Άρθρο 29: Επαναδιορισμός Δικηγόρου.

1. Δικηγόρος, που παραιτήθηκε από το δικηγορικό λειτούργημα, δύναται να επαναδιορισθεί, εφόσον δεν έχουν παρέλθει πέντε (5) χρόνια από την παραίτησή του, ή και μετά την πάροδο της 5ετίας εφόσον αποδείξει ότι ασκούσε καθήκοντα συναφή με τη νομική επιστήμη και πρακτική.
2. Δημόσιοι διοικητικοί υπάλληλοι, στρατιωτικοί υπάλληλοι, υπάλληλοι των σωμάτων ασφαλείας, των οργανισμών αυτοδιοίκησης όλων των βαθμών και των ν.π.δ.δ., οι οποίοι είχαν αποκτήσει προηγουμένως την ιδιότητα του δικηγόρου, δύνανται να ζητήσουν να επαναδιορισθούν ως δικηγόροι μέσα σε πέντε έτη από την παραίτησή τους ή και μετά την πάροδο της 5ετίας, εφόσον αποδείξουν ότι ασκούσαν καθήκοντα συναφή με τη νομική επιστήμη και πρακτική, όπως προκύπτει από τον Οργανισμό της Υπηρεσίας ή του νομικού προσώπου ή το καθηκοντολόγιο ή πιστοποιητικό υπηρεσιακών μεταβολών.
3. Δεν επιτρέπεται επαναδιορισμός δικηγόρου που καταδικάστηκε αμετάκλητα από ποινικό δικαστήριο σύμφωνα με το άρθρο 6 παρ. 3 και 4 του παρόντος ή απώλεσε τη δικηγορική ιδιότητα με την επιβολή ποινής οριστικής παύσης από το Ανώτατο Πειθαρχικό Συμβούλιο. Ειδικότερα, για δικαστικούς λειτουργούς ή συμβολαιογράφους δεν επιτρέπεται να επαναδιοριστούν εφόσον έχουν απολυθεί εξαιτίας πειθαρχικού παραπτώματος ή εξέρχονται από την υπηρεσία λόγω πνευματικής ανικανότητας. Αναφορικά με δικαστικούς λειτουργούς, δημόσιους διοικητικούς υπαλλήλους, στρατιωτικούς υπαλλήλους, υπαλλήλους των σωμάτων ασφαλείας, των οργανισμών τοπικής αυτοδιοίκησης όλων των βαθμών και των νομικών προσώπων δημοσίου δικαίου, απαγορεύεται για μία πενταετία η άσκηση δικηγορίας εντός της εφετειακής περιφέρειας όπου ασκούσαν τα καθήκοντά τους κατά το χρόνο εξόδου τους από την υπηρεσία.

  • 1 Μαρτίου 2013, 17:44 | ΜΑΡΓΑΡΙΤΑ ΔΗΜΗΤΡ.

    Αναφορικά με τον υπό διαβούλευση νέο Κώδικα Δικηγόρων και ειδικότερα ως προς το θέμα του επαναδιορισμού, μεταξύ άλλων, δημοσίων υπαλλήλων ως δικηγόρων, όπου προβλέπεται η απαγόρευση για μία πενταετία της άσκησης δικηγορίας εντός της εφετειακής περιφέρειας όπου ασκούσαν τα καθήκοντά τους κατά το χρόνο εξόδου τους από την υπηρεσία, θα ήθελα να σχολιάσω, ότι κατά την άποψη μου, θα πρέπει να ληφθεί πρόβλεψη για όσους υπαλλήλους, λόγω των επικείμενων μέτρων και λόγω της κατάργησης οργανικών θέσεων, απολυθούν από το δημόσιο. Εφόσον κάποιος βρεθεί χωρίς εργασία, θα πρέπει τουλάχιστον να του δίνεται το δικαίωμα να ασκήσει εκ νέου το λειτούργημα του Δικηγόρου και να μην υπάρχει κώλυμα για μία πενταετία. Αν κάποιος που χάνει τη δουλειά του, χρειάζεται κιόλας να μετακομίσει και σε άλλη εφετειακή περιφέρεια για να βγάλει τα προς το ζην, αυτό τυγχάνει κατά την άποψη μου ιδιαίτερα δυσμενές μέτρο.
    Θεωρώ ότι το χρονικό αυτό διάστημα, απομακρύνει εντελώς και είναι απαγορευτικό για όποιο υπάλληλο επιθυμεί τον επαναδιορισμό του. Σε κάθε περίπτωση που η έξοδος από το Δημόσιο δεν αποτελεί απόρροια παραπτώματος,δεν θα πρέπει να στερείται ο υπάλληλος που έχει δικαίωμα επαναδιορισμού, από αυτό και εάν θα πρέπει να ορισθεί κάποιος χρόνος που να συνιστά κώλυμα, αυτός δεν θα πρέπει να ξεπερνά τη διετία, όσο περίπου είναι και ο χρόνος της άσκησης, ώστε να δύναται κάποιος να ενταχθεί εκ νέου στο δικηγορικό λειτούργημα. Θεωρώ ότι η ελεύθερη ανάπτυξη της προσωπικότητας και η επιλογή του είδους της εργασίας αποτελεί ανθρώπινο δικαίωμα που προστατεύεται, οι όποιοι δε περιορισμοί θα πρέπει να επιβάλλονται εφόσον υπάρχει δημόσιο συμφέρον, το οποίο να αιτιολογείται και σε κάθε περίπτωση να εφαρμόζεται η αρχή της αναλογικότητας.