Αρχική Κώδικας Περί Δικηγόρων 2η έκδοσηΆρθρο 7: Αυτοδίκαιη απώλεια και αποβολή της ιδιότητας του δικηγόρου.

Άρθρο 7: Αυτοδίκαιη απώλεια και αποβολή της ιδιότητας του δικηγόρου.

1. Αποβάλλει αυτοδίκαια την ιδιότητα του δικηγόρου και διαγράφεται από το μητρώο του συλλόγου του οποίου ήταν μέλος:
α) εκείνος που στο πρόσωπό του συντρέχει περίπτωση από αυτές που αποκλείουν τη δυνατότητα διορισμού του ως δικηγόρου κατά τις διατάξεις των άρθρων του παρόντος ή αν διαπράξει απιστία και τιμωρηθεί όπως παραπάνω κατά την άσκηση του επαγγέλματός του
β) εκείνος που μετά το διορισμό του στερείται για οποιονδήποτε λόγο της ελληνικής υπηκοότητας ή της υπηκοότητας κράτους μέλους της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
γ) εκείνος που διορίζεται ή κατέχει οποιαδήποτε έμμισθη θέση με σύμβαση εργασιακής ή υπαλληλικής σχέσης σε οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ή υπηρεσία δημόσια (πολιτική ή στρατιωτική), δικαστική, δημοτική, κοινοτική ή νομικού προσώπου δημοσίου ή ιδιωτικού δικαίου ή σε Οργανισμούς Τοπικής Αυτοδιοίκησης.
δ) εκείνος που αποκτά την εμπορική ιδιότητα σύμφωνα με τις διατάξεις του Εμπορικού νόμου.
ε) εκείνος που ασκεί άλλη επιστήμη, τέχνη, εμπόριο και ιδιαίτερα μεσιτεία καθώς και κάθε άλλη εργασία, υπηρεσία ή απασχόληση που δεν συνάδει με το δικηγορικό λειτούργημα.
2. Δικηγόρος που στο πρόσωπό του συντρέχει μία από τις περιπτώσεις της προηγούμενης παραγράφου υποχρεούται να προβεί σε σχετική δήλωση χωρίς υπαίτια καθυστέρηση στο σύλλογο που ανήκει, να υποβάλλει την παραίτησή του.
3. Η απώλεια της ιδιότητας του δικηγόρου επέρχεται αυτοδίκαια μόλις συντρέξει μία από τις περιπτώσεις της παραγράφου 1. Ο Υπουργός Δικαιοσύνης αυτεπάγγελτα ή ύστερα από αίτηση του οικείου δικηγορικού συλλόγου βεβαιώνει την αποστέρηση του δικηγόρου από την ιδιότητά του και αφ΄ότου επήλθε το γεγονός που την προκάλεσε. Η απόφαση αυτή, που δημοσιεύεται στην Εφημερίδα της Κυβέρνησης, ανακοινώνεται προς τον οικείο δικηγορικό σύλλογο. Το κύρος των διαδικαστικών πράξεων που διενήργησε ο δικηγόρος μέχρι την έκδοση της πιο πάνω απόφασης δεν θίγεται.

Σχόλια
  • 3 Μαρτίου 2013, 21:35 | Αλέξανδρος Σιάμκουρης

    Πώς επέρχεται «αυτοδίκαια» η απώλεια της ιδιότητας του δικηγόρου εφόσον κατά την παράγραφο 3 απαιτείται απόφαση του Υπουργού Δικαιοσύνης (και υπάρχει μάλιστα και ρύθμιση για τις μέχρι την έκδοση της απόφασης διαδικαστικές πράξεις); Με την προτεινόμενη ρύθμιση μπορώ π.χ. να εμφανιστώ στο δικαστήριο και να ισχυριστώ ότι ο συνάδελφος που εκπροσωπεί τον αντίδικο έχει χάσει αυτοδίκαια την ιδιότητα του δικηγόρου και άρα δεν είναι νομότυπη η παράσταση; Αν η απάντηση είναι αρνητική τότε ποιο το νόημα της πρόβλεψης περί αυτοδίκαιης απώλειας;

