Άρθρο 6: Προϋποθέσεις δικηγορικής ιδιότητας – Κωλύματα.

Ο δικηγόρος πρέπει:
1. Να είναι Έλληνας πολίτης ή πολίτης κράτους – μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Έλληνας το γένος μπορεί να διορισθεί δικηγόρος μετά από άδεια του Υπουργού Δικαιοσύνης, που εκδίδεται μετά τη διατύπωση γνώμης του οικείου δικηγορικού συλλόγου.
2. Να είναι κάτοχος πτυχίου Τμήματος Νομικής σχολής Ανώτατου Εκπαιδευτικού Ιδρύματος στην Ελλάδα ή ισότιμου και αντίστοιχου πτυχίου άλλης χώρας, εφόσον αυτό έχει αναγνωριστεί σύμφωνα με τις νόμιμες διαδικασίες.
3. Να μην έχει καταδικαστεί αμετάκλητα:
α) σε κάθειρξη για οποιοδήποτε έγκλημα,
β) σε ποινή φυλάκισης για τα εγκλήματα της κλοπής, υπεξαίρεσης, εκβίασης, πλαστογραφίας, νόθευσης, δωροδοκίας, τοκογλυφίας και ψευδορκίας,
4. Σε κάθε περίπτωση να μην έχει στερηθεί αμετάκλητα των πολιτικών δικαιωμάτων του, αποκλειομένου του διορισμού του για όσο χρόνο διαρκεί η στέρηση αυτή.
5. Να μην έχει τεθεί σε δικαστική πλήρη ή μερική συμπαράσταση κατά τo άρθρο 1676 του Αστικού Κώδικα αποκλειομένου του διορισμού του για όσο χρόνο διαρκεί η κατάσταση αυτή.
6. Να μη φέρει την ιδιότητα του κληρικού ή μοναχού. Γενόμενος δε κληρικός ή μοναχός αποβάλλει αυτοδικαίως τη δικηγορική ιδιότητα.

  • 4 Μαρτίου 2013, 14:19 | Θ.Ξυνίδης

    με δεδομένο ότι όλοι όσοι ασκούμε πραγματική μάχιμη δικηγορία είμαστε καθισμένοι σε μία νάρκη συνεχώς, νομίζω ότι η επαναφορά της προηγούμενης διαταξης που προέβλεπε ποινή βάσης των πλημμεληματικών κωλυμμάτων τους 12 μήνες ήταν πολύ πιο σωστή. Ή τουλάχιστον ας προβλεφθεί για το αδίκημα της πλαστογραφίας, αδίκημα ελάσσονος απαξίας, κατά τη γνώμη μου, σε σχέση με τα υπόλοιπα της διάταξης, όπου αφενός μεν είναι πιθανον και από έλλειψη προσοχής ο δικηγόρος να υποπέσει στο αδίκημα και αφετέρου συνήθως για το αδίκημα αυτό μία ποινή μικρότερη των 12 μηνών αποτυπώνει και την κρίση του δικαστηρίου ότι η πλαστογραφία αυτή που τιμωρείται δεν είναι ιδιαίτερης βαρύτητας.

  • 4 Μαρτίου 2013, 12:29 | Eύα Kληρονόμου

    Νομίζω και εγώ ότι η προηγούμενη διατύπωση του άρθρου στο πρώτο σχέδιο ήταν επιτυχέστερη.Πάντως, επιβάλλεται σε κάθε περίπτωση να προβλέπεται η μη επιβολή κυρώσεων στις ποινές με αναστολή σε εναρμόνιση με τα προβλεπόμενα στον Π.Κ., ώστε οι πειθαρχικές ποινές να συμβαδίζουν δικαιικά με τις παρεπόμενες ποινές που αναστέλλονται.

