Άρθρο 08 – Βιβλία Σωματείου

1. Κάθε Αθλητικό Σωματείο τηρεί υποχρεωτικά, εκτός από όσα προβλέπονται στη φορολογική νομοθεσία, και τα εξής βιβλία:
α) μητρώου μελών, αθλητών και προπονητών
β) πρακτικών συνεδριάσεων Γενικών Συνελεύσεων,
γ) πρακτικών συνεδριάσεων Διοικητικού Συμβουλίου,
δ) πρωτοκόλλου, για όλα τα έγγραφα που εισέρχονται και εξέρχονται,
ε) χορηγιών, δωρεών και λοιπών συμβάσεων της παραγράφου 2 του άρθρου 9 του παρόντος.

2. Τα βιβλία μπορούν να τηρούνται και ηλεκτρονικά, με την επιφύλαξη των διατάξεων της φορολογικής νομοθεσίας, με την υποχρέωση να εκδίδονται επικυρωμένα από το αρμόδιο όργανο του Σωματείου εκτυπωμένα αντίγραφα αυτών.

  • 7 Δεκεμβρίου 2016, 13:09 | ΝΑΥΤΙΚΟΣ ΟΜΙΛΟΣ ΑΡΓΟΣΤΟΛΙΟΥ

    ΑΡΘΡΟ 8:Αναφέρεται ότι κάθε Αθλητικό Σωματείο πρέπει να έχει Μητρώο Αθλητών και Προπονητών. Εμείς το ονομάζουμε Ευρετήριο Αθλητών . Εξάλλου κάθε Σύλλογος πρέπει να τηρεί τα Δελτία Αθλητικής Ιδιότητας τα οποία έχουν εκδώσει οι αντίστοιχες Ομοσπονδίες. Το Μητρώο Αθλητών ας μετατραπεί σε Ευρετήριο Αθλητών.

    ΑΡΘΡΟ 34: Όπως έχετε προγραμματίσει περί Προπονητών τη Νομοθεσία, η επαρχία οδηγείται σε πλήρη αθλητικό νεκροταφείο, διότι δεν υπάρχουν προπονητές με αυτά τα προσόντα τα οποία ζητάτε, ή αν υπάρχουν τα χρηματικά ποσά που ζητούν είναι απλησίαστα για τα δεδομένα της μικτής επαρχίας. Οι προπονητές έπρεπε να διαχωρίζονται με κριτήριο την πληθυσμιακή κατάσταση του τόπου στον οποίο λειτουργεί το άθλημα στο οποίο θα απασχοληθούν. Όπως επίσης , πολύ σημαντικό στοιχείο για να λάβετε υπόψη σας είναι και η νησιωτική Ελλάδα, διότι η Στερεά μπορεί να χρησιμοποιεί έναν προπονητή από τον έναν νομό στον άλλο με διαδρομή μιας ώρας ενώ στα νησιά αυτό δεν επιτυγχάνεται. Επομένως να δημιουργηθούν Σχολές Προπονητών στις περιοχές νησιωτικού και απόμακρου χαρακτήρα, όπου να δύναται έμπειροι πρωταθλητές να αποκτούν την προπονητική άδεια κατ’ εξαίρεση στις περιοχές αυτές. Διαφορετικά , επαναλαμβάνουμε ο αθλητισμός στην επαρχία οδηγείται σε μαρασμό. Η Επαρχία η οποία είναι μέχρι σήμερα ο αιμοδότης και η παραγωγή αθλητών στα ολυμπιακά και μη αθλήματα. Να σταματήσει ο διπλωματούχος απόφοιτος φυσικής αγωγής, ο οποίος μέχρι σήμερα με το δίπλωμα αυτό έκδωσε άδεια σε αθλήματα που ούτε γνώριζε. Η ειδικότητα και η άδεια των αποφοίτων να είναι βάση κριτηρίων που οα ορίσει η κάθε Ομοσπονδία από τα αρχεία της. Τέλος, να δώσουμε μεγάλη προσοχή στα ΙΕΚ όπου εκεί μπορούν να φοιτούν αθλητές με πανελλήνιες νίκες και να παίρνουν την άδεια ειδικότητας με τροποποίηση της λειτουργίας των ΙΕΚ, ώστε να μεταμορφωθούν σε Σχολές Προπονητών Ειδικότητας Αθλήματος και παράλληλα να δίνεται η δυνατότητα για έκδοση άδειας ασκήσεως επαγγέλματος, ώστε να μπορεί να διδάξει ως προπονητής.

