Άρθρο 24 Προστασία των καταναλωτών

  1. Η ΡΑΕ ασκεί την εποπτεία των μέτρων προστασίας των καταναλωτών, σύμφωνα με τις διατάξεις του Δεύτερου Μέρους του παρόντος νόμου.
  2. Η ΡΑΕ, με απόφασή της, δύναται να επιβάλλει στους διαχειριστές των Συστημάτων Μεταφοράς και των Δικτύων Διανομής Ενέργειας την υποχρέωση παροχής δεδομένων κατανάλωσης των πελατών, χωρίς χρέωση, σε επεξεργάσιμη μορφή.
  3. Η ΡΑΕ εξετάζει τις καταγγελίες καταναλωτών μόνον εφόσον απορρέουν από ή αφορούν σε ρυθμιστικά ζητήματα. Ζητήματα που αφορούν αστικές ή εμπορικές αντιδικίες υπάγονται στην αποκλειστική αρμοδιότητα των αρχών προστασίας των καταναλωτών.
  • 5 Ιουνίου 2011, 16:44 | Ιακωβος

    Dεν υφίσταται ο όρος «ρυθμιστικά» ζητήματα και ως εκ τούτου χρήζει σαφούς διατύπωσης και ορισμού στον παρόντα νόμο για να γνωρίζει το καταναλωτικό κοινό το πεδίο επέμβασης της ΡΑΕ.

  • ΠΡΟΣΤΑΣΙΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

    Η γενική άποψη της ΕΚΠΟΙΖΩ είναι ότι το νομοσχέδιο έχει ενσωματώσει ικανοποιητικά τα άρθρα των Οδηγιών που αφορούν στην προστασία του καταναλωτή

  • Προσφυγή καταναλωτών/ Προστασία καταναλωτών

    Στο άρθρο 24, παραγρ. 3 προβλέπεται ότι «Η ΡΑΕ εξετάζει τις καταγγελίες καταναλωτών μόνον εφόσον απορρέουν από ή αφορούν ρυθμιστικά ζητήματα».
    Ακόμη, στο άρθρο 48, παρ. 4 ορίζεται η ΡΑΕ ως υπεύθυνη να παρακολουθεί τη συμμόρφωση των προμηθευτών με τις υποχρεώσεις τους σχετικά με την υποβολή και διαχείριση παραπόνων των Πελατών, ενώ αντίθετα στο άρθρο 50 προβλέπεται ότι «για κάθε διαφωνία πελάτη και Προμηθευτή, ο πελάτης μπορεί να απευθυνθεί στο Συνήγορο του Καταναλωτή», ή «σε κάθε άλλο αρμόδιο φορέα που προβλέπεται από την ισχύουσα νομοθεσία».
    Επειδή το εάν ένα θέμα είναι ρυθμιστικής ή όχι φύσεως δεν είναι σαφές, η ΕΚΠΟΙΖΩ εκτιμά ότι θα δημιουργούν προβλήματα στην εφαρμογή του νόμου, αφού εμπλέκονται περισσότεροι του ενός φορείς. Για παράδειγμα δεν είναι σαφές αν οι ατομικές διαφορές καταναλωτών με τους προμηθευτές τους, που απορρέουν από συμβάσεις που έχουν υπογράψει εμπίπτει στην αρμοδιότητα της ΡΑΕ ή του Συνηγόρου του Καταναλωτή.Είναι απαραίτητο να διασαφηνιστεί με την μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια το θέμα αυτό.
    Στο άρθρο 48 παρ.4 ή άρθρο 50 παρ.1 προτείνεται προσθήκη για την δημιουργία επιτροπής φιλικής επίλυσης διαφορών με απαραίτητη την συμμετοχή εκπροσώπου καταναλωτικής ένωσης.
    Ακόμα, θα πρέπει να προσδιοριστεί ένα εύλογο χρονικό διάστημα για την φιλική επίλυση της διαφοράς.

  • 25 Μαΐου 2011, 15:56 | Ανωνυμος

    Με τις διατάξεις αυτές η ΡΑΕ καλείται απλά να παίξει το ρόλο του υποστηρικτή του μεγάλου κεφαλαίου, τα υπόλοιπα να παραπέμπει στις αρχές για τον ανταγωνισμό και στα δικαστήρια. Η διάσπαση αυτή της ευθύνης ελέγχου της αγοράς οδηγεί τη ΡΑΕ σε ρόλο Πόντιου Πιλάτου που αφήνει τον καταναλωτή απροστάτευτο στις ορέξεις των μεγαλοεπιχειρηματιών του κλάδου. Μήπως λοιπόν για τον απλό πολίτη-καταναλωτή ήταν καλύτερη η εποχή του πλήρως κρατικοποιημένου μονοπωλίου;

  • 18 Μαΐου 2011, 00:50 | ΒΡΟΝΤΙΝΟΣ ΣΠΥΡΟΣ, Δρ.Πολιτκός Μηχ/κος

    ΠΡΕΠΕΙ ΠΑΝΤΑ ΝΑ ΥΠΑΡΧΕΙ ΠΛΑΦΟΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΣΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΤΟΥ ΡΕΥΜΑΤΟΣ.

    Όταν στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, στην δεκαετία του ‘90 απελευθέρωσαν την αγορά ενέργειας, υπό τύπο χρηματιστηρίου, δηλ. άφησαν ελεύθερη την διακύμανση τιμών πώλησης βάσει της εκάστοτε τρέχουσας προσφοράς-ζήτησης, οι προμηθευτές σύντομα ‘έσπρωξαν’ τεχνητά και σταδιακά τις τιμές του ρεύματος σε υπερβολικές τιμές.

    Κύριοι λόγοι αύξησης των τιμών ήταν η δημιουργία καρτέλ μεταξύ των προμηθευτών-παραγωγών ενέργειας με αποτέλεσμα την για μακρές περιόδους τεχνητή έλλειψη ρεύματος.

    Ως αιτία έλλειψης εμφάνιζαν ψεύτικες εργασίες, δήθεν συντήρησης, των μονάδων παραγωγής, σε βαθμό που έως και ένα πρωτοφανές ποσοστό, 25% του συνόλου των εργοστασίων παραγωγής ρεύματος, να παρουσιάζονται ταυτόχρονα υπό συντήρηση, για μακρές περιόδους, ανίκανα να συνεισφέρουν στην ζήτηση.

    Ξεπέρασαν τότε οι τιμές, κατά τις ώρες αιχμής, κάθε λογικό όριο, ακόμα και πάνω από τα $1500/ΚWh……….ποσό αστρονομικό για μια κιλοβατώρα, με άμεσο αποτέλεσμα τον υπερ-τριπλασιασμό των λογαριασμών ρεύματος στους καταναλωτές.

    Τέτοια παιχνίδια ίσως επαναληφθούν μελλοντικά και εδώ και γι’ αυτό πρέπει να εξασφαλιστεί πάση θυσία μια ανώτατη τιμή-πλαφόν, από το κράτος. Έτσι, οι παραγωγοί ρεύματος, αντί να ονειρεύονται υπερκέρδη από την σταδιακή χειραγώγηση της αγοράς, να περιορίζονται αναγκαστικά στην κερδοφορία που θα απορρέει από την καλύτερη διαχείριση αλλά και την διαρκή βελτίωση της τεχνολογίας των μονάδων παραγωγής.

    Σας ευχαριστώ,