  • 4 Μαρτίου 2013, 11:25 | Καραντζουβάλης Παύλος

    Στο πρώτο σχέδιο που αναρτήθηκε, η διατύπωση του άρθρου ήταν πιό σωστή.Πιστεύω ότι η παράγραφος 3 πρέπει να διατυπωθεί ως ακολούθως: «Να μην έχει καταδικαστεί αμετάκλητα: α) σε κάθειρξη γιά οποιδήποτε έγκλημα,β)σε ποινή φυλάκισης άνω των 12 μηνών γιά τα εγκλήματα της κλοπής,υπαιξαίρεσης,εκβίασης,πλαστογραφίας,νόθευσης,δωροδοκίας,τοκογλυφίας και ψευδορκίας». Επίσης θα πρέπει να μην υπάρχουν κυρώσεις στις ποινές που αναστέλονται. Η αναστολή της ποινής πρέπει να αναστέλει και τις παρεπόμενες ποινές,όπως σε όλους τους πολίτες, όπως άλλωστε προβλέπεται στον ΠΚ και στον ΚΠΔ (γιατί να μην ισχύει το αυτό και στους δικηγόρους ;)

  • 4 Μαρτίου 2013, 10:11 | Παπαδόπουλος Ν.

    Η ασφαλιστική δικλείδα της αρχικής πρόβλεψης της παρ. 3 περ. β’ για ποινή φυλάκισης στα πλημμελήματα «άνω των 12 μηνών» πρέπει να διατηρηθεί, διότι εμπνέει και ενισχύει το αίσθημα της ασφάλειας του δικαίου κατά την απονομή της δικαιοσύνης.
    Η διατήρηση της φράσης «σε ποινή φυλάκισης άνω των 12 μηνών», διαλαμβάνει την ουσιαστική πρόβλεψη της επιμέτρησης της ποινής, η οποία πάντοτε αντικατοπτρίζει τον βαθμό βλάβης του εννόμου αγαθού.
    Επιπλέον αντικατοπτρίζει και την τυχόν αναγνώριση ελαφρυντικού του άρθρου 84 ΠΚ στην καταδικαστική απόφαση, ελαφρυντικό το οποίο στην περίπτωση που δεν αναγραφεί η φράση «άνω των 12 μηνών», καίτοι αναγνωρίστηκε από το δικαστήριο, το οποίο μείωσε την ποινή κατά την επιμέτρησή της, θα παραγνωρίζεται απαραδέκτως από τον Κώδικα Δικηγόρων.
    Η διατήρηση της πρόβλεψης «άνω των 12 μηνών» στο άρθρο 6 παρ. 3 περ, β του κώδικα Δικηγόρων αποτελεί την ύστατη προστασία από τυχόν παρελκυστικές δίκες και τυχόν απρόβλεπτες εκτροπές στην απονομή της δικαιοσύνης και για το λόγο αυτό πρέπει να δοθεί η δέουσα σημασία στο άρθρο και να παραμείνει ως είχε κατά την αρχική διαβούλευση.

  • 4 Μαρτίου 2013, 10:14 | ΠΥΡΝΑΡΗ

    Αναφορικά με το σχόλιο του συναδέλφου κ. Καρλή, δεν έχουν όλα τα αδικήματα και όλες οι ποινές την ίδια βαρύτητα και ούτε μπορούμε να θέσουμε όλα τα άρθρα του ΠΚ στο άρθρο 6 αυτού. Ζούμε σε δύσκολές εποχές και θα πρέπει να προστατεύουμε το επάγγελμα μας. Δηλαδή θα είμαστε στη διάθεση του κάθε πελάτη μας, με ένα στραβοπάτημα και για λόγους εκδικητικότητας να κινδυνεύουμε να χάσουμε τη δουλειά μας; Μήπως οι λόγοι είναι άλλοι και η πραγματική αιτία που διαμορφώνεται έτσι αυτό το άρθρο έχει σκοπό να πηγαίνουν όσο το δυνατόν περισσότεροι συνάδελφοι σπίτια τους, ώστε να μεγαλώνει το μερίδιο που μας αναλογεί σε εργασία;

  • 4 Μαρτίου 2013, 09:31 | Ράνια

    Θεωρώ οτι η διατύπωση του προηγούμενου σχεδίου για το εν λόγω άρθρο ( «3. Να μην έχει καταδικαστεί αμετάκλητα:(α) σε κάθειρξη για οποιοδήποτε έγκλημα,(β) σε ποινή φυλάκισης άνω των 12 μηνών για τα εγκλήματα της κλοπής, υπεξαίρεσης, εκβίασης, πλαστογραφίας, νόθευσης, δωροδοκίας, τοκογλυφίας και ψευδορκίας.») ήταν σκοπιμότερη.