    ΑΡΘΡΟ 39: Οπωσδήποτε οι αθλητές οι οποίοι έχουν αφοσιωθεί στο άθλημα και κατέλαβαν νίκες τόσο πανελλήνιες όσο και διεθνείς, χρήζουν ιδιαίτερες παροχές. Όμως μας βρίσκει αντίθετους όταν ένα παιδί 12 ετών να παίρνει μοριοδότηση για την εισαγωγή του σε ΑΕΙ και ΤΕΙ και μετά να εγκαταλείπει τον αθλητισμό. Αυτό έχει δύο μειονεκτήματα. ο αθλητής -τρια να οδηγείται στο doping για να πάρει τα μόρια και να σταματήσει τον αθλητισμό , ειδικά στην Ελλάδα που δεν υπάρχει αντιdoping στις μικρές ηλικίες, β. καταστρέφεται το αθλητικό πνεύμα, δεν έχουμε διαχρονικούς αθλητές με αποτέλεσμα οι σύλλογοι να μην έχουν κανένα ενδιαφέρον. Προτείνουμε, μέχρι ο αθλητής -τρια να αποφοιτήσει από το σχολείο και για ένα χρόνο μετά, για να κερδίσει τη μοριοδότηση θα πρέπει να καταλαμβάνει 1-3η πανελλήνια θέση για τόσο το παραπάνω χρονικό διάστημα. Υπήρχαν περιπτώσεις όπου στα πανελλήνια πρωταθλήματα αλλά και στους Σχολικούς αγώνες η 1-3η νίκη διαπραγματεύεται μεταξύ των αθλητών, δηλ. ο 1ος τη φετινή χρονιά δεν αγωνίστηκε ή αγωνίστηκε με μικρότερη ένταση ώστε να δώσει τη θέση του στον 1ο , πολλές φορές με οικονομικό αντάλλαγμα.
    Δίνονται παροχές στον προπονητή του αθλητή , ο οποίος προπονητής είναι και αμειβόμενος από το Σύλλογό τους για να πράξει το αυτονόητο, να φέρει νίκη. Θα πρέπει όμως να είναι μέσα στις παροχές με το ίδιο ποσό που δίνεται στον προπονητή και ο Σύλλογος διότι , πληρώνει τον προπονητή, πληρώνει την Ομοσπονδία, πληρώνει τον αθλητή για τις μετακινήσεις του , πληρώνει τις ιατρικές εξετάσεις και την ιατροφαρμακευτική περίθαλψη , παρέχει στον αθλητή άρτιο πανάκριβο εξοπλισμό όπως στην ιστιοπλοΐα, στην κωπηλασία, στο καγιάκ. Άρα, θα πρέπει και οι Σύλλογοι να αμείβονται.

    ΑΡΘΡΟ 43: Στην άθληση για όλους , τα προγράμματα να μη δίνονται μέσω ΟΤΑ ή Περιφέρειας διότι εκεί δυστυχώς δημιουργούνται πελατειακές σχέσεις και εφόσον το κράτος αδυνατεί να επιχορηγήσει τους Συλλόγους , είναι μια ευκαιρία να πραγματοποιούνται μέσω των Συλλόγων , ώστε να καλύπτουν τουλάχιστον τα έξοδα των προπονητών τους. Επίσης όταν αναφερόμαστε σε αθλητισμό για όλους και αθλητικό τουρισμό θα πρέπει να έχετε προβλέψει και τον ανάλογο εξοπλισμό, π.χ. για την ιστιοπλοΐα, το καγιάκ κ.λ.π.. Ο Δήμος δύναται να έχει αυτόν τον εξοπλισμό? Αδύνατο. Ποτέ μέχρι σήμερα δεν κάλεσαν τους Συλλόγους για συνεργασία. Γι΄ αυτό ζητάμε τα παραπάνω προγράμματα να γίνονται μέσω των Συλλόγων.

    ΑΡΘΡΟ 59: Επιχορηγήσεις. Προτείνουμε, Η Γ.Γ.Α. κατά τόπους όπως συστήσει μια επιτροπή η οποία κατ’ έτος να επισκέπτεται τους Συλλόγους της περιοχής και να συντάσσει έκθεση για τις ανάγκες που υπάρχουν στις εγκαταστάσεις, για το δυναμικό κ.α. και βάσει αυτών των στοιχείων (ανάπτυξη κριτηρίων ) να επιχορηγεί.

