1. Για την ίδρυση και τη λειτουργία ιδιωτικού γυµναστηρίου ή ιδιωτικής σχολής, που έχει σκοπό τη σωµατική άσκηση ή την εκµάθηση αναγνωρισµένου ή µη αθλήµατος, µε την καταβολή ή µη διδάκτρων, απαιτείται άδεια του αρµόδιου Περιφερειάρχη.
2. Με κοινές υπουργικές αποφάσεις που εκδίδονται ύστερα από πρόταση του αρμόδιου για τον αθλητισμό Υπουργού και των Υπουργών Υγείας, Περιβάλλοντος, Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής και Υποδομών και Δικτύων, καθορίζονται οι όροι και οι προϋποθέσεις για τη χορήγηση της άδειας ίδρυσης και λειτουργίας ιδιωτικών γυμναστηρίων και σχολών της παραγράφου 1 του παρόντος, τα κωλύματα και τα ασυμβίβαστα για την κτήση της ιδιότητας του ιδιοκτήτη ή του εκπροσώπου ιδιωτικού γυμναστηρίου ή ιδιωτικής σχολής, το ύψος του παραβόλου λειτουργίας, η διαδικασία χορήγησης της άδειας και τα δικαιολογητικά που απαιτούνται για το σκοπό αυτό, η σύσταση και η λειτουργία ειδικής Επιτροπής πιστοποίησης και ελέγχου, η διαδικασία επέκτασης ή µεταφοράς γυµναστηρίου ή σχολής, η ανανέωση της άδειας, καθώς και κάθε άλλο σχετικό ζήτημα. Έως την έκδοση των αναφερομένων στην παρούσα παράγραφο κοινών υπουργικών αποφάσεων εξακολουθούν να ισχύουν τα οριζόμενα σχετικώς από τις διατάξεις του Π.Δ. 219/2006. Ειδικά για τη χορήγηση άδειας σε νομικά πρόσωπα που ανήκουν στο Δημόσιο, σε Ο.Τ.Α., σε Α.Ε.Ι. ή Τ.Ε.Ι. και σε άλλα ν.π.δ.δ. δεν απαιτείται στο καταστατικό τους να προβλέπεται ως αποκλειστικός σκοπός η παροχή υπηρεσιών σωματικής άσκησης ή άθλησης ή υπηρεσιών εκμάθησης ή καλλιέργειας ορισμένου αθλήματος, αλλά τα παραπάνω μπορούν να συντρέχουν και με τους λοιπούς σκοπούς των.
Με το άρθρο 16, 9 του Συντάγματος ο αθλητισμός τίθεται υπό την κρατική προστασία λόγω της σπουδαίας, ηθικής, κοινωνικής και παιδαγωγικής του σημασίας. Η κρατική εποπτεία ασκείται στις ενώσεις αθλητικών σωματείων και χρησιμοποιώντας τον όρο ανώτατη εποπτεία διακρίνεται η υποχρέωση του κράτους για σεβασμό στην ιδιωτική αυτονομία του αθλητικού σωματείου.
Οι ειδικότεροι νόμοι μπορούν να καθορίζουν το γενικότερο πλαίσιο λειτουργίας των αθλητικών σωματείων, πρέπει όμως η ευθύνη της διοίκησης να αφήνεται στην ιδιωτική πρωτοβουλία και ο ρόλος του κράτους να παραμένει εποπτικός και ρυθμιστικός.
Η παροχή υπηρεσιών εκμάθησης αθλημάτων από κρατικούς φορείς, ενώ δεν περιλαμβάνεται καν στο καταστατικό τους, καταστρατηγεί τις θεμελιώδεις αυτές αρχές του Συντάγματος και δημιουργεί ταυτοπροσωπία εποπτεύοντος και εποπτευόμενου, επιχορηγούντος και επιχορηγούμενου.
Και οι δύο παράγραφοι της διάταξης έρχονται σε πλήρη αντίθεση με την κοινωνική και οικονομική πραγματικότητα:
Τα σωματεία κινούνται σε εθελοντική βάση, στηρίζονται αποκλειστικά στις συνδρομές, προσπαθούν να διασφαλίσουν υγιή ανεξάρτητο ερασιτεχνικό αθλητισμό και συντηρούν τους δημοτικούς αθλητικούς χώρους.
Οι τραγικές ελλείψεις αθλητικών εγκαταστάσεων, υποδομών και συντήρησής τους, η παντελής απουσία επιχορήγησης αλλά και η αντιμετώπισή τους από τη Δημοτική Αρχή και τις υπερκείμενες Ενώσεις με τιμολογιακή πολιτική καθιστούν ολοένα και δυσχερέστερη τη λειτουργία των ερασιτεχνικών τοπικών σωματείων.