  • 2 Μαρτίου 2013, 19:59 | Κ.Ν.ΚΑΡΛΗΣ

    Η παράγραφος 2 φαίνεται να αγνοεί τις διατάξεις του Π.Δ.122/2010 ,ΦΕΚ Α’ 200 και του Π.Δ. 152/2000,ΦΕΚ Α’ 130 και σε συνδυασμό με το άρθρο 168 μπορεί να οδηγήσει στην εντύπωση ότι τα εν λόγω δύο ΠΔ καταργούνται. Επισημαίνεται ότι κατά το άρθρο 5 παρ. 2 του Π.Δ. 152/2000 αρκεί απόφαση του διοικητικού συμβουλίου του δικηγορικού συλλόγου ενώ κατά το άρθρο 4 περ (β) του Κώδικα απαιτείται απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης (βλ. και σχετικό σχόλιο στο άρθρο 4). Σκόπιμο είναι να προστεθεί εδάφιο στην παράγραφο 2 ή νέα παράγραφος μετά την παράγραφο 2 που να προβλέπει ότι οι διατάξεις του Π.Δ.122/2010 , ΦΕΚ Α’ 200 και του Π.Δ. 152/2000,ΦΕΚ Α’ 130 εξακολουθούν να ισχύουν για τις εκεί ρυθμιζόμενες περιπτώσεις.
    Η καταδίκη για το αδίκημα της νόθευσης που αποτελεί κώλυμα κατά την περίπτωση (β) της παραγράφου 3 δεν είναι σαφές αν αναφέρεται σε ένα από τα αδικήματα των ΠΚ 150, 158, 164, 187 παρ.1, 207, 216-218, 242, 354 ή κάποια από αυτά ή όλα. Αντίστοιχη ασάφεια υπάρχει και στην γενική αναφορά στο αδίκημα της δωροδοκίας. Είναι περίεργο γιατί δεν περιλαμβάνονται ως κώλυμα διορισμού τα βασικά αδικήματα που απαριθμούνται στις περιπτώσεις α’- ιζ’ του άρθρου 3 και των παρ. 2-4 του άρθρου 2 και του άρθρου 45 του Ν. 3691/2008. Μπορεί να θεωρηθεί ότι αυτά καλύπτονται από την περίπτωση (α) με δεδομένο ότι τα περισσότερα από αυτά είναι κακουργήματα, αλλά μεταξύ αυτών υπάρχουν και πλημμελήματα που δεν περιλαμβάνονται στην περ. (β). Το ίδιο ισχύει και για άλλα αδικήματα του ΠΚ όπως μορφές αδικήματα απιστίας , απάτης κλπ κατά το μέρος που είναι πλημμελήματα. Γιατί δεν αποτελεί κώλυμα η καταδίκη για τα πλημμελήματα των ΠΚ 324 παρ.1, 330,332, 333 κλπ; Η αυτοδίκαιη απώλεια της δικηγορικής ιδιότητας σε περίπτωση κληρικών και μοναχών κατά την παρ. 6 , ανήκει νομοτεχνικά στο άρθρο 7.

  • 1 Μαρτίου 2013, 14:06 | Αγγελίδης Π.

