέτηση λειτουργικών αναγκών άλλων δήμων και σταθμίζονται ιδιαίτερα οι πάγιες ανάγκες εξυπηρέτησης των νησιωτικών και ορεινών δήμων».
2. Στο άρθρο 259 προστίθεται παράγραφος 4Α ως εξής:
3. «4Α. Οι πιστώσεις από τους κεντρικούς αυτοτελείς πόρους, με τους οποίους επιχορηγούνται οι δήμοι, για την κάλυψη επενδυτικών αναγκών τους (πρώην ΣΑΤΑ), προορίζονται κάθε έτος για την εκτέλεση έργων και την πραγματοποίηση δράσεων, στο σύνολο κατ’ αρχήν των κοινοτήτων, έκαστου εξ αυτών, με την επιφύλαξη τυχόν έργων, προμηθειών, μελετών και λοιπών δράσεων που υλοποιούνται μέσω χρηματοδοτούμενων προγραμμάτων, ή σε βάρος των παραπάνω πιστώσεων ή ιδίων πόρων, αλλά αφορούν περισσότερες της μίας κοινότητες. Με απόφαση του Υπουργού Εσωτερικών, μετά από γνώμη της Κεντρικής Ένωσης Δήμων Ελλάδας, καθορίζονται η διαδικασία, τα κριτήρια, το ποσοστό επιμερισμού των ανωτέρω πιστώσεων στις κοινότητες, ο τρόπος αναπλήρωσης των αναλογούντων ποσών σε περίπτωση εκχώρησης, ενεχυρίασης ή δέσμευσης με οποιονδήποτε τρόπο των προς επιμερισμό πιστώσεων».

  • 14 Μαΐου 2018, 10:11 | Δίκτυο Κοινοτήτων Λέσβου

    Να προβλεφθεί υποστηρικτικός μηχανισμός σε κάθε Δήμο, για την υποβοήθηση των απαιτουμένων ενεργειών των Κοινοτήτων , σχετικά με την ομαδοποίηση και αξιοποίηση των πόρων που εκχωρούνται σε αυτές.
    Να υπάρξει διάταξη για απολογιστική κάλυψη των δαπανών για έργα μικρής κλίμακας.

  • 12 Μαΐου 2018, 13:57 | ΜΑΣΤΟΡΑΚΗΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

    Ο επιμερισμός τμήματος των τακτικών εσόδων ή πόρων για την κάλυψη επενδυτικών αναγκών στις Κοινότητες, δεν βοηθά σε καμία περίπτωση την τοπική ανάπτυξη και την αναλογική κατανομή πόρων στις κοινότητες. Αντιθέτως αναπαράγει εσφαλμένες μικροτοπικίστικες αντιλήψεις και πολιτικές σκοπιμότητες. Επίσης δεν μπορεί να υποστηριχτεί από τις υποστελεχωμένες δημοτικές υπηρεσίες, μιας και παράγει επιπλέον διοικητικές διαδικασίες και επιμέρους κατατμήσεις. Τα ποσά που εν δυνάμει θα κατανεμηθούν στις κοινότητες, λόγω και της πληθώρας του αριθμού τους ανά δήμο, είναι πολύ μικρά και σε καμία περίπτωση δεν μπορούν να λειτουργήσουν αναπτυξιακά. Οι επιμέρους τοπικές αναγκαιότητες μπορούν να υλοποιηθούν από τον κεντρικό προϋπολογισμό με μεγαλύτερα διαθέσιμα κονδύλια, πάντα με τη σωστή ιεράρχηση των αναγκών και τον χρονισμό τους, σύμφωνα με την ωρίμανση μελετών.
    Αυτό που είναι απαραίτητο σε κάθε κοινότητα και κάνει αμεσότερη την εύρεση λύσεων στα τοπικά προβλήματα, είναι η διάθεση συγκεκριμένου ποσού το οποίο θα καθορίζεται με πληθυσμιακά ή άλλα κριτήρια από το δημοτικό συμβούλιο στον Προϋπολογισμό και θα το διαχειρίζεται με απλές διαδικασίες αντίστοιχες της πάγιας προκαταβολής, με διευρυμένες όμως δυνατότητες (μικρής κλίμακας συντηρήσεις δημοτικών υποδομών, μικρών προμηθειών και κάλυψη άλλων επιτακτικών τοπικών αναγκών) που θα επικυρώνονται από τους προέδρους των κοινοτήτων μέχρι 500 κατοίκων και τα συμβούλια των κοινοτήτων άνω των 500 κατοίκων και θα εκκαθαρίζονται από την Οικονομική Επιτροπή.