    ΑΡΘΡΟ 66: Νομίζουμε ότι έφτασε η ώρα επιτέλους στον αθλητικό νόμο και μάλιστα στο άρ.66 να καταχωρηθεί και μάλιστα στο άρθρο 66 να καταχωρηθεί (θεωρούμε ότι είναι επιβεβλημένο) ότι σε Επιτροπές σε Ν.Π. των ΟΤΑ που αφορούν τη λειτουργία αθλητικών χώρων (κολυμβητήρια, στάδια κλειστά γυμναστήρια κ.λ.π.) το Διοικητικό Συμβούλιο να απαρτίζεται αποκλειστικά και μόνο από έναν εκπρόσωπο του Δήμου, από Κυβερνητικό εκπρόσωπο, από εκπροσώπους συλλόγων (ανάλογα την αθλητική εγκατάσταση και το άθλημα) έναν νομικό, έναν γιατρό, έναν ΚΦΑ ,έναν πολιτικό μηχανικό και έναν λογιστή, διότι το φαινόμενο που παρουσιάζεται σήμερα είναι απαράδεκτο από τις ζημιές, στις κτιριακές εγκαταστάσεις, στην κακοδιαχείριση , στα προβλήματα λειτουργίας, με αποτέλεσμα αντίς να κρίνουν τους εαυτούς τους, κρίνουν την εκάστοτε κυβέρνηση και το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι στα κολυμβητήρια. Ο ρόλος του κυβερνητικού εκπροσώπου θα είναι ο έλεγχος της επιχορήγησης της αθλητικής εγκατάστασης και η σωστή διαχείριση του.

    ΑΡΘΡΟ 69: Είναι επιβεβλημένο ένας Ναυτικός Όμιλος να έχει στη χρήση του ένα λιμενίσκο κι όπου δεν υπάρχει σε σύλλογο, να τους δίνεται η δυνατότητα μέσω των τοπικών τεχνικών υπηρεσιών για την κατασκευή του. Ο κάθε Ναυτικός Όμιλος είναι συνυφασμένος με τη θάλασσα και ο λιμενίσκος είναι απαραίτητος για την επίτευξη τους σκοπού του , που είναι η ανάπτυξη των ναυταθλητικών δραστηριοτήτων.

    ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΑΡΘΡΑ Ή ΣΥΓΧΩΝΕΥΣΗ ΤΩΝ ΚΑΤΩΤΕΡΩΝ ΣΕ ΆΡΘΡΘΑ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ ΣΑΣ:

    Σε ορισμένα άρθρα του Κανονισμού έχετε προβλέψει και πολύ σωστά, τη συντήρηση των αθλητικών εγκαταστάσεων , τη Διοίκηση αυτών για έργα και υποδομές σε Επαρχίες. Όμως αυτό που με λύπη μας έχουμε διαπιστώσει σε ότι αφορά το ναυταθλητισμό, δηλ. για τις Ολυμπιακές εγκαταστάσεις προβλέψατε και κατασκευάσατε έργα ιστιοπλοΐας, κωπηλασίας, καγιάκ, όμως δεν υπάρχει καμία πρόβλεψη μέσα στον Αθλητικό Νόμο και στην Αθλητική Πολιτική των εκάστοτε υπουργών για αθλητικές εγκαταστάσεις στις οποίες λειτουργούν οι Όμιλοι τα αθλήματα που καλλιεργούν. Δηλαδή, δεν αναφέρονται πουθενά οι προδιαγραφές που πρέπει να υπάρχουν . Είμαστε έρμαια των Λιμενικών Ταμείων και των Λιμεναρχών. Δεν υπάρχει Ναυτικός όμιλος που να μην είναι υπόδικος, δεν μπορούμε να αναπτυχθούμε, να αναπτύξουμε νέες τεχνολογίες πάνω στα αθλήματα διότι δε μας αφήνουν. Πανάκριβα αθλητικά υλικά που δεν κατασκευάζονται στην Ελλάδα, βρίσκονται μέσα σε δυσμενείς καιρικές συνθήκες, δεν υπάρχει απαλλαγή από το ΦΠΑ ούτε από τα καύσιμα που χρησιμοποιούμε για τα σωστικά σκάφη ασφαλείας, τα γυμναστήρια μας για την ενδυνάμωση των αθλητών μας τα κατασκευάζουμε εμείς, σε αντίθεση με άλλα αθλήματα που το κράτος ή η Τοπική Αυτοδιοίκηση τους παρέχει τα πάντα. Το μοναδικό κόστος που έχουν είναι οι μπάλες και οι εμφανίσεις των αθλητών.
    Προβλέψτε ποιές θα είναι οι προδιαγραφές ώστε να είναι νόμιμες.