    ‘Ισως να ήταν σκόπιμο να αντικατασταθεί η τελεία με κόμμα στο τέλος της 2ης περίπτωσης και να προστεθεί η φράση «που προβλέπονται από τις εκάστοτε ισχύσουσες αντίστοιχες νομοθετικές διατάξεις»

  • 28 Φεβρουαρίου 2013, 23:01 | Καλλιόπη

    Θα συμφωνήσω και εγώ.Κακώς αφαιρείται το «12 μηνών» στην περ.3β. Γνωρίζουμε καλύτερα απ’τον καθένα πόσο εύκολα μπορούμε να βρεθούμε στο στόχαστρο των εντολέων μας, να βρεθούμε κατηγορούμενοι και με μία σύνθεση επί της έδρας που είτε λόγω διάθεσης ,είτε λόγω «προσόντων» να καταδικαστούμε ανεξάρτητα με το αν όντως διαπράξαμε την αξιόποινη πράξη. Η λογική επιβάλει να αφήσουμε ένα περιθώριο για τέτοιες αστοχίες. Κρίνω ορθό να παραμείνει το άρθρο ως είχε.

  • 28 Φεβρουαρίου 2013, 14:53 | ΠΟΛΥΞΕΝΗ

    Δεν καταλαβαίνω το λόγο που άλλαξε το άρθρο σε σχέση με το προηγούμνεο σχέδιο που ήταν σε διαβούλευση. Να επανέλθει η διατύπωση του προηγούμενου σχεδίου αναφορικά με αυτό το άρθρο, δηλαδή: «3. Να μην έχει καταδικαστεί αμετάκλητα:
    (α) σε κάθειρξη για οποιοδήποτε έγκλημα,
    (β) σε ποινή φυλάκισης άνω των 12 μηνών για τα εγκλήματα της κλοπής, υπεξαίρεσης, εκβίασης, πλαστογραφίας, νόθευσης, δωροδοκίας, τοκογλυφίας και ψευδορκίας.»

  • 28 Φεβρουαρίου 2013, 13:43 | ΠΥΡΝΑΡΗ

    Η διατύπωση του προηγούμενου σχεδίου ήταν ορθότερη. Προτείνουμε να τροποποιηθεί και πάλι η παράγραφος 3 του άρθρου όπως ήταν στο προηγούμενο σχέδιο της διαβούλευσης και να διαμορφωθεί ως εξής: «3. Να μην έχει καταδικαστεί αμετάκλητα:
    (α) σε κάθειρξη για οποιοδήποτε έγκλημα,
    (β) σε ποινή φυλάκισης άνω των 12 μηνών για τα εγκλήματα της κλοπής, υπεξαίρεσης, εκβίασης, πλαστογραφίας, νόθευσης, δωροδοκίας, τοκογλυφίας και ψευδορκίας».

  • 27 Φεβρουαρίου 2013, 18:34 | Θεολόγος Καλαϊτζής

    Πιστεύω ότι πρέπει να επανέλθει η προηγούμενη διατύπωση του άρθρου στο ρπώτο αναρτηθέν σχέδιο. Άλλωστε δεν υπήρχαν σε αυτό ουσιαστικές διαφοροποιήσεις. Πιστεύω ότι θα πρέπει η διατύπωση της παραγράφου 3 να γίνει: «3. Να μην έχει καταδικαστεί αμετάκλητα:
    (α) σε κάθειρξη για οποιοδήποτε έγκλημα,
    (β) σε ποινή φυλάκισης άνω των 12 μηνών για τα εγκλήματα της κλοπής, υπεξαίρεσης, εκβίασης, πλαστογραφίας, νόθευσης, δωροδοκίας, τοκογλυφίας και ψευδορκίας»
    Επίσης να υπάρχει ρητή διατύπωση για την μη επιβολή κυρώσεων στις ποινές με αναστολή σε εναρμόνιση με τα προβλεπόμενα στον Π.Κ. και ΚΠΔ
    Θα πρέπει η αναστολή της ποινής να επιφέρει και αναστολή όλων των παρεπομένων ποινών και στους δικηγόρους και όχι σε όλους τους άλλους εκτόν ημών.