    Επιπλέον, η «αυτοδίκαιη» απώλεια καταργεί εμμέσως τα πειθαρχικά συμβούλια. Με ποια λογική ένας δικηγόρος που τελεί κακούργημα ή «πράξεις που μαρτυρούν έλλειψη αφοσίωσης προς την Πατρίδα και το
    Δημοκρατικό πολίτευμα της Χώρας» παραπέμπεται στο πειθαρχικό συμβούλιο (προτεινόμενο άρ. 141), ενώ κάποιος που αποκτά την εμπορική ιδιότητα χάνει αυτοδικαίως την ιδιότητα του δικηγόρου;

    Το να κρίνει κατά το δοκούν ο Υπουργός Δικαιοσύνης ποια απασχόληση δεν συνάδει με το δικηγορικό λειτούργημα και να αποκτά έτσι ουσιαστικές αρμοδιότητες που κανονικά ανήκουν σε πειθαρχικά συμβούλια ή σε δικαστήρια, είναι προφανώς επικίνδυνη ρύθμιση.

  • 2 Μαρτίου 2013, 20:41 | Κ.Ν.ΚΑΡΛΗΣ

    Η απιστία κατά την περίπτωση (α) είναι προφανώς το αδίκημα της ΠΚ 233 , αν και δεν ορίζεται ειδικά ότι πρόκειται για το συγκεκριμένο αδίκημα, δεδομένου ότι άλλες πράξεις απιστίας κατά τον ΠΚ προϋποθέτουν ιδιότητα που συνιστά ασυμβίβαστο. Η άσκηση εμπορίου κατά την περ. ε’ ουσιαστικά ταυτίζεται με την απόκτηση της εμπορικής ιδιότητας που προβλέπεται στην περ. δ’ και αποτελεί άσκοπη επανάληψη . Η προσθήκη της μεσιτείας ως ιδιαίτερης δραστηριότητας δεν είναι κατανοητή, δεδομένου ότι αποτελεί άσκηση εμπορικής δραστηριότητας που προσδίδει την εμπορική ιδιότητα. Η αναφορά σε « κάθε άλλη εργασία, υπηρεσία ή απασχόληση που δεν συνάδει με το δικηγορικό λειτούργημα» εμπεριέχει μεγάλο ποσοστό υποκειμενικής και αξιολογικής κρίσεως, που ίσως δεν είναι δυνατό να αποφευχθεί στο σύνολο της αλλά πάντως δεν οδηγεί σε ασφάλεια δικαίου. Η διαπιστωτική πράξη για την απώλεια της δικηγορικής ιδιότητας κατά την παρ. 3 μπορεί να είναι απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του Δικηγορικού Συλλόγου και δεν είναι αναγκαία η έκδοση υπουργικής αποφάσεως.

  • 28 Φεβρουαρίου 2013, 18:37 | Ειρήνη Ελλη Μπούτσικα

    Θα συμφωνήσω απόλυτα με τους προλαλήσαντες συναδέλφους κ. Mαρίνα Κόλλια και Νεκτάριο Χρυσό.

    Σε τέτοιες οικονομικές συγκυρίες, διατάξεις ασυμβιβάστου είναι το λιγότερο παρωχημένες και απαράδεκτες.
    Για παράδειγμα θα έπρεπε να αναρωτηθούμε…. Τι δεν συνάδει εν τέλει με το δικηγορικό λειτούργημα:
    Ένας δικηγόρος που ασκεί παράλληλα και ένα δεύτερο επάγγελμα για να βγάλει τα προς το ζην ή ένας νομικός που εργάζεται (;) αποκλειστικά σαν δικηγόρος αλλά αδυνατεί να πληρώσει μέχρι και τα ταμεία του Νομικών και Προνοίας; Και εν τέλει από πότε η δουλειά, η κάθε δουλειά είναι ντροπή και υποβάθμιση;

