Άρθρο 1: Η φύση της δικηγορίας.

1 Ο δικηγόρος είναι δημόσιος λειτουργός και συλλειτουργός στην απονομή της δικαιοσύνης. Το λειτούργημά του αποτελεί θεμέλιο του κράτους δικαίου.
2. Περιεχόμενο του λειτουργήματος είναι η εκπροσώπηση και υπεράσπιση του εντολέα του σε κάθε δικαστήριο ή αρχή, η συμμετοχή του σε θεσμοθετημένα όργανα ελληνικά ή διεθνή, καθώς και η παροχή νομικών συμβουλών και γνωμοδοτήσεων.

  • 2 Μαρτίου 2013, 19:30 | Κ.Ν.ΚΑΡΛΗΣ

    Εξακολουθεί η , κατά την γνώμη μου, αδικαιολόγητη επιμονή στον χαρακτηρισμό του δικηγόρου ως δημόσιου λειτουργού και συλλειτουργού στην απονομή της δικαιοσύνης και η επιμονή στην ισοτιμία με τους άλλους συλλειτουργούς. Κανείς δεν αμφισβητεί την θέση του δικηγόρου στην λειτουργία της δικαιοσύνης. Είναι παράλογο να επιμένουμε σε χαρακτηρισμούς που δεν έχουν νόημα επιθυμώντας να τονίσουμε το κύρος που κανείς δεν αμφισβητεί. Τι θα κερδίσουμε με την αναγόρευση του επαγγέλματος σε λειτούργημα; Θεωρεί κανείς την απλή αναφορά σε επάγγελμα ως υποτιμητική; Άλλωστε ισοτιμία με τους άλλους συλλειτουργούς της δικαιοσύνης οδηγεί σε εντυπώσεις ισοτιμίας με δικαστές και εισαγγελείς που είναι αντίθετη στο άρθρο 26 του Συντάγματος. Το ίδιο επιχειρείται και στις παρ. 1 και 3 του άρθρου 36 του σχεδίου. Προτείνεται η διατήρηση μόνον του άρθρου 3 ως άρθρου 1 και αν θεωρείται αναγκαίο να συμπεριληφθεί και η νυν παράγραφος 2 του άρθρου 1 αλλά χωρίς αναφορά σε λειτούργημα και άλλα παρόμοια. Όσο για τις παρ.1 και 3 του άρθρου 36 δεν έχουν λόγο ύπαρξης και αν κρίνεται αναγκαία η παρ.2 του άρθρου 36 ας συμπεριληφθεί σε άλλο άρθρο. Ο σεβασμός σε ένα επάγγελμα δεν νομοθετείται αλλά κερδίζεται από τα πρόσωπα που το ασκούν. Τέλος η αναφορά σε μισθό στην παρ. 2 του άρθρου 3 είναι αδόκιμε. Προτείνεται η χρήση του όρου «πάγια περιοδική αμοιβή» που χρησιμοποιείται στο άρθρο 44.