Με αυτά τα δεδομένα η παροχή υπηρεσιών εκμάθησης αθλημάτων από ιδιωτικά γυμναστήρια, σχολές και παντός είδους ν.π.δ.δ., δεν μπορεί να αποσκοπεί παρά στην εισπρακτική προοπτική, την ανάπτυξη πελατειακών σχέσεων και την εξόντωση των υπαρχόντων σωματείων αντί να προστατευτούν ως ζωτικά κοινωνικά κύτταρα.
Η συμμετοχή των παντός είδους ν.π.δ.δ. στον αθλητισμό και μάλιστα σε ρόλο αθέμιτου ανταγωνιστή που θα χαίρει προνομίων δημοσίου, με αδιευκρίνιστες προϋποθέσεις που προκαλούν ασάφεια και ανασφάλεια δικαίου, θα προκαλέσει κατακερματισμό και θα λειτουργήσει διχαστικά στις τοπικές κοινωνίες.
Αν η τοπική αυτοδιοίκηση, τα νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου και κατ’ επέκταση η πολιτεία διαθέτει κονδύλια για οργανωμένο αθλητισμό σε τοπικό επίπεδο, γιατί παραμένουν εγκαταλελειμμένες οι αθλητικές εγκαταστάσεις, που τα τοπικά ερασιτεχνικά σωματεία με κόπο συντηρούν και όχι μόνο δεν ενισχύονται, παρά οδηγούνται σε οικονομική ασφυξία.
Τον ίδιο αθέμιτο ρόλο θα έχουν και τα ιδιωτικά γυμναστήρια και οι σχολές που εκτός από τις εταιρείες του άθρου 9 και αυτά θα μπορούν να παρέχουν υπηρεσίες εκμάθησης αθλημάτων με απλή άδεια του Περιφερειάρχη. Ο καθένας δηλαδή θα μπορεί να επιδίδεται στην εκμάθηση αθλημάτων με οποιοδήποτε κίνητρο και σκοπό και μάλιστα χωρίς να υπάγεται στο νομικό πλαίσιο που υπάγονται τα σωματεία.
«Για την ίδρυση και τη λειτουργία ιδιωτικού γυµναστηρίου ή ιδιωτικής σχολής, που έχει σκοπό τη σωµατική άσκηση ή την εκµάθηση αναγνωρισµένου ή µη αθλήµατος, µε την καταβολή ή µη διδάκτρων, απαιτείται άδεια του αρµόδιου Περιφερειάρχη»
Πλέον δεν απαιτείται άδεια ίδρυσης και λείτουργίας απο τον Περιφερειάρχη (Απόφαση)λόγω της βεβαιώσης Γνωστοποίησης που την δίνει οποιοσδήποτε υπάλληλος, επίσης, πάλι δεν προβλέπονται οι προϋποθέσεις των σχολών χιονοδρομίας που τα χιονοδρομικά κέντρα απαιτούν άδεια ίδρυσης και λειτουργίας, χωρίς να τους παραχωρούν χώρο, προκειμένου να τους αφήσουν να λειτουργούν μέσα στο χιονοδρομικό κέντρο, οπότε οι σχολές χιονοδρομίας ανάγκάζονται να έχουν τις προϋποθέσεις του Π.Δ/219
(π.χ άδεια οικοδομής για γυμναστήριο,απαραίτητες απολυμάνσεις παρόλο που στο κτίριο δεν προπονείται κανένας,στατική επάρκεια, κ.α) σε κτίρια εντός του Νομού άσχετα αν αυτα είναι 70 χλμ απο το χιονοδρομικο κέντρο που ασκούν τις δραστηριότητές τους, όπως επίσης υποχρεούνται οι ιδιοκτήτες να έχουν πλήρη και μόνιμη απασχόληση υπευθύνου παρόλο που το άθλημα και η εκμάθησή του γίνεται μονο κατα τους χειμερινούς μήνες.
Κατα την γνώμη μου η δραστηριότητά τους δεν είναι ίδια με τα γυμναστήρια και τις αθλητικές σχολές και θα πρέπει να εξαιρεθούν και τέλος σαν πρόταση ή θα ενσωματωθούν στις υπηρεσίες που προσφέρουν τα γυμναστήρια και απλά θα υποχρεούνται οι ιδιοκτήτες στην πρόσληψη κατά τους χειμερίνους μήνες ή θα μπορούσαν να εργαστούν με μια έναρξη επαγγέλματος απο την ΔΟΥ και με την άδεια άσκησης επαγγέλματος απο την Γ.Γ.Α.
Υ.Γ. Τα παραπάνω ισχύουν και για τις σχολές θαλάσσιου σκί.