  • 28 Φεβρουαρίου 2013, 14:52 | Βασίλης Τζέμος

    Πιστεύω ότι επείγει να απαλειφθεί ως αντισυνταγματική, αντιφιλελεύθερη και πλήρως αναχρονιστική η ρύθμιση του εδαφίου γ. Είναι αντίθετη και σε κάθε έννοια απελευθέρωσης του επαγγέλματος του δικηγόρου. Τα θέματα αυτά πρέπει να ρυθμιστούν με ενιαίο, γενικό και δίκαιο τρόπο, σύμφωνα με την αρχή της ισότητας και σε πνεύμα σεβασμού της επαγγελματικής και της οικονομικής ελευθερίας των δικηγόρων, ιδίως χαμηλού και μέσου εισοδήματος, στο άρθρο 33 περί αναστολής δικηγορίας. Χρήσιμο είναι να εξεταστεί μήπως πρέπει να απαλειφθούν και τα εδάφια δ και ε ως αναχρονιστικά και κυρίως ως περιορίζοντα υπερβολικά την επαγγελματική και την οικονομική ελευθερία των δικηγόρων (ιδιαίτερα των δικηγόρων με πολύ χαμηλό και με μέσο εισόδημα) σε περίοδο κρίσης.

  • 27 Φεβρουαρίου 2013, 19:26 | Αντώνης Αγνός

    Δεν κατάλαβα ποτέ μου γιατί να μην μπορεί ο δικηγόρος να κάνει εμπορικές πράξεις.
    Η διάταξη αυτή είναι προφανώς αντισυνταγματική.
    Δεν εξυπηρετεί κανένα σκοπό η απαγόρευση και είναι μάλλον απαρχαιωμένη.

  • 27 Φεβρουαρίου 2013, 10:00 | ΚΛΕΟΠΑΤΡΑ ΑΓΓΕΛΙΔΗ

    ΚΑΤΑΡΧΗΝ ΜΕ ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ Γ ΠΡΟΚΥΠΤΕΙ ΑΥΤΟΔΙΚΑΙΑ Η ΑΠΩΛΕΙΑ ΤΗΣ ΙΔΙΟΤΗΤΑΣ ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΠΑΡΟΧΗΣ ΕΜΜΙΣΘΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ ΣΕ ΦΟΡΕΙΣ ΤΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΚΑΙ ΕΥΡΥΤΕΡΟΥ ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΤΟΜΕΑ ΚΑΙ ΟΤΑ .
    ΑΥΤΟ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΟΤΙ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΜΦΑΝΩΣ ΑΝΤΙΦΑΣΗ ΜΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΟΠΟΥ Ο ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ ΝΑ ΑΜΟΙΒΕΤΑΙ ΜΕ ΜΙΣΘΟ .
    ΕΠΟΜΕΝΩΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΡΗΤΑ ΝΑ ΑΠΑΛΕΙΦΘΕΙ Η ΛΕΞΗ ΜΙΣΘΟΣ ΑΠΟ ΤΟ ΑΡΘΡΟ 3 ΤΟΥ ΚΩΔΙΚΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΝΤΙΦΑΣΗ.
    ΕΠΙΣΗΣ ΘΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΔΙΟΡΙΣΤΕΙ ΕΠΑΡΚΩΣ ΚΑΙ ΜΕ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΗ ΣΑΦΗΝΕΙΑ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΤΙΘΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΝΕΝΟΣ ΠΟΙΕΑ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΕΠΙΤΡΕΠΟΜΕΝΕΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΕΣ ΕΝΑΣΟΛΗΣΕΙς ΤΟΥ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥ ΠΟΥ ΣΥΝΑΔΟΥΝ ΜΕ ΤΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ΤΟΥ.
    ΔΗΛΑΔΗ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΜΕΤΟΧΟΣ Α.Ε.; ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ ΝΑ ΧΑΣΕΙ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ ΤΟΥ ; ΝΟΜΙΖΩ ΟΤΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΥΤΟΣ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΑΥΤΟΥ ΚΑΙ ΠΡΠΕΙ ΝΑ ΚΑΤΑΣΤΕΙ ΠΙΟ ΣΑΦΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΕΠΑΦΙΕΤΑΙ ΣΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΚΑΝΕΝΟΣ Η ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΟΥ

  • 27 Φεβρουαρίου 2013, 10:12 | Σ. ΣΤΡΑΤΙΩΤΟΥ

    ΝΑ ΕΚΦΡΑΣΩ ΜΕΡΙΚΕΣ ΑΠΟΡΙΕΣ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ ΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΕΜΠΕΙΡΙΑ.

    ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΕΜΠΟΡΟΣ Ή ΝΑ ΜΕΤΕΧΕΙ ΜΕ ΚΑΠΟΙΟ ΤΡΟΠΟ ΣΕ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ;ΠΟΥ ΤΟ ΚΑΚΟ ΚΑΙ ΣΕ ΤΙ ΘΑ ΣΥΜΒΑΛΛΕΙ ΑΡΝΗΤΙΚΑ ΣΤΟ ΣΥΝΟΛΟ ΤΩΝ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΩΝ ΤΟΥ ΑΦΟΥ ΑΥΤΕΣ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΑΝ ΧΡΕΙΑΣΤΕΙ ΑΠΟ ΤΗ ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ;ΠΟΙΑ Η ΧΡΗΣΙΜΟΤΗΤΑ ΔΗΛΑΔΗ;ΜΗΠΩΣ ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΙΚΟΣ;Η ΘΑ ΕΧΕΙ ΞΕΧΑΣΕΙ ΤΗ ΝΟΜΙΚΗ ΕΠΙΣΤΗΜΗ; ΙΣΑ ΙΣΑ ΠΟΥ ΘΑ ΤΗΝ ΑΣΚΕΙ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ. ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΜΗΝ ΜΠΟΡΕΙ ΕΝΑΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΣ ΝΑ ΕΜΠΟΡΕΥΕΤΑΙ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΩΛΗΣΗ ΤΩΝ ΓΝΩΣΕΩΝ ΤΟΥ ΜΕΣΩ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥ Π.Χ. ΕΤΑΙΡΕΙΑΣ ΜΕ ΤΗ ΜΟΡΦΗ ΒΙΒΛΙΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΩΝ ΕΚΔΟΣΕΩΝ;(ΘΕΩΡΗΤΙΚΑ ΘΑ ΠΟΥΛΑΝΕ ΣΕ ΚΑΛΥΤΕΡΕΣ ΤΙΜΕΣ ΑΠΟ ΑΛΛΟΥΣ ΕΚΔΟΤΕΣ-ΒΙΒΛΙΟΠΩΛΕΣ)ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΟΙ ΓΝΩΣΤΕΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΙ ΟΠΟΙΕΣ ΑΣΚΟΥΝ ΑΣΦΥΚΤΙΚΟ ΕΛΕΓΧΟ ΣΕ ΟΛΟΥΣ…
    ΔΗΛΑΔΗ ΟΙ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΕΣ ΕΤΑΙΡΕΙΕΣ ΔΕΝ ΑΣΚΟΥΝ ΕΜΠΟΡΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ Ε;;
    (ΤΙΣ ΚΑΛΥΠΤΕΙ ΤΟ ΠΕΠΛΟ ΤΟΥ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ ΜΑΛΛΟΝ…)

    ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΓΙΑΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ Ο ΟΠΟΙΟΣ ΕΧΕΙ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΕΙ ΑΠΟ ΝΟΜΙΚΗ ΣΧΟΛΗ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΕΓΓΡΑΦΕΙ ΩΣ ΑΣΚΟΥΜΕΝΟΣ ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΜΟΝΟ ΚΑΙ ΜΟΝΟ ΕΠΕΙΔΗ ΕΙΝΑΙ ΔΗΜΟΣΙΟΣ ΥΠΑΛΛΗΛΟΣ ΠΟΥ ΠΙΘΑΝΟΝ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΙΟΡΙΣΤΕΙ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΑΠΟΦΟΙΤΗΣΗ ΤΟΥ;ΓΙΑΤΙ ΣΤΕΡΕΙΤΑΙ ΕΝΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΣΚΗΣΗ ΑΚΟΜΗ ΚΑΙ ΑΠΟΓΕΥΜΑΤΙΝΕΣ ΩΡΕΣ ΚΑΙ ΔΕΔΟΜΕΝΟΥ ΟΤΙ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ -ΑΚΟΜΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ- ΔΙΕΥΚΟΛΥΝΕΙ ΜΕ ΤΟΝ ΤΡΟΠΟ ΠΑΡΟΧΗΣ ΑΔΕΙΩΝ -ΝΟΜΙΜΩΝ ΠΑΝΤΑ- ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΙΣ ΑΠΑΡΑΙΤΗΤΕΣ ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ ΣΤΑ ΔΙΚΑΣΤΗΡΙΑ ΟΤΑΝ ΑΥΤΟ ΑΠΑΙΤΕΙΤΑΙ; ΔΕΝ ΑΝΑΦΕΡΟΜΑΙ ΣΕ ΑΣΚΗΣΗ ΔΙΚΗΓΟΡΙΚΟΥ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΟΣ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ ΜΕ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΛΕΙΤΟΥΡΓΗΜΑ ΑΛΛΑ ΘΑ ΜΠΟΡΕΙ Π.Χ. ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΑΣΚΗΣΗ, ΝΑ ΔΩΣΕΙ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΣΤΟΝ ΟΙΚΕΙΟ ΣΥΛΛΟΓΟ ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΠΟΛΥ ΑΠΛΑ ΝΑ ΑΝΑΣΤΕΙΛΕΙ ΤΗΝ ΑΔΕΙΑ.

    ΤΕΛΙΚΑ ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΟΥΣΙΑΣ;ΚΑΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ;ΚΑΜΙΑ ΑΛΛΑΓΗ ΥΠΕΡ ΑΥΤΩΝ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΣΥΓΓΕΝΕΙΣ ΔΙΚΗΓΟΡΟΥΣ-ΔΙΚΑΣΤΕΣ ΚΛΠ; ΟΧΙ ΤΙΠΟΤΑ ΑΛΛΟ, ΑΠΛΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΤΩΝ ΟΠΛΩΝ…(ΕΣΤΩ ΜΙΑ ΜΙΚΡΗ ΠΙΘΑΝΟΤΗΤΑ ΝΑ ΞΕΚΙΝΑΝΕ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΒΑΣΗ ΟΛΟΙ )
    ΚΑΠΟΥ ΔΙΑΒΑΣΑ ΚΑΤΙ,ΔΕΝ ΘΥΜΑΜΑΙ ΠΟΥ ΑΚΡΙΒΩΣ..ΣΕ ΚΑΠΟΙΟ ΒΙΒΛΙΟ ΠΟΥ ΣΧΕΤΙΖΕΤΑΙ ΜΕ ΘΕΜΕΛΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑΤΟΣ, ΝΟΜΙΖΩ ΛΕΓΕΤΑΙ ΚΑΙ ΑΝΑΦΕΡΕΤΑΙ ΩΣ ΙΣΟΤΗΤΑ;Ή ΚΑΝΩ ΛΑΘΟΣ;

  • 27 Φεβρουαρίου 2013, 00:31 | Νεκτάριος Χρυσός

    Θα συμφωνήσω απόλυτα με την κ. Κόλλια, τόσο ως προς το νομικό σκέλος της ένστασής της, όσο και ως προς την ουσία των ασυμβιβάστων αλλά και την αναγκαιότητα, για ένα μεγάλο τμήμα των συναδέλφων, να μην στερούνται της δυνατότητας να ασκούν και άλλη τέχνη ή επιστήμη που συνάδουν με το δικηγορικό λειτούργημα. Ίσως, άλλωστε να είναι αναγκαίο να προσδιοριστεί σαφέστερα αυτό ακριβώς το θέμα, δηλαδή πότε μια επιστήμη ή τέχνη δεν συνάδει με το δικηγορικό λειτούργημα.

    Σε περιόδους οικονομικής κρίσης, μάλιστα, δε νοείται, θεωρώ, να κρατείται δέσμιος ένας ολόκληρος κλάδος από παρωχημένες (δεδομένης και της απελευθέρωσης πλειάδας επαγγελμάτων)στην πράξη διατάξεις και να στερείται η δυνατότητα απασχόλησης, περιοδικής ή μη, σε συναδέλφους που αντιμετωπίζουν επαγγελματικό πρόβλημα, και σε άλλα είδη εργασίας, εφόσον δεν έρχονται σε ευθεία αντίθεση με το δικηγορικό λειτούργημα. Εκτός και αν σκοπός του νέου Κώδικα Δικηγόρων είναι τελικά, δεδομένης και της κρίσης στον κλάδο, να καταστήσει την πλειονότητα των συναδέλφων κακοπληρωμένους υπαλλήλους μεγάλων δικηγορικών γραφείων ή άλλων παρα-δικηγορικών κλάδων, όπως δρομολογείται με τους φοιτητές Νομικής και τους ασκούμενους συναδέλφους.

    Ευχαριστώ.

  • 26 Φεβρουαρίου 2013, 12:42 | Mαρίνα Κόλλια

    Αρθρο 7 – Ασυμβίβαστα Δικηγόρου
    «εκείνος που ασκεί άλλη επιστήμη, τέχνη, εμπόριο και ιδιαίτερα μεσιτεία καθώς και κάθε άλλη εργασία, υπηρεσία ή απασχόληση που δεν συνάδει με το δικηγορικό λειτούργημα»
    – Να διευκρινισθεί αν οι λέξεις «… που δεν συνάδει με το δικηγορικό λειτουργημα» αναφέρονται ΕΠΙΣΗΣ στις «άλλη επιστήμη, τέχνη…». Δηλαδή δικαιούται ο δικηγόρος να ασκεί άλλη επιστήμη ή τέχνη αν αυτή δεν συγκρούεται με το δικηγορικό λειτουργημα;
    – Αν η απάντηση στην προηγούμενη ερώτηση είναι αρνητική και η άσκηση ΚΑΘΕ ΕΙΔΟΥΣ τέχνης ή άλλης επιστήμης απαγορεύεται σε όλες τις περιπτώσεις, ποιός είναι ο δικαιολογητικός λόγος; γιατί να μην δικαιούται ο δικηγόρος στον ελεύθερό του χρόνο να ασκεί άλλη τέχνη (πχ. ζωγράφος, μουσικός, χορευτής, δάσκαλος σε κάποιο σπορ ή σύλλογο ορειβασίας, κοινωνικός λειτουργός σε ΜΚΥΟ πχ προστασίας παιδιού ή κακοποιημένων γυναικών?).
    – Τί νόημα έχουν οι παραπάνω περιορισμοί δεδομένου ότι ηθικά δεν δημιουργούν σύγκρουση των εργασιών ή περιορισμό της ανεξαρτησίας του δικηγόρου;
    – Γιατί να επιτρέπεται η εργασία ως βουλευτής/ευρωβουλευτής ή σε γραφείο πολιτικού/βουλευτή κλπ. (η οποία συχνά μπορεί να δημιουργήσει εξαρτήσεις που θέτουν σε αμφισβήτηση την ανεξαρτησία του δικηγόρου) και να μην επιτρέπονται τα ανωτέρω;
    – Θεωρώ ότι οι ανωτέρω περιορισμοί αντίκεινται στο άρθρο 5 παρ.1 του Συντάγματος περί ελευθερίας ανάπτυξης της προσωπικότητας και στο πρώτο εδάφιο του άρθρου 16 περί ελευθερίας της τέχνης και της επιστήμης όπως και το άρθρο 22, αποτελούν κατά το Ευρωπαϊκό Δίκαιο αδικαιολόγητους περιορισμούς άσκησης επαγγέλματος και στερούνται δικαιολογητικής βάσης τόσο ηθικά όσο και πρακτικά (στην σημερινή κρίση). Ευχαριστώ

